Quick D1 – HBS D1 4-1

Soms zijn er van die nachten dat ik slecht slaap. Afgelopen vrijdagnacht was zo’n nacht.
Nu moeten jullie niet denken dat ik altijd moeilijk in slaap val. Er zijn nachten waarop ik pas om een uur of vijf in de morgen in mijn nest lig. Ik hoef alleen mijn hoofd op het kussen te leggen en mijn ogen te sluiten en ik ben in dromenland. Afgelopen vrijdagnacht dus niet.
Ik denk dat ik zo’n dertig jaar geleden een jaar of dertien moet zijn geweest. Elke zaterdagmorgen speelde ik een voetbalwedstrijd. Tenminste als het niet afgekeurd was. Als ik ’s-nachts wakker werd en hoorde dat het regende kroop ik uit mijn bed, deed mijn gordijnen een stukje open en keek naar het – door de maan verlichte - grasveldje in mijn tuin. Als ik op het kleine grasveldje een redelijke grote plas water zag liggen wist ik dat de kans groot was dat de wedstrijd van morgen zou worden afgekeurd. Ik baalde dan als een stekker. Ik fantaseerde dan dat ik tenminste twee doelpunten zou hebben gemaakt. De eerste goal zou tot stand zijn gekomen na een geweldige solo vanaf het middenveld en de tweede zou ik in de slotsecondes van de wedstrijd uit een beslissende penalty hebben gemaakt. Natuurlijk rechts van de keeper, koelbloedig en secuur met rechts ingeschoten. Nu voetbal ik al een tijd niet meer en vervloek nog steeds de dag dat ik met voetballen gestopt ben. FC Den Haag bestaat niet meer, ADO speelt kl*te in een lelijk stadion in de Jupiter League en zelfs het Nederlands elftal is al jaren niet meer om aan te gluren. Oké, de uitwedstrijd in Split tegen Kroatië misschien buiten beschouwing gelaten. Clubs als PSV, AJAX doen me niet veel. Natuurlijk spelen er bij deze clubs goede voetballers maar meer dan de helft van zo’n sterren team komt uit verre landen.
Hoeveel spelers van Ajax komen nog daadwerkelijk uit Amsterdam en omstreken? Als het er één of twee zijn dan is het veel. De oude voetbalhelden van vroeger zijn er niet meer. Echte persoonlijkheden als Willem van Hanegem, Johan Cruijff, Aad Mansveld, Johan Neeskens zijn niet meer op de Nederlandse velden te bewonderen. De Nederlandse sterspelers van vandaag maken furore in verre oorden. Madrid, Milaan, Liverpool of Londen. Hartstikke goed en leuk voor de van Nistelrooijen, van Persies en andere getalenteerde ballers maar ik heb er niets mee. Als ik naar die voetballers kijk zie ik kapitale villa’s en dure sportauto’s.
Wat ik mis is passie, de liefde voor het voetbal. Juist die liefde voor het voetbal viel me op toen Julian zo’n acht jaar geleden begon bij de Fjoetjers van HBS. Niet alleen bij Julian maar bij de meeste jongens die nu in de D1 spelen was de spelvreugde duidelijk aanwezig.
Ik draai me nog eens om en zie elf gretige jongens het veld op komen. Zwart shirtje, rode kraag een verticale rood-witte bies, een zwart broekje, zwarte kousen met een rood-witte rand.
De strakke kopjes zijn klaar voor de strijd. Of ze nu winnen, gelijkspelen of verliezen doet er niet toe. Knokken zullen ze. Geen strijd geen glorie. De tegenstander van vandaag is Quick.
