DUNO D2 - HBS D3 1-1

Vandaag geen wedstrijd voor de D1. Toch heb ik twee voetbalwedstrijden bezocht. Op de zondag dat Radio 1 een mediaoffensief meldt dat woensdag van start zal gaan om bij diverse sporten waaronder voetbal, nieuwe jonge scheidsrechters te werven.

Dat wat ik vandaag waarnam bij de wedstrijden die ik bezocht, onderstreept wat mij betreft, dat het net zo belangrijk is om de scheidsrechters die al actief zijn, vooral in het jeugdvoetbal, te volgen, beoordelen en daar waar mogelijk, zo te begeleiden dat er aan een minimale kwaliteitsnorm wordt voldaan.

Ik weet het, niet iedereen staat te trappelen om vrije tijd te spenderen aan vrijwilligerswerk, maar in mijn visie is het mogelijk om een scheidsrechtersbeoordelingsformulier te ontwerpen dat via het Internet kan worden ingediend, ingevuld bijvoorbeeld door de leiders dan wel aanvoerders van beide teams. Aan de hand van deze wedstrijdformulieren kan een database worden opgebouwd met scheidsrechtersstatistieken. Anonieme en onpartijdige KNVB rapporteurs, bezoeken ook wedstrijden en vullen dezelfde rapportage in.

Zo heeft de KNVB een instrument om iedere scheidsrechter te kunnen volgen en adviseren bepaalde zwakke aspecten in zijn fluitgedrag onder ogen te zien en verbeteringen voor te stellen. Ook weet het aan de hand van de rapportages van haar anonieme rapporteurs, welke clubs beneden peil rapporteren en daar ook het nodige doen om de kwaliteit te verbeteren. Alles met als doel een goed scheidsrechtersbestand.

Vanwaar deze technische verhandeling? Beide wedstrijden die ik vandaag zag werden ernstig ontsierd en beïnvloed door abominabele beslissingen van de “onpartijdige”, zie onderstaand korte verslag van de wedstrijden.

DUNO D2 – HBS D3

Op het vernieuwde complex van Duno was de aftrap gepland om 8:45 uur. Silver was op vakantie en werd vervangen door Joost; Julian nam de plaats in van de eveneens afwezige Milan.

Gedurende de hele wedstrijd had DUNO het betere van het spel. Aanvalsgolf, na aanvalsgolf in de richting van de zwaar belegerde Joost. Zijn laatste lijn was echter in vorm en als het werd overlopen, toonde Joost waarom hij een uitstekende keeper is. Hij verrichtte de meest onwaarschijnlijke reddingen en oogstte ook bij de supporters van de tegenpartij, terecht veel bewondering. Daar waar Joost er niet bij kon, redde de paal twee keer.

De enige HBS uitval resulteerde in een 0-1 voorsprong bij de rust. Geheel tegen de verhouding in, maar wel lekker.

Deze gang van zaken frustreerde een DUNO leider, in die mate, dat hij het nodig vond het verbale geweld dat hij bezigde, te accentueren met een sliert speeksel dat voor een deel terecht kwam op het hoofd van een HBS ouder; maar overwegend in het gezicht van zijn niet te benijden echtgenote. Het voorval gebeurde in het bijzijn van de DUNO pupillen; die hevig ontdaan waren, door het voorbeeldige gedrag van dit heerschap.

Voorbeeldig was de reactie van de HBS ouder; of liever gezegd het ontbreken van een reactie. Hij volstond met het inlichten van DUNO over het voorval.

Een ander HBS ouder werd door de, laten wij hem maar bij gebrek aan een betere acceptabele kwalificatie Lama noemen, (het Peruaanse lastdier, niet de Tibetaanse monnik of Nederlandse komiek, bedoel ik), verzekerd dat hij buiten de poort in elkaar zou worden gestampt. Gelukkig bleef het bij deze bedreiging, de Lama was na de wedstrijd, niet in de buurt van de poort te bekennen. Of dit kwam doordat hij bij zinnen was gekomen betwijfel ik; ik acht de kans dat wel rationele elementen, 99.99% van wat je bij DUNO kunt aantreffen, hem in een dwangbuis in bedwang hield, groter.

