D2 houdt zicht op derde plek.

Op een zonovergoten Craeyenhout, speelde de D2 de laatste thuiswedstrijd tegen het als tweede geklasseerde ADO. Behalve de gebruikelijke supportersschare was de gehele D2 van de buren toegestroomd om zeer tegen de gewoonte van de haantjes in, HBS aan te moedigen. Vanwaar die plotselinge steun? Een goede buur beter dan een verre vriend? Neen, bij puntverlies van ADO, zou het kampioenschap hen niet meer kunnen ontlopen. Gezond eigenbelang dus. Voor HBS gold dat puntverlies het definitieve afscheid van de derde plaats zou betekenen. Er stond genoeg op het spel om er een aantrekkelijke pot van te maken.



Maar zo als zo vaak gebeurt wanneer er grote belangen op het spel staan, was er van mooi voetbal nauwelijks of geen sprake. HBS begon furieus en miste in de eerste 10 minuten al vier kansen. Optimisten langs de kant, zagen al een herhaling van de monsterscore tegen VCS. Zo ver liet ADO het niet komen. Want naarmate de wedstrijd verstreek, namen zij steeds meer het heft in handen. Hun gebrek aan fysiek werd ruimschoots gecompenseerd door hun handelingssnelheid en gretigheid. De verdediging aangevuld met Wiebe, die zich als laatste man een waardige invaller voor ons rotsblok Stijn toonde, had de handen vol aan de kleinere maar kwiekere ADO aanvallers.

Behalve de vakantiegangers, Stijn en Patrick, ontbrak Cody, omdat hij herstellende was van een hele week ziekte, als speler. Hij was wel aanwezig om zijn maten aan te moedigen. De aanval was aangevuld met Eli, die, pikant detail, volgend jaar de prachtige HBS-kleuren verruilt voor het groengeel van ADO. Met enkele weergaloze acties en het enige doelpunt verdiende hij het predicaat “matchwinner”.


Zoals gezegd het was geen mooie wedstrijd. Spannend was het echter wel. De vraag in de 2e helft was wanneer ADO langszij zou komen. Want helaas ging de meeste dreiging van de bezoekers uit. Gelukkig, zag de overigens niet zo gelukkig fluitende scheidsrechter, dat Julian in het strafschopgebied heel zuiver de bal speelde voordat de ADO aanvaller begon te tuimelen. Dit leidde tot enig ongenoegen bij sommige ADO supporters, die overigens geheel blind waren voor het feit dat hun grensrechter er meerdere keren flink naast zat en als enige ballen over de lijn zag gaan en spelers van HBS buiten spel zag lopen. Omdat de scheidsrechter op zijn vlagsignalen reageerde, kon hem niet worden verweten dat hij een thuisfluiter was.

Het bleef bij 1-0. Misschien iets meer dan verdient, maar het team dat het meest scoort wint. Het was geen onsportieve wedstrijd, hoewel enkele ADO spelertjes wel heel professioneel hun tegenstanders omhelsden of aan het shirtje trokken. Jesse D, was het enige slachtoffer van een smerige overtreding toen een tegenstander moedwillig zijn hak in z’n knie zette.



Volgende week zal tegen BMT uit een ander vaatje moeten worden getapt, om kans te maken op de overwinning en de begeerde derde plek. Als jullie voetballen, zoals jullie kunnen; de bal het werk laten doen en het koppie erbij houden, zijn jullie bepaald niet kansloos. Thuis waren jullie slecht begonnen. Maar wonnen jullie de tweede helft met 1-0. Uit kan dat met goed combinatiespel ook; zij het zonder Cody en Guido, die ook op vakantie gaan! Veel plezier jongens!

Delft pakt alle punten. Delft – HBS 1-0

De kop van een loodzwaar programma is er af! Met nog twee wedstrijden voor de boeg, is de voorsprong op directe concurrent Delft en waarschijnlijk ook op BMT geslonken tot twee puntjes.

Delft, is de enige ploeg in de poule, die er in geslaagd is om HBS geen punt te gunnen. Ook deze wedstrijd werd, net als de eerste, met het kleinst mogelijke verschil door de gastheren gewonnen.

Guido, was eindelijk terug na de vervelende blessure die hij uit bij DHC opliep. Zijn knie was uit voorzorg nog ingezwachteld. Coach Robin, besloot hem voorzichtig te brengen om onnodig risico te vermijden.

