Dag derde plek, Gefeliciteerd Delft D1.

Dat Delft een uitstekend team heeft wisten de volgers van deze poule wel. Met een achterstand van 1 punt en een wedstrijd minder gespeeld, zou het de D2 van de felbegeerde derde plek kunnen stoten bij een overwinning.

Op de teamsite van de D2, was al gemeld dat Oscar, daar heel anders over dacht. Met een jungle avond in de kantine in het vooruitzicht nadat Delft was geslacht, had hij en z’n maten, er, op papier, wel zin in.

Dat slachten was natuurlijk figuurlijk bedoeld. Gelukkig leven wij in een land, waar de meeste mensen een gruwelijke hekel hebben aan de letterlijke betekenis van het woord. Niet alleen wanneer het om mensen gaat, maar ook wanneer het om pluimvee en andere schepselen gaat. Men wil er geen getuige van zijn en koopt het liefst een gegrild haantje in vacuümverpakking.

Hoe anders, wanneer het om een figuurlijke slachtpartij gaat; daar wordt vol verwachting naar uitgekeken. Het werd geen slachtpartij, maar één die hopelijk als de slechtste van dit seizoen te boek zal gaan.

De toeschouwers kregen een redelijk aantrekkelijke eerste helft te zien. Zoals je van een team dat zo hoog op de ranglijst staat als Delft mag verwachten, lieten de bezoekers zich helemaal niet gewillig naar de slachtbank leiden. Het spartelde heftig tegen!

Het spel golfde op en neer. Joost moest enkele keren snel zijn doel uit om de bal vakkundig het doelgebied uit te trappen, als de verdediging er weer eens door de snellere Delft aanvallers er uit was gelopen. Echt gevaarlijk werd HBS niet, maar toch moest de Delft keeper een paar keer handelend optreden.

Dat was de eerste helft. Over de tweede helft kan ik kort zijn. Niet één HBS aanval. Geen bezieling, geen opbouw. Het toeschouwerlegioen, had deze keer geen plaatsgenomen op de tribune, was grofweg in drie groepjes verspreidt langs de kant aanwezig. Ik vraag mij af of het was geïntimideerd door de aanblik van de veelal behoorlijk grotere tegenstanders? Enkelen meenden hun oogappels tot een grotere dadendrang aan te moedigen op een wijze die hen een vermaning van de strak leidende scheidsrechter opleverde.

Ja, de teleurstelling was groot, ook langs de kant. Een gelijk spel zou te veel van het goede zijn geweest. Enfin, het werd een terechte 0-1, een snelle aanvaller kon ongestoord doorlopen, om de bal onhoudbaar langs Joost te schuiven. .

Gelukkig is er vanavond dat junglefeest in de kantine. Jullie kunnen daar de energie kwijt, die tijdens deze wedstrijd is gespaard. Volgende wedstrijd: 3 maart, uit bij hekkensluiter VCS. Dat wordt een hele kluif als jullie met dezelfde instelling als vandaag het veld op gaan; “man of the match vandaag”: Stijn! Sorry: Tim.

Quick, een ingecalculeerde nederlaag, maar de bal is rond!

De ranglijst laat het al een tijdje zien: Quick is torenhoog favoriet in deze poule. Het heeft minder verliespunten dan Ado en won zonder al te veel moeite ook de eerste wedstrijd tegen ons. Bovendien heeft Ado verleden week punten gemorst tegen HMSH.

Het is zuur te moeten vaststellen dat de meeste ontmoetingen bij de jeugd tegen onze historische aartsrivalen, in het voordeel van de Haantjes worden beslecht als het de eerste of tweede jeugdteams betreft. Mijn overbuurman, trotse vader van een etterbak die gedurende het voetbalseizoen in het donkerblauwwit op het veld pleegt rond te lopen, verklaart dit door de meer ‘professionele’ aanpak van de ‘jeugdopleiding’ van de Hanenburgers.

“De F’jes trainen al drie keer per week, steeds in voetbaltechnisch gelijkwaardig sterke groepen. Zwakkere broeders, krijgen huiswerk mee naar huis en extra begeleiding. Voetbal is minstens even belangrijk als de andere sporten en het organiseren van Paas- en Pinkstertoernooien is jaarlijkse kost.” Niet veel anders dan bij ons dus.