In het Verenigd Koninkrijk, zijn sportbonden iets proactiever wanneer het gaat om het weren van ongewenste elementen uit de buurt van de jeugd; de sportende in het bijzonder. Ik heb het gelukkig niet voor het zeggen want anders zou ik de KNVB en andere sportbonden, verplichten om scheidsrechters en begeleiders, te laten voldoen aan minimale kwaliteitseisen. Lieden die zich niet houden aan richtlijnen riskeren schorsing en bij herhaling uitsluiting voor langere tijd.

Het lichtpuntje wat ik zag was dat de jongeman die bij de Lama hoorde zich vreselijk schaamde, jammer dat de Lama dat geheel ontging.

Ach die Lama, jammer, maar onze Lieve Heer heeft nou eenmaal uiteenlopende kostgangers.

Over de grensrechter van DUNO, zal ik het niet hebben. Een paar storende foutjes; allemaal in het voordeel van zijn eigen club!

De scheidsrechter was een verhaal apart. Uitgedost in stemmig geel-zwart, met een groen specsavers embleem op de linkermouw. Of hij er goed aan zou doen om een bril bij die sponsor aan te schaffen betwijfel ik. Hij zag heel goed wat er gebeurde en wist heel goed wat hij deed.

Hij had geluk dat hij in Nederland houdt en niet in het land waar de volgende Olympische spelen worden gehouden: China. Flikte hij in China, wat hij vanochtend HBS flikte dan zou hij naar een heropvoedingskamp voor partijdige scheidsrechters worden verbannen; waar hij zou worden gedetineerd, onder omstandigheden waarbij Spartaanse, als uiterst mild kunnen worden omschreven, totdat hij zijn lesje geleerd had.

Wilt U concrete voorbeelden?:
De bal wordt door een HBS’er getrapt en raakt geheel per toeval het gezicht van een DUNO boy, die ter aarde stort. Terecht onderbreekt hij het spel. Het slachtoffer wordt verzorgd. Het spel hervat met een scheidsrechtersbal? Neen indirecte voor DUNO.
De bal ketst in het HBS doelgebied af in de richting van een HBS verdediger; deze ziet zijn keeper Joost komen en biedt Joost, zonder de bal in zijn richting te hebben gespeeld of aangeraakt , de mogelijkheid te deze op te pakken, resultaat? Indirecte vrije trap, 8 meter links van het doel.
Een DUNO aanvaller trapt de bal zonder dat er een HBS verdediger in de buurt is of de bal aanraakt, over de HBS achterlijn. Beslissing? Corner.
Een HBS aanvaller gat het DUNO doelgebied in, omspeelt een verdediger en wordt neergelegd; scheidsrechter fluit en wijst naar de stip. DUNO grensrechter (en medeleider), stapt op hem af en overlegt. Uitkomst? Vrije trap DUNO
Bij de D duur een wedstrijd 2 x 30 minuten. De tweede helft duurde 42. De laatste minuut? 3!

Die scheidsrechter, nauwelijks het luier stadium ontgroeid, wist ook dat bij twijfel, DUNO de vrije trap mocht nemen. Jammer, dat er niemand is geweest, die hem heeft kunnen bijbrengen, dat partijdig fluiten zijn eigen progressie als scheids en mens, negatief beinvloedt.

Het bleef 1-1. De HBS-grensrechter in de 2e helft, vlagde niet één keer ten onrechte buitenspel. Hij zag wel meerdere keren buitenspel over het hoofd, bijvoorbeeld net voordat de gelijkmaker werd gemaakt door één van de twee buitenspel staande DUNO aanvallers. Maar liever dit, dan andersom.

DUNO kreeg minder dan het op basis van het vertoonde spel verdiende; maar teveel omdat de Lama niet verloor! (Alleen zijn reputatie en gezicht, bij allen die getuige waren van het generende voorval.)

Ado Den Haag D2 – RKDEO D1 3-3

Ik kon mijn ogen niet geloven, na 2 minuten 0-1. Uitbraak over links, Joerie (fonetisch gespeld), op links schiet fraai in de touwen. Twee minuten later, Joerie in een soort gelijke situatie, onhoudbaar, 0-2. De 9e minuut Ryan 0-3. Jammer dat Carmen en haar mannen, de druk niet op de ketel konden houden. De geraffineerde ADO-ers, die het shirtje trekken, elleboog stootje geven, irritant afhouden tot in de puntjes onder de knie hebben, komen terug 1-3. De scheidsrechter blies voor het einde van de eerste helft, toen de klok 31 minuten aanwees, RKDEO was heer en meester en meesteres (Carmen) geweest.