Wat een mooie wedstrijd zal dit worden …
De eerste wedstrijd had HBS een flink pak slaag gehad en met ruime cijfers verloren. Volgens mij met een nulletje of zes maar precies weet ik het niet meer ik heb namelijk last van een selectief geheugen. Tijd om dus wat recht te zetten. Aangekomen op Nieuw Hanenburg zie ik al enkele ouders her en der rondom het veld staan. Ik besluit om bij Kees, Rein, Richard, Oscar en Gerrit te gaan staan op de lange zij. De sfeer zat er al snel in. De mannen waren tot de conclusie gekomen dat er vandaag misschien wel een verrassing in de lucht hing. Nee geen regen of sneeuw maar een echte verrassing. Zou HBS kunnen stunten en de pijnlijke thuis nederlaag kunnen goedmaken? Quick is weliswaar koploper maar zou toch als een rode lap voor onze ontketende D-pupillen kunnen werken? Ons overmoedige enthousiasme wordt helaas al snel getemperd. Het spel dat HBS liet zien is … was niet al te best. Op momenten werd er door onze manschappen toegekeken hoe knap en netjes de Haantjes de ballen aannamen, controleerden en per express post verstuurden. Toch moesten we nog een twintigtal minuten wachtten totdat Quick de terechte 1-0 binnenschoot. Waar was nou die beleving? Waar was die wil om te winnen? Enkele krachttermen werden langs de lijn niet geschuwd om het zwalkende HBS wakker te krijgen. Even leek het erop dat HBS zich hervond. Jesse D. schoot - na een van de weinige HBS aanvallen - van ver op de keeper. De keeper van Quick schrok zowaar van de bal die zomaar brutaal was afgevuurd op zijn goal en liet de bal jammerlijk achter zijn doellijn verdwijnen. Een 1-1 stand was toch leuk voor de wedstrijd en de hoop op een goede afloop lag weer in het verschiet. Quick werd gedurende een minuut of tien knap onder druk gezet. Het vastzetten van de tegenstander leverde enkele kleine kansen op. Door directer en feller op de tegenstander te zitten maakten ook de goed spelende Quick spelers fouten.
Vlak voor rust floot de scheidsrechter aan de rechterkant van het strafschopgebied voor een gemaakte overtreding. De bal lag te ver om er direct in te gaan. De luchtmacht van Quick werd naar voren gestuurd. De bal werd richting tweede paal gepompt en daar kinderlijk eenvoudig ingekopt. Niemand maar dan ook niemand van HBS die het de inlopende spelers van kwik moeilijk maakte. Als een tegenstander groter is dan is het natuurlijk moeilijk om te verdedigen. Kies in het vervolg een man, blijf hem volgen en plak tegen hem aan. Doe er vervolgens alles aan om het scoren te beletten. Ik weet dat jullie netjes volgens de regels spelen en zo hoort het natuurlijk ook maar als je een tegenstander een “beetje” hard duwt dan fluit de scheidsrechter echt niet gelijk voor een penalty tegen.
Ruststand 2-1. Helaas sloeg het noodlot toe. Oscar bleek een blessure te hebben opgelopen en kon niet verder spelen. Jurgen net herstellende van een voorhoofdsholte ontsteking had het zichtbaar moeilijk. Toch wist Jurgen van geen wijken en speelde op karakter door totdat ook hij geblesseerd naar de kant moest vertrekken. Tot overmaat van ramp bleek ook invaller Laurens-Jan last te hebben van een blessure. HBS moest dus noodgedwongen verder met tien man. Met wat lijm en plakwerk probeerde Chris het leed nog te verzachtten maar het kwaad was al geschiedt. Quick liep verder uit naar 4-1 en HBS bleef gehavend achter, de wonden likkend. Was er verder nog wat te melden? Nog iets positiefs? Jazeker, … linksback Victor, herstellende van de ziekte van Pfeiffer zat op de tribune te kijken naar zijn makkers. Achteraf had Victor niet de leukste wedstrijd uitgekozen, maar we waren allemaal blij hem weer te zien. Nou jongens volgende week gaan jullie op Paas voetbalkamp. Ik hoop dat jullie veel plezier hebben in het verre Limburg. Wees een beetje lief voor elkaar en droom lekker.