Een mooie afsluiting van een mooi seizoen.

Ter afsluiting van een mooi voetbaljaar was op vrijdag 25 mei jl. voor de spelers, ouders, trainers en fans een barbecue georganiseerd. Voordat iedereen aan de bbq kon beginnen was wel een wedstrijd ingepland tussen de spelers van de D2 en hun vaders.
Vooraf had iedereen gehoopt op mooi weer en gelukkig werden onze gebeden verhoord.
Met een strak blauwe hemel en een fel brandende zon begon de geplande wedstrijd van 5 uur met een half uur vertraging. Doordat miniatuur cricketers het kunstgrasveld bezet hadden moesten wij noodgedwongen illegaal uitwijken naar het nieuwe mooie hockey veld ernaast.
Robin liet zien uit welk hout hij als coach gesneden was en maakte 10 seconden voor aanvang van de wedstrijd de opstelling van de ouders bekend. De jongens van de D2 moesten het stellen zonder Victor en wij gelukkig zonder zijn vader. Uit voorzorg had hij bij het bekend worden van een vriendschappelijke partij tussen ouders en spelers van de D2, snel een vakantie ver buiten Den Haag geboekt. De D2 had als vervanger van Victor, trainer Bart in de basis elf opgesteld.

Voor aanvang van de wedstrijd hadden de meeste vaders van hun zonen te horen gekregen dat door het grote leeftijdsverschil het wel duidelijk zou zijn wie er zou gaan winnen. Enigszins getergd door de uitspraken van het jonge grut was het aan de ouders om te laten zien dat ondanks het leeftijdsverschil van vaak 30 en soms ook nog wel meer dan 40 jaar, voetbal toch een spelletje is wat vaak op wilskracht gewonnen wordt. Uitgangspunt van coach Zanoni was dan ook om binnen het eerste kwartier minimaal drie of vier doelpunten te scoren en om daarna op z’n Italiaans de wedstrijd uit te spelen. Dit was op voorhand een goed idee ware het niet dat er geen rekening was gehouden met de keepers kwaliteiten van ene heer Richard W.
Het eerste gedeelte van de wedstrijd liet een goed combinerend vader elftal zien. Echter na elke uitbraak van de jongens, kon de heer W. de bal weer uit het net graaien. Aangezien coach Robin om onbegrijpelijke reden niet ingreep (was hij met zijn hoofd reeds in het oosten van het land ?!) was ondergetekende zich bewust van de precaire situatie waarin het vader elftal zich bevond en wisselde zichzelf van de spitspositie naar die van doelman. Met een 3-3 stand was het tijd voor de nodige rust.

In de tweede helft ging de conditie meetellen, de jongens van de D2 voerden de druk flink op. Toch werd de wedstrijd met een doelpunt verschil in het voordeel van de vaders beslist. Dit alles door de fluwelen techniek van Vorderman, de onverzettelijkheid van Laros, het inzicht van Nijman, het werkpaard Slingerland, het scorende vermogen van Zandvliet, de altijd aanspeelbare oom van Quint (ben even zijn naam kwijt), de drijvende kracht van coach Zanoni en natuurlijk niet te vergeten de immer aanspeelbare heer W., die terecht halverwege de tweede helft een publiekswissel kreeg, wat jammerlijk genoeg niet werd opgemerkt door zijn eega Monique. Ook Puglia liet gedurende het laatste gedeelte van de wedstrijd nog even zijn voetbal kwaliteiten zien. Wij vaders hebben in ieder geval veel plezier gehad om tegen de D2 te voetballen.

Na de wedstrijd hebben we nog genoten van de heerlijke BBQ, die door Silvia was geregeld. Ruud hebben we niet kunnen bewonderen op het veld maar achter de BBQ kwamen zijn kwaliteiten goed tot recht. Namens de spelers van de D2 werd door Patrick op passende wijze afscheid genomen van Robin en Bart. Zoals ook Rien had aangegeven in zijn speech, was afgelopen jaar voor alle spelers een geweldig leuk jaar geweest, waarin de jongens veel vooruitgang hebben geboekt. Dit alles was natuurlijk niet mogelijk geweest zonder de altijd aanwezige inzet van Robin en Bart. Nogmaals namens een ieder hartelijk dank hiervoor.
Al met al een super leuke afsluiting van een super leuk seizoen.