De klok bleef de gehele tweede helft op 0 staan. Is men bij ADO zo professioneel, dat zelfs de klok niet werd gestart, vroeg ik mij af? Waarschijnlijk wel.


ADO was in de tweede helft de betere, niet in die mate dat RKDEO dat in de eerste was geweest, maar toch! Het was pompen of verzuipen voor Carmen cs. De RKDEO coach, die in een heel andere opstelling startte dan tegen ons, paste zijn wissels toe. Ryan, werd van spits naar mid mid gederigeerd. Carmen veranderde van kant. RKDEO kwam er niet meer door, maar ADO sloeg ook geen spijkers met koppen. Totdat,

De bal hoog richting het RKDEO doelgebied werd getrapt. Een aanvaller en verdediger komen met elkaar in botsing; ruim anderhalf meter buiten het strafschop gebied. De bal wordt uitverdedigd. De scheidsrechter fluit en wijst naar de stip. De bal wordt hoog en hard rechts van de keeper ingeschoten. De scheidsrechter, verdient zo’n minkukel wel dit predikaat, laat overnemen en professioneel wordt de bal op identieke wijze in de touwen geramd.

Als mijn kleinzonen of hun teamleden, zo’n onsportieve en onterecht toegekende penalty, langzaam recht op de keeper zouden tikken, zodat het een ieder duidelijk was, dat bij HBS zulke cadeautjes niet worden aanvaard; dan zou ik zo trots zijn als een pauw. Ongeacht de einduitslag. Je verzilvert als heer geen blunders van een scheidsrechter, ten koste van je tegenstander.

Ach dat jochie van ADO weet niet beter. Sportiviteit, spelvreugde, respect voor je tegenstander zijn toch allemaal ondergeschikt aan de punten. Je speelt volgens het systeem, op je eigen plek, afdwalen doe je maar in je eigen tijd. Je vader, moeder en Opa mogen kijken, maar dienen wel hun mond te houden. (Goed idee.) Thuis speel je met z’n twaalf en een halven. (Scheids 1, vlagger 0,5). ADO is niet zo maar voor de leut een voetbalclub, het is een professionele organisatie. Hoe professioneel; hebben wij allemaal in media kunnen volgen.

Het bleef 3-3. Mede omdat de ADO vlagger, ten onrechte buitenspel gaf, toen Bill vlak voor de rand van het strafschopgebied de bal kreeg. Voor HBS de meest gunstige uitslag. Toch had ik er de pest in. Carmen was verdrietig, gefrustreerd en machteloos. Dikke tranen liepen langs haar wangen, maar ze leed in stilte. Ja Carmen, van een corrupte scheids; kan je het niet winnen en het blijft een spelletje. Je hebt met je team 2 punten verloren, jammer, maar jullie hoeven je niet te schamen, dat horen de volwassen die aan de wedstrijd meededen wel, met één uitzondering, jullie grensrechter.

Opa Paul

Zaterdagochtend.

Zaterdagochtend, 9:00 uur. HBS D3 is op bezoek bij Escamp waar het tegen de D2 zal aantreden, dat de eerste wedstrijd met ruime cijfers won. De al dun bezette tribune, raakt een toeschouwer reeds na een paar minuten kwijt. Hij “heeft het al gezien”; een HBS verdediger op eigen doellijn, tikt de bal naar een Escamp aanvaller, die het cadeautje accepteert en eenvoudig intikt.

Wie, net als ik, dacht de D3 in de pan zou worden gehakt had het mis. Tegenover een individueel sterker Escamp, stond een HBS collectief dat niet bereid was zich gewillig naar de slachtbank te laten leiden. Iedereen deed z’n best, keeper Silver en laatste man Milan vielen extra op in positieve zin. Silver heerste soeverein in zijn doelgebied en a la Stanley Menzo, ver daarbuiten. Milan, deed wat hij kon om gevaar te neutraliseren en dat was veel. Hij schroomde niet om op het keiharde veld, de ene na de andere faire sliding uit te voeren, ondanks dat hij daarbij veel pijn moet hebben geleden.