Jullie hebben geen idee hoe graag ik na de overwinning van onze jongens, hem met een “Goeie morgen buurman” zou hebben begroet zonder enige referentie naar de winst, alsof het de meest normale zaak van de wereld was. De werkelijkheid was anders, hoewel ik uit voorzorg al gisteren de zondagse croissants had aangeschaft, dwong de voorzienigheid mij richting de supermarkt, omdat ik het anders met oploskoffie had moeten doen. Alvorens mij naar buiten te begeven had ik mij er van vergewist, door slinks door de brievenbus te turen, dat er aan de overkant geen teken van leven was te bespeuren. Haastig spoedde ik mij richting onze Turkse supermarkt, voor wie gelukkig geen winkelsluitingstijd bestaat, tot verdriet van zijn autochtone concollega, maar dat is different cook! Snel pakte ik voldoende DE roodmerk om de dag door te komen. Strategisch liep ik een paar honderd meter om, hierdoor zou buurman mij niet kunnen zien aankomen en zou ik voordat hij mij in de gaten had, mijn voordeur kunnen bereiken en snel achter mij dicht trekken.

FOUT! Op tien passen van mijn voordeur, botste ik tegen, U raad het al, de satanisch glimlachende, trotse vader van een gisteren onoverwinnelijk Haantje: “Morgen Buurman, leuke pot gisteren, hé!”. “Ja, een leuke wedstrijd. Jullie hebben verdiend gewonnen, maar onze eerstejaartjes hebben knap weestand geboden. Gefeliciteerd! Ik moet snel naar binnen want de croissants verpieteren anders in de oven.”, kwam het mijn strot uit, terwijl ik mij snel uit de voeten maakte.

Net toen ik de deur haastig opende, werd ik wakker en merkte ik nog enigszins suf dat ik mij nog steeds in het echtelijk bed bevond. Ik mag dan wel regelmatig buitenshuis allerlei nachtelijke activiteiten hebben, maar een uiltje knappen is daar niet bij.

Over de wedstrijd zelf, kan ik kort zijn. In het eerste deel van de eerste helft zagen, ook de weer in groten getale aanwezige supporters op de tribune en in de kantine, een sterk spelend HBS. Beter dan ooit. Er werd hard geknokt, er ontstonden kansen. De keeper van Quick, voorkwam met een katachtige sprong de voorsprong; maar moest even later de matchwinner van Jesse D, op prima voorgeven van Guido toestaan. Het fysiek sterkere Quick, kreeg weinig ruimte en de verdediging stond er weer.

De tweede helft liet geen mooi, maar wel heel spannend voetbal zien. Quick kreeg geen echte goede kans en dat wil wat zeggen!

Een fantastische prestatie van the volgende “men of the match” (in alfabetische volgorde!): Cody, Guido, Jesse D, Jesse V –helaas nog steeds geblesseerd, maar altijd aanwezig voor morele steun, Joost, Julian, Nils N, Nils W, Oscar, Patrick, Quint, Stijn, Tim en last but not least Victor. Ere wie ere toekomt, natuurlijk ook coach Robin wiens concept vandaag fantastisch werkte.

Zelfs Opa Paul, die ook nu weer wat minpuntjes had gezien, was tevreden met het resultaat. Hij trakteert op de seizoensafsluiting, ongeacht het verdere verloop van de competitie, de spelers, staf en aanwezige supporters, op gebraden haan, met patat en appelmoes. Waar en wanneer, wist hij niet te melden, hij bromde iets van overleggen met Syl en Lex.

Morgen ga ik lekkere croissants halen; ik verheug mij op de volgende ontmoeting met die buurman!

