Blessure Guido overschaduwt fraaie overwinning

Dat een potje voetbal bepaalde risico’s inhoudt, werd vanochtend tegen DHC, maar al te duidelijk. Guido timede perfect toen hij met een sliding voor een bal op enkele meters afstand ging. Een DHC’er had zijn zinnen ook op de bal gezet en deed z’n uiterste best om hem te bereiken. Hij kwam te laat, Guido had de bal een fractie van een seconde eerder weggetikt. Er volgde een botsing, Guido kreeg een vrije trap tegen en bleef geblesseerd liggen.

Pas toen Robin aangaf dat Guido naar het ziekenhuis moest, merkten de supporters op de tribune dat er iets ernstig aan de hand was. Rien meldde zich als vrijwilliger en het spel werd onderbroken terwijl de coach van DHC, onze onfortuinlijke Guido over de breedte van het veld naar de wagen droeg. Naar verluidt, is er gelukkig geen sprake van blijvende schade en zal de gehechte jaap zonder verdere nadelige gevolgen genezen. Alles vergt natuurlijk zijn tijd, er rest ons niets anders dan Guido het beste toe te wensen en te hopen op een snel en voorspoedig herstel. Coach Robin, heeft voor volgende week een aangepast trainingsschema, voor Guido opgesteld.

Op de site van de E-top van Ado, staat een verslag van de wedstrijd tegen DHC waarin wordt gemeld dat het leek alsof de bank van DHC, het devies had gegeven dat een ADO spits eruit moest worden geschopt. Ik was er niet bij, maar op grond van wat ik vandaag gezien heb, lijkt mij dat de schrijver van dat verslag een volstrekt verkeerde interpretatie van de bedoelingen van de DHC leiding had.

OK, er was een aantal DHC’ers flink uit de kluiten gewassen. Er was er zelfs één bij die in een zangkoor vlak naast Opa Paul zou kunnen staan, maar van onsportief ruw spel was geen sprake. Er was absoluut geen opzet in het spel bij de blessure van Guido en de reuzen bij DHC schenen zich na dit incident in te houden bij duels met veel kleinere HBS’ers. Het leek er zelfs op dat de kleintjes er fanatieker ingingen. Victor, Quint en de Nilsen wisten niet van wijken.

Het rustsignaal liet een 0-0 stand zien. HBS had wel een groot veldoverwicht gehad, maar wist geen enkele kans te verzilveren.

Na de rust zagen de toeschouwers eindelijk weer een voetballend D2. Er werd niet alleen hard gewerkt, maar ook bij tijd en wijle mooi gecombineerd. Bij gebrek aan Guido, moesten de andere aanvallers het doen. Dat deden ze in samenwerking met een goed middenveld! Jesse D, die van Milan D te horen had gekregen, dat hij zich niet moest inbeelden dat hij Huntelaar was, was er op belust te laten zien dat hij wel degelijk grote klasse in huis heeft en dat deed hij verve!

Met goed doorzetten zette hij HBS zo’n 10 minuten in de tweede helft op voorsprong. In wielertermen, ging HBS er op en er over. Nils N scoorde beheerst de 0-2. Fraaie combinaties, (goed zo Jesse V, Cody, Tim, Nilsen N&W), zorgden voor de 0-3 en 0-4, gescoord in dezelfde volgorde door de eerdere goalgetters.

DHC scoorde nog wel tegen door een fraaie individuele actie van hun beste aanvaller, maar de overwinning kwam niet in gevaar. Zij lieten na de achterstand collectief het kopje hangen.

Alweer een wedstrijd die niet op volle sterkte kon worden uitgespeeld. Na Guido, moest Patrick het grootste deel van de tweede helft met een blessure aan een achillespees in de dug out doorbrengen. Een spoedig herstel toegewenst, kanjers!