Bij een uitval scoorde Jim fraai, tegen de verhoudingen in, 1-1. Dat bleef het tot enkele minuten na de rust toen Till, een schitterende rush op rechts, koelbloedig afrondde door de bal beheerst onder de keeper door te tikken. Escamp zette een tandje bij, maar HBS wist van geen wijken.

Het beslissende moment van de wedstrijd was toen de goed leidende scheidsrechter resoluut vloot nadat een Escamp verdediger de bal met de hand beroerde en de naar de stip wees. Dat de bal daarna de goal in ging, was niet ter zake doende, de strafschop was reeds toegekend. Het duurde even voordat de bal lag waar die mocht liggen, de keeper op zijn lijn stond, aanvallers en verdedigers hun posities op de rand van de 16 hadden ingenomen. Iedereen stond er klaar voor, de bal werd feilloos ingeschoten. De scheidsrechter floot, overnemen, hij had nog niet gefloten voordat de bal was ingeschoten.

Flauw, maar correct. Didactisch een meesterlijke zet. Geen van de jongens die op het veld stonden zal ooit meer een strafschop nemen zonder dat de scheidsrechter heeft gefloten. Toch flauw, ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat hij treuzelde met zijn fluitsignaal om dit uit te lokken.

U raadt het al. De penalty werd niet benut. Escamp kreeg vleugeltjes. HBS ging de bietenbrug op en verloor met 3-2. Ik had een spannende wedstrijd gezien, spannender dan die van de D1 later op de dag. HBS mocht met opgeheven hoofd de arena verlaten.

Na het laatste fluitsignaal was ik aan een bakje koffie en een tosti ham\kaas toe en begaf ik mij naar de kantine. Ik was getuige van wat ik een stuitend en gênant voorval vond. Een HBS papa en een HBS opa, van verschillende spelers, meenden de scheidsrechter op zijn optreden te moeten aanspreken. Daar was geen woord Frans bij, in niet mis te verstane bewoordingen, haalden zij verbaal hun gram. De dure campagne van SIRE was aan deze heren klaarblijkelijk niet besteed. Ik hoorde de papa zeggen “Scheids, je bent een klootzak” en besloot het complex te verlaten, ik had en heb geen enkele behoefte om in de Escamp kantine, of elders, met dergelijke lieden te worden geassocieerd.

Het was leeg en koud op de tribune bij HBS. Het legioen, had deze keer ervoor gekozen om aan de kant bij de kantine te blijven. Het echtpaar Nijman had ook op de tribune plaatsgenomen. Maar gingen voortijdig weg om zich te voegen bij de grootouders van Nils; die hun kleinzoon een goede wedstrijd hebben kunnen zien spelen.

Bij Schipluiden acteerde een jonge dame, nr 8, neen niet de door ons allen gevreesde Carmen, helemaal niet onverdienstelijk, zij stond haar mannetje; maar werd wel regelmatig goed gedekt door Nils W, overigens tot volle tevredenheid van coach Chris, die gelukkig hersteld op de bank plaats kon nemen. Naar he, die flauwe toespelingen, maar als ervaringsdeskundige kan ik oprecht verklaren “A dirty mind, is a joy for ever!”.

Victor is er nog steeds niet bij, het kan helaas nog weken duren. Hebben opeenvolgende kabinetten de gezondheidszorg zo uitgehold, dat het nu vier weken moet duren voordat de ziekte van Pfeiffer kan worden geconstateerd? Als leek vroeg ik mij reeds weken geleden af of dit niet het euvel was, toen kippensoep niet bleek te helpen. Niets aan te doen, afwachten maar; kop op Victor.

De wedstrijd zelf? Schipluiden liet HBS komen en speelde op de counter. Maar de verdediging was in vorm en Joost deed dat weinige dat hij kreeg te doen foutloos. De linies sloten beter aan dan vorige week; maar trainer Chris hief menigmaal zijn beide armen ten hemel om te vragen waarom een goed opgezette aanval moest eindigen in nodeloos balverlies. Het aantal onzuivere passes? Teveel om op te noemen.