Bericht van Opa Paul

Op zijn verzoek, plaats ik hieronder een bericht van Opa Paul. Hij heeft net zoals iedereen natuurlijk recht op zijn eigen mening en het feit dat ik het bericht plaats betekent niet dat ik het eens of oneens met hem ben. Hij weet niet hoe hij moet inloggen bij HBS. Zodoende.
Groet,
Marius
****************************Het bericht*******
Passanten,

Ik citeer het volgende bericht op de teamsite van de D2:

"Zaterdag 10 februari D2 tegen Quick thuis. Lijkt mij een ernstig geval van iets moeten rechtzetten. Quick-HBS was immers de enige wedstrijd die wij dik verloren hebben. Robin zal de jongens van D2 zeker op scherp zetten. Als legioen staan wij voor het aanmoedigen van de mannen. Ik reken op een groot contingent ouders, opa’s, oma’s broertjes en zusjes op de tribune als 12e man. En natuurlijk Sylvia als 13e vrouw bij de vrije trap. "

Zonder defaitistisch te willen zijn, laat de anonieme schrijver van dit bericht de wens te veel de vader van de gedachte zijn.

De grootste competitienederlaag was 4-0 bij Oliveo toen hogere machten hadden ingegrepen en wij met een gehavend elftal moesten aantreden.

In de eerste wedstrijd tegen Quick, kwamen wij op alle fronten te kort. Geen schande, er zijn nou eenmaal elftallen die beter zijn. Niet veel, maar toch.

Het enige wat wij mogen verwachten, is dat de jongens spelen voor wat ze waard zijn. Goed combinerend, het koppie erbij, steeds fier omhoog en vooral sportief strijdend tot het laatste fluitsignaal.

Statistisch gezien is de kans op punten dit weekend vrijwel nul; maar de bal is rond en wonderen zijn de wereld niet uit en tot slot het gaat toch om het spel en niet om de knikkers?

Paul
PS
Te hoge verwachtingen leiden tot onnodige teleurstellingen; maar het zou wel leuk zijn als ...

D2 wint met mooi weer voetbal.

Die vermeende klimaatverandering heeft ook z’n goede kanten! Op de dag dat het competitievoetbal in Italië voor onbepaalde is stilgelegd, omdat in het al eeuwen vredige Sicilië, de bakermat van een wereldvermaarde broederschap, een politieman het leven liet na een opmerkelijke daad van waarschijnlijk, een idioot, moest de D2 aantreden voor de return tegen Concordia Delft.

De eerste werkelijk schitterende voetbaldag van 2007 was een feit. Althans wat het weer betreft. De trouwe aanhang van beide teams en de spelers zelf konden genieten van een heerlijk zonnetje.

Aanvankelijk leek het er op dat de D2 met gemak Concordia aan de zegekar zou binden. Guido scoorde al binnen vijf minuten en de tegenpartij kwam er niet aan te pas. Na een kwartier begon het tij te keren. Concordia werd sterker en kreeg alle ruimte om haar kunsten te etaleren. HBS kreeg nog wel kansen maar kon er niet één verzilveren.

Toen na de rust, Jesse D (V is nog steeds geblesseerd), op goed aangeven van Julian de voorsprong vergrootte, leek er geen vuiltje aan de schitterende blauwe lucht. Niets bleek minder waar. Concordia kreeg enkele kansen, maar Vrouwe Fortuna, leende Joost en de zijnen een handje.

Onze defensie had gewaarschuwd moeten zijn. De beweeglijke centrumspits van de tegenpartij, stichtte gevaar. Door zich tussen Julian en Stijn, te positioneren en goed gebruik te maken van zijn lichaam en snelheid, wist hij met een fraaie lob Joost te verschalken, nadat hij een paar keer eerder gevaarlijk was geweest.

Concordia bleef gevaarlijk. Bij wat men tegenwoordig een tactische overtreding noemt, zo’n 5 meter buiten het strafschopgebied, zag deze pessimist de bui al hangen, maar gelukkig daalde de bal sneller dan eerst verwacht in de armen van Joost.

Het bleef 1-2. De goed leidende scheidsrechter, werd door assistent Rein er op gewezen dat de tijd verstreken was, maar telde enkele, eeuwig lijkende minuten, bij. Na het slotakkoord was iedereen blij met het resultaat, maar volgende week tegen Quick moet het echt anders. Als wij tenminste niet door de Haantjes willen worden verzwalkt!