De Haantjes tegen de Kraaien

Vandaag stond het uitduel tegen de D2 van Quick op het programma. Een wedstrijd tegen de buren is er natuurlijk een om niet te missen. Om kwart over acht had iedereen zich verzameld in de knusse kantine van HBS. Van hieruit vertrokken vol goede moed spelers, trainer, begeleiders, vlaggenist, ouders, broertjes, zusjes en andere aanverwanten aan een korte wandeling richting het speelterrein van de buren. Eenmaal daar aangekomen werden wij verwelkomt door de tegenstanders van vandaag die met een heus welkomslied ; “HBS is een hockeyclub” probeerden duidelijk te maken dat de match van vandaag er niet zomaar een was. Na hartelijk het dameskoor te hebben bedankt voor hun vocale bijdrage aan deze herfstachtige ochtend zochten de spelers van HBS het kleedlokaal op om daar de door de trainer te volgen strijdwijze door te nemen.
Klokslag negen uur floot de scheidsrechter op zijn fluitje en het duel was begonnen.
In de eerste minuten van de partij wilden onze spelers laten zien, dat ondanks het ontbreken van de creatieve middenvelder Jesse Vorderman, en geblesseerd maar toch aan de wedstrijd begonnen spelers Oscar, Julian en Nils, dat zij hier voor de overwinning kwamen. Fel begon HBS aan de wedstrijd maar al gauw werd duidelijk dat de D2 van Quick over een goed en uitgebalanceerd elftal beschikte. Met mooi spel over de flanken werd onze verdediging danig op de proef gesteld. Quick had al gauw het betere van het spel en kwam daarom terecht op een 1-0 voorsprong. Slechts sporadisch werden onze aanvallers bereikt en als dit lukte stonden zij tegen een overmacht van goed gepositioneerd verdedigers. Toch wist Jesse Draak na goed doorjagen een fout in de defensie van de tegenstander af te straffen. Zijn schot verdween met de nodige precisie, tergend langzaam, in de verre hoek van het doel. Geheel onverwachts had HBS weten te scoren. Zoals wij vorige week VCS de hoop gaven op een goed resultaat gaf Quick ons nu ook hoop op een goede afloop. In ieder geval hoop om de rust te bereiken met een gelijke stand op het scorebord. Onze tegenstander dacht daar echter anders over en wist na het nodige trek en duw werk richting onze keeper Joost, op eenvoudige wijze de 2-1 binnen te tikken.
De tweede helft moest Nils de wedstrijd staken, na een fikse overtreding kon hij niet verder spelen. Het wegvallen van Nils droeg er definitief toe bij dat HBS de slag op het middenveld had verloren. De 3-1 kwam dan ook niet meer als een verrassing uit de lucht vallen. De spelers van Quick konden hierna met gemak de wedstrijd uitspelen. Het eerste verlies kwam dus hard aan. Zeker als dat tegen die “Haantjes” is.
Gelukkig hebben de jongens komende week herfstvakantie en hebben zij tijd zat om de wonden te likken. Aanstaande woensdag gaan de meeste jongens naar het HBS herfstkamp. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het hartstikke leuk gaat worden.
Rest ons natuurlijk nog dit seizoen een thuiswedstrijd tegen Quick. Onze tegenstanders zullen in de loop van het seizoen er denk ik niet slechter op worden. Ik hoop en ga er dan eigenlijk wel van uit dat de “kraaien” iets harder zullen pikken als ze vandaag hebben gedaan.

HBS wint met 3-1.

Ik heb lang nagedacht over wat ik in het verslag van vandaag zou schrijven.
Allereerst vond ik dat HBS verdient de drie punten heeft gepakt. Op basis van de voetbalkwaliteiten die wij in huis hebben vond ik dat het beter had gekund.
Natuurlijk is het makkelijk om commentaar te geven vanaf de zijlijn, maar hopelijk word dit gezien als opbouwende kritiek.
Na een week van hard trainen waren de spelers klaar voor de wedstrijd tegen het als laatst geplaatste VCS D2. Meteen na de eerste speelminuten was duidelijk te zien dat HBS over betere voetballers beschikte. De 1-0 voorsprong kwam daarom dan ook niet uit de lucht vallen: Patrick liep goed door op een in de diepte gespeelde bal. Patrick hield het hoofd koel toen hij oog in oog stond met de keeper en scoorde knap de openingstreffer.
Vanaf dit moment had HBS de wedstrijd definitief naar zich toe kunnen trekken door de tegenstander aan flarden te spelen door middel van kort positiespel. Maar in plaats van de bal het werk te laten doen zoals jullie afgelopen week zo mooi op de training hebben laten zien werd er echter te vaak en te lang met de bal rondgelopen en sloten de linies niet goed op elkaar aan. Met als resultaat veel en onnodig balverlies. Hiermee gaven jullie de tegenstanders hoop dat er voor hen nog wat te halen viel. Met het nodige geluk, een inschattingsfout van de keeper, komt HBS op 2-0. Dit was gelijk ook de stand waarmee we de rust ingingen.
Na de rust werd er rommelig aan de tweede helft begonnen. Het lukte de snelle aanvallers van VCS bijna een paar keer om voor het doel van Joost te komen. Uiteindelijk lukte het VCS dan ook om de aansluitingstreffer te maken; op de rand van het strafschopgebied constateerde de scheidsrechter een overtreding op een aanvaller van de tegenstander. De directe vrije trap verdween hoog over onze keeper in het net. Opeens was de stand een stuk onaangenamer: 2-1. Gelukkig beseften de jongens van de D2 dat het zo niet langer kon en begonnen ze eindelijk te combineren. Na enkele mooie kansen was het dan toch raak; Niels Nijman stuurde net buiten het strafschopgebied van de tegenstander zijn directe opponent knap het bos in en scoorde met een fraai geplaatste bal de bevrijdende 3-1.
Terugkijkend kunnen we vaststellen dat van de vier gespeelde wedstrijden er geen wedstrijd bij zat waar we echt in de problemen zijn geweest. De ene week is de andere niet, zelfs op hoog niveau is te zien dat het de ene week wat beter gaat dan de andere week. De spelers van de D2 hebben een slechte wedstrijd kunnen winnen en dat is belangrijk want het zegt wat over de jongens. Met de juiste instelling aan een wedstrijd beginnen, samen met de dingen die jullie van de trainers doordeweeks leren, zullen jullie als speler en als team groeien en voor geen enkele tegenstander bang hoeven te zijn.