HBS had het betere van het spel maar creëerde niet veel kansen. Trainer Chris, besloot het met een verdediger minder te doen en haalde Oscar naar de kant bij een 1-0 stand en zette Daan en Noah in. De meeste van jullie weten dat ik niet altijd van harte instem met de wissels van Chris, maar de trainer heeft altijd gelijk, ook deze keer. Een van de twee invallers, ik kan ze nog niet goed uit elkaar houden en de andere 50% van het publiek op de tribune, Henk Jan, kon het ook niet zeggen, maakte de tweede en daarmee beslissende goal. Overigens viel er niets op het spel van de beide invallers aan te merken, zij deden het prima en ik moet zeggen dat het spelbeeld met 4 aanvallers mij niet tegenstond.

HBS won verdiend maar fortuinlijk. Beide doelpunten, zullen de boeken in gaan als foutje van de keeper. Ik had met hem te doen; hij pakte een aantal moeilijke ballen heel mooi en dan dit, zelfs twee keer. Ach, het is het risico van het vak en overkomt de besten, hé Joost. En dan zie je weer een verschil tussen Koning Voetbal en de Sport der Sporten, in de laatste sport mag je juichen, liefst enigszins beschaafd en ingetogen natuurlijk, voor de dingen die je team goed doet; foutjes en blunders van de tegenstander, hoe prettig ook voor de stand, worden niet met gejuich begroet. Eerder met een woord van sympathie in de trant van “Jammer Joh, goed geprobeerd..” En voor taferelen zoals met de scheidsrechter bij de D3, daarvoor moet je naar Verwegisthan!

Nog geen puntverlies dit jaar; volgende week VOC!

Vitesse Delft D1 - HBS D1 1-2

Ondanks het vroege uur was afgelopen zaterdagochtend de tribune redelijk gevuld op het Sportpark Tanthof-Zuid in Delft, waar Vitesse Delft speelt. Twee bijna even grote groepen supporters genoten gezamenlijk van de dag met mooi voorjaarsweer in 2008. De supporters van de thuisploeg waren net groter in aantal dan dat van het bezoekende HBS D1. De sfeer was ontspannen en bleef dat gedurende de hele wedstrijd, iets wat ook bijna opging voor het veld, waar zich op een enkel incidentje na een faire, maar bij vlagen toch wel stevige wedstrijd afspeelde.

De ziekenboeg van HBS was alweer niet leeg. Behalve Victor, die nu toch al weer veel te lang ziek is, had ook trainer Chris zich wegens ziekte zich moeten afmelden. Beiden worden langs deze weg een volledig en spoedig herstel toegewenst.

De eerste helft liet van beide kanten aantrekkelijk voetbal zien. Vitesse Delft, probeerde veelvuldig via hun rechtsbuiten, de defensie van HBS te penetreren. Goed werk van linkervleugelverdediger Jurgen voorkwam elk gevaar. Onze andere vleugelverdediger Oscar, was ook in goeden doen en neutraliseerde vakbekwaam alles wat op z’n weg kwam. Julian en Stijn deden niet voor hun teamgenoten onder en dus stond de laatste lijn weer als een huis.

De linies sloten goed aan en het was dan ook niet verwonderlijk dat HBS een 0-1 voorsprong nam. Hoe was een lust voor het oog. Na tijden, werd Guido weer eens fraai in de diepte aangespeeld. Hij snelde richting doel en zag dat een verdediger aanstalten maakte om te trachten de bal te onderscheppen. In een oogwenk had hij ook gezien dat centrumspits Jesse D., verstandig was meegelopen, gerend is een beter woord, en zich in een betere positie bevond dan hij. Een gave pass bracht Jesse in stelling, die heel beheerst de bal onhoudbaar voor de keeper in het doel deponeerde.

Een goal uit het boekje. Nu wil het lot dat vaste cameraman Marius ontbrak, wegens de voorbereidingen die hij moest treffen voor een niet onbelangrijke feestelijke gebeurtenis in familiale sfeer en dat vaste reserve Ruud, zich nog wel kon herinneren dat hij een camera had, maar niet meer precies wist waar. De happy few, zullen zich de beelden lang kunnen herinneren, de afwezigen zullen het moeten stellen met deze povere beschrijving, wellicht dat Theo Koomen, woorden had kunnen vinden om te beschrijven hoe mooi de goal was, maar helaas de goede man, publiceert al een tijdje niet meer.