Seizoen 2006-2007 echt ten einde. D2 – Ouders D2 4-5 !

Het voetbalseizoen is ten einde. Ook de laatste wedstrijd ging verloren. Deze keer tegen de ouders en begeleiders. Helaas was Victor afwezig en dat was te merken. Hoewel gelegenheidsinvaller Bart, demonstreerde nog aardig mee te kunnen.

Over de wedstrijd zelf valt te melden dat er in het spreekwoord “de appel valt niet ver van de boom” zeker opgaat. Zonder anderen tekort te doen vielen met name Laros, Vorderman, Nijman, Schäffer en Zandvliet op. Terwijl Wisse demonstreerde dat de uitzonderingen de regel bevestigen. Op fraai aangeven van Schäffer, scoorde Zandvliet met het hoofd een doelpunt waar Bep Bakhuis jaloers op zou kunnen zijn geweest.

Terwijl er op het kunstveld in een faire wedstrijd om de eer werd gestreden, was Sylvia druk in de weer met de BBQ. Wij zijn haar allen erkentelijk voor de goede organisatie en natuurlijk ook Lex die het e.e.a. faciliteerde. Een ieder liet zich het voedsel goed smaken en onder het genot van een drankje of twee kon er gezellig worden nagepraat over allerlei onderwerpen.

Ik was er getuige van dat Bart op diplomatieke wijze een charmante moeder voorhield dat er niets mis is met een vakantie op z’n tijd, maar dat het in de D1 absoluut ‘not done’ is om je kind aan z’n elftal te onttrekken. Opa Paul opperde dat men zou dienen te overwegen om in dergelijke gevallen de ouders in kwestie tijdelijk uit de ouderlijke macht te ontheffen; maar dat gaat natuurlijk te ver. Inmiddels is duidelijk dat er voldoende animo is om in voorkomende gevallen adequate opvang te bieden en een speciale transportdienst om na de wedstrijd de speler(s) in kwestie zo spoedig mogelijk met de familie(s) te herenigen.

Tot slot verwoorde Patrick op pakkende wijze het dankwoord van het team aan de beide coaches met de nadruk op Robin. Robin gaat het Haagsche verlaten, om zich in Tukkerland te vestigen. Hij heeft ons echter verzekerd dat hij regelmatig langs zal komen en dat het contact niet verloren zal gaan. Wat natuurlijk voor ons allen, Bart incluis, een hele geruststelling is.

Rest mij (Opa Paul) jullie allen een goede zomer toe te wensen en tot ziens in september.





D2 Seizoenafsluiting

D2 eindigt als 5e. BMT – HBS 1-0

Er werd door velen tegen deze wedstrijd opgezien. De thuiswedstrijd werd ontsierd door het harde spel en onsportieve gedrag van enkele van de gasten en het bepaald niet objectief vlaggen van de assistent scheidsrechter van BMT. Gelukkig bleek de vrees voor een partijdige scheidsrechter en een schoppartij volkomen ongegrond. Daar waar enkele gastheren over de schreef gingen, traden scheidsrechter en coaches resoluut op. De coach van BMT schroomde niet om bij een 0-0 stand zijn beste speler, de soevereine laatste man, uit het veld te halen toen hij al te slagvaardig zijn tegenstander te lijf ging. Chapeau!

Opa Paul is er van overtuigd dat hij in samenwerking met de IND, althans in de tijd dat deze onder de bezielende “lijding” van Rita V opereerde, zou kunnen aantonen dat deze speler weliswaar AMA zou kunnen zijn, maar ruim voor 1994 is geboren. Toch beticht hij noch BMT noch de jonge man of diens ouders van onoorbare praktijken. Men moet weten dat gemeentelijke bevolkingsadministraties in afgelegen gebieden in Turkije, non existent zijn. Er is ook geen wezenlijke behoefte aan, zoals het GBA hier dagelijks illustreert, maar dat is different ‘cook’.