Die eerder genoemde rechtsbuiten van Vitesse D, speelde niet onsportief, hij hield zich aan de regels, maar ging er wel stevig in. Onbedoeld speelde hij Jurgen letterlijk uit de wedstrijd, zijn linkerenkel maakte verder spelen onmogelijk. Gelukkig had men Laurens Jan (LJ) bereid gevonden om als reserve mee te komen. LJ, maakt zoals jullie allen weten deel uit van de D2, die vrijwel gelijktijdig het moest opnemen tegen en bij onze Goede Buren. Dat hij desondanks bereid was om de D1 te versterken illustreert het belang dat wordt gehecht aan een goed resultaat voor dit team. De D2 wist een knappe 1-1 te behalen. LJ, viel niet tegen, het tegenovergestelde, met elan hield hij de gevaarlijke rechtsbuiten in bedwang en speelde hij een foutloze pot.

Na de 0-1 golfde het spel een tijdje heen en weer. Bij alweer een goed en snel uitgevoerde aanval schoot Jesse D de bal op de paal, Guido zette de turbo aan en tike de bal beheerst in, 0-2.

Kat in het bakkie, dacht ik op weg naar de kantine voor het broodnodige kopje koffie. Vitesse Delft heeft dat onderdeel ook dik voor elkaar. Een ruim assortiment broodjes en andere (vette) hapjes, lekkere koffie en een snelle bediening. Om de clubkas te spekken, ging er een vrijwilliger rond met enveloppen met lootjes om de clubkas te spekken. Onder grote hilariteit, wist geluksvogel Gerrit, zijn geliefde Sylvia een gewonnen doos pralines kado te doen en alsof dat niet genoeg was nog een tweede prijs in de wacht te slepen. Het was niet de leverworst waar hij zijn zinnen op had gezet, maar een ander begerenswaardig voorwerp.

Gedurende de hele tweede helft was Vitesse Delft de betere ploeg. Gretiger en fysieker, troefden ze met name op het middenveld hun tegenstanders af en keer op keer was het aan de verdediging om de boel gesloten te houden. Van enig verband tussen de linies bij HBS, was in tegenstelling tot de eerste helft geen sprake meer.

Joost vond het niet spannend genoeg en besloot bij een uittrap de spanning er in te houden door de bal aan een geheel vrijstaande aanvaller te presenteren. Gelukkig wist deze speler het cadeautje niet op waarde te schatten en verzilveren.

Bij een schaarse vrije trap ten gunste van HBS werd Stijn, resoluut onder aanwijzing van de te veel met werkzaamheden belaste en daardoor vaak afwezige Sylvia, naar de bal gedelegeerd om vanuit een welhaast onmogelijke positie, één van zijn vermaarde vrije trappen te demonstreren. Hoog vloog de bal in de richting van het vijandelijke doel om op de lat terecht te komen en het veld weer in te springen, recht op Cody af. Hij deed wat hij moest, controleerde de bal met z’n borst en schoot hard in. Normaal gesproken zou dit een doelpunt zijn geweest, Cody deed niets fout, maar de doelman wist met een knappe reactie de bal uit zijn doel te werken. Knap gekiept. Pech voor Cody en HBS.

Cody, die een prima eerste helft speelde en in de tweede zorgde voor enkele momenten van spannende stilte op de tribune en in het veld. Van dichtbij volleerde de bal hard in wat leek zijn gezicht te zijn. Cody stortte neer als een taliban, door een Amerikaanse scherpschutter geveld. Het verschil was, dat nu iedereen hoopte dat Cody snel weer overeind zou komen. Dat lukte gelukkig, het leek erger dan het was, neem ik aan. De bal had weliswaar zijn voorhoofd geraakt, maar neus en gezicht gemist. Toch zou het mij niet verbazen als hij de volgende ochtend enige gevolgen van die onfortuinlijke ontmoeting met de bal zal hebben gehad.

De hele toestand werd bemoeilijkt door de man met de fluit. Het moet worden gesteld dat niemand vlak na het begin te klagen zou hebben gehad als hij de bal op de voor HBS nadelige stip had gelegd; maar alle andere merkwaardige beslissingen van de beste man, vielen in het nadeel van de bezoekers uit.

Hij tuinde in een klassieke schwalbe, loodrecht en zo’n meter of 10 van de penaltystip verwijderd. Omdat het niet spannend genoeg was, goochelde Joost wat met de bal, kreeg van één van de meegekomen aanvallers een duwtje op zijn doellijn, zodat een andere de bal ongehinderd kon intikken. Resoluut wees de man met de fluit naar de middenstip.

Met de 2-2 in zicht, schakelde Vitesse Delft een tandje bij, nog gretiger, nog steviger. De beide Nils’en werden stevig aangepakt. Nils W. toch al enigszins pips uit zijn bed gekomen, moest het ontgelden. Trekkebenend, bewoog hij zich met een pijnlijke knie over het veld. Alsof de druk niet groot genoeg was, besloot de man met de fluit, er iets meer spanning in te brengen. Op de plek waar normaal de corners links van de keeper worden genomen, ging de zich ook al goed werende Jesse V in duel met een tegenstander. De man met de fluit, floot. Een alleen voor hem waarneembare overtreding was niet voldoende; met nog minder dan 5 minuten te spelen stuurde hij Jesse naar de kant. HBS zou de wedstrijd met 10 man moeten uitspelen.

Gelukkig deed het dat, zonder verder averij op te lopen; mede door de bal van de goal vandaan te houden. Op grond van het in de eerste helft vertoonde spel, was de overwinning niet onverdiend. Het in de tweede helft op de mat gelegde geeft aanleiding tot vraagtekens en zorgen. De volgende dag, speelde zich een soortgelijk scenario af bij het eerste tegen ADO. Daar volgde na een in ruime mate voldoende eerste helft, een fantasieloze tweede. De linkervleugel van ADO, mocht komen om door de laatste linie te worden opgevangen. Geen aansluiting meer tussen de linie. Steeds weer de verre bal naar de linkervleugelspits. Gelukkig, kon de koppositie worden behouden en werden geen punten gemorst tegen een laag geklasseerd team.

Toch verliet ik Crayenhout gisteren goed geluimd. Het was mooi weer geweest en ik had naar een weinig inspirerende voetbalwedstrijd gekeken; maar mijn goede humeur, vanwege de afgetekende manier waarop de cricket U-13 het Kennemer Indoor Cricket toernooi won, kon niet meer bedorven worden.

Of ik volgende week na de wedstrijd tegen VOC ook goed geluimd zal zijn valt te bezien. Ik heb de eerste wedstrijd waarbij wij met 6-0 werden afgetuigd niet gezien. Mij werd verteld dat VOC een goed voetballende fysiek sterke ploeg is, die alleen vanwege hun kracht iedereen van de mat speelt. Toch een beetje in tegenstrijd met het verlies dat zij dit weekend leden tegen de ADO D2. Maar die kunnen elkaar snel en blindelings vinden, ik ben benieuwd.

**** Hier eindigde het stukje oorspronkelijk, ik voeg er het volgende aan toe***

Afschuwelijk, zo’n aankondiging op de HBS site. Ik heb haar verschillende malen zien trainen. Wat erg voor ouders, andere familieleden en vrienden. Hoe onbelangrijk zijn potjes cricket en voetbal. Je kent die mensen niet, misschien ben je wel eens langs ze gelopen in de kantine of ergens anders op Craeyenhout. Je zou ze willen troosten en een hart onder de riem steken, maar hoe vind je woorden om wildvreemden iets dergelijks mede te delen, zonder dat ze leeg, obligaat en niets zeggend overkomen. Niet!

43 jaar na de dood in een auto-ongeluk van mijn toen 9-jarige broertje Marius, zie ik en voel ik het verdriet van mijn 88-jarige moeder over dit gebeuren, nog bijna dagelijks. De tijd heelt niet alle wonden en ik ben niet dankbaar voor de tijd dat ik hem gekend heb; ik baal nog steeds van het feit dat ik hem zal blijven herinneren als een lief klein ventje en dat mijn andere broers en ik, de herinnering in zullen gaan, als een stel ouwe lullen.

Fietsers onder U, hoed U in het bijzonder voor vrachtwagens die de hoek om willen; wees er altijd op bedacht en spring desnoods zonder fiets het trottoir op.

Ik eindig met mijn favoriete Chinese gezegde:
Life is not a race,
Regard it is a journey
and savour each step of the way,
Yesterday is history,
Tomorrow a mystery,
Today a gift!