Pas wanneer men in het kader van gezinshereniging naar Nederland wenst te gaan, moet men in staat zijn te bewijzen dat men inderdaad is geboren. Hiertoe volstaat niet om in levende lijve voor een verheven autoriteit zoals bv een ambtenaar van de gemeentelijke burgerzaken te verschijnen. Welnee, men moet in het bezit zijn van een gestempeld, liefst nog van lakzegel voorzien document om te bewijzen dat men op rechtmatige wijze op deze aardkloot rondwaart.

In de wetenschap dat de Nederlandse regering een riante kinderbijslag doet toekomen aan de ouders van minderjarige kinderen, is het redelijk opportuun om in alle eerlijkheid, de geboortedatum van de zuigeling, een aantal jaren formeel uit te stellen. Dat de boreling in kwestie op latere leeftijd dit moet bekopen door een zelfde aantal jaren na de pensioengerechtigde leeftijd door te werken is van latere zorg. Wie dan leeft en niet in de WIA zit, die dan zorgt!

Zonder vakantiegangers Cody, Guido en Stijn, aangevuld met de ook deze keer prima spelende Wiebe, had HBS het betere van het spel in de eerste helft. Niet dat de voorhoede in grootse vorm verkeerde, meerdere keren slaagden wij er niet in om een vleugelverdediger met het figuur en snelheid van een uit de kluiten gewassen oliebol voorbij te komen of iets wat op een aanval leek af te ronden met een schot op doel. Maar BMT slaagde er ook niet in om het Joost en z’n verdedigers moeilijk te maken. De 0-0 ruststand was dan ook een goede afspiegeling van de verhoudingen in het veld.

De tweede helft begon met Tim op doel en Joost in de spits. Een tactische ingreep van scheidende coach Robin, die al snel vruchten leek af te werpen, binnen een paar minuten stond onze gelegenheidsspits oog in oog met de doelman van de gastheren. Deze toonde kundig zijn vak te beheersen en keerde de goed ingeschoten bal.

Enkele minuten later werd Joost van achteren getorpedeerd op de rand van het strafschop gebied. Er volgde nog een vrije schop op “Stijn”afstand. Helaas leiden geen van beide mogelijkheden tot het gewenste doelpunt. Langzaam doofde de HBS-vlam, Tim toonde zich een bekwame doelman met twee uitstekende reddingen. Het was pompen of verzuipen. Even liet het kapot gespeelde middenveld een man lopen, zijn schot caramboleerde via een HBS-hak hoog over de kansloze Tim. 1-0!

Daar bleef het bij. Met één punt achterstand op nummers 3 en 4, toch een zeer verdienstelijke 5e plaats. Natuurlijk zou de 3e plaats mooier zijn geweest, maar dat mocht niet zo zijn, fysiek sterkere tegenstanders Delft en BMT en niet te vergeten de door hogere hand opgelegde handicap die o.a. tot een 4-0 nederlaag bij Oliveo leidde, verhinderden dat. Toch is er geen man overboord en zijn felicitaties aan coach Robin en zijn team op zijn plaats

Had niet de grote Bart in eigen persoon beweerd dat deze klasse te hoog gegrepen was en dat hij al tevreden zou zijn als niet iedere wedstrijd met 10-0 verloren zou gaan? Iedereen die voor het begin van het seizoen zou hebben beweerd dat de D2 in het linkerrijtje zou eindigen, zou meewarig en mogelijk hoofdschuddend zijn aangekeken. Verdacht van een te grote dosis opwekkende middelen of misschien zelfs een tijdelijke vlaag van verstandsverbijstering. Toch is dit uitstekende resultaat, hoe schitterend ook, niet het grootste pluspunt dit seizoen.

Het mooiste is…. Daar ga ik nu niet op in, er komt nog een moment om het seizoen waardig en gezellig af te sluiten, op 25 mei a.s.