Patrick ontbrak wegens vakantieverplichtingen. Heel vervelend, die in vakanties ingelaste wedstrijden. Deze leiden bijna altijd tot mutaties in de opstelling; maar het is niet anders.
Ook de komende wedstrijden zal er iets moeten worden verzonnen om vakantiegangers te vervangen, desalniettemin veel plezier Stijn en Cody c.s.

Aan het weer kan het niet hebben gelegen. Het was zonnig en een briesje zorgde voor verkoeling. Het hoofdveld van Delft lag er mooi bij. Reclameborden met teksten als “een vloek mist ieder doel” en “Dvv Delft tegen racisme en discriminatie”, getuigen van de goede intentie van de vereniging. Het bleef niet alleen bij intenties, de coach van Delft, haalde twee jongens die over de schreef waren gegaan van het veld en stuurde er één zelfs van de bank naar de kleedkamer, toen hij door bleef mekkeren. Dat er nog werk aan de winkel is, illustreerden een paar van zijn spelers.

Eén had het op Victor voorzien, constant werd onze linkspoot aan zijn shirt getrokken en gesard. Prima dat Vic er niet op in ging en het heerschap van de mat speelde. Nils N, was ook doelwit, hij kreeg geen kans om maar een meter met de bal te lopen en moest herhaalde malen in het stof bijten. Jammer!

Je komt in zo’n competitie natuurlijk allerlei speelwijzen tegen. Vandaag troffen wij er een die de grenzen van het fysiek toelaatbare opzocht. Een tweetal backs, dat volstond met het wegrammen van de bal ongeacht richting en aanwezigheid van tegenstanders. Laten wij ons maar gelukkig prijzen dat niemand met een noppenafdruk van nr 4 in zijn rug naar huis hoefde. Het had zo maar gekund.

Het gaat te ver om deze nederlaag aan de scheidsrechter te wijten. Bij Delft waren er meerdere jongens die het met één hand ingooien tot kunst hebben verheven. Tot irritatie van onze coach; maar volgens de scheidsrechter geheel volgens de regels. Neen, er valt de leidsman niets te verwijten, al blijft het jammer dat hij sommige overtredingen door de vingers zag.

Wij verdienden de overwinning niet. Daarvoor werden er te weinig kansen gecreëerd. Het ontbrak ons aan een antwoord op het antivoetbal en dat klein beetje geluk. De keeper neutraliseerde een prachtig schot van Tim, met links vanaf de rand van het strafschopgebied en een kopbal van Jesse D. Meer wapenfeiten vallen er niet te melden.

En die fatale goal van Delft dan? Ach het was mooi weer, de zon scheen. Een middenvelder van Delft kreeg de bal bij de middenstip. De aanvallers van de tegenpartij stormden richting ons strafschopgebied; al onze verdedigers gingen mee. Geen van onze middenvelders was in de buurt van de opkomende middenvelder. Frank en vrij wandelde hij richting ons doel. Niemand kwam op het idee om hem aan te vallen en de buitenspelval open te trekken. Zo’n 20 meter van het doel haalde hij verwoestend uit. Hard verdween de bal, links van Joost in het doel. Er was nog driekwart wedstrijd te gaan, maar vandaag konden wij geen vuist maken.

Na de wedstrijd was het nog even gezellig op het zonovergotene terras van Delft. Verschillende jongens deden zich tegoed aan een vette hap en de meesten hadden geen haast om weg te komen. Ach, het is vakantie.

Voor wat plaatjes:


Delftuit

D2 walst over VCS heen, VCS – HBS 1-9

Op de dag dat ADO er niet in slaagde om directe titelkandidaat in te halen, Quick – ADO, eindigde 1-1, moest de D2op bezoek bij hekkensluiter VCS, voor de op papier, minst zware wedstrijd van de rest van het seizoen. Helaas ontbrak Guido nog steeds; maar het gerucht doet de ronde dat hij binnenkort weer kan spelen.

VCS bestaat, op een enkele uitzondering na, evenals onze D2 uit eerstejaars D’s. Dat was te zien, de jongens waren qua lichaamsbouw aan elkaar gewaagd. Speltechnisch was VCS geen partij voor de bij vlagen uitstekend combinerende D2.

De monsteruitslag doet vermoeden dat HBS goed met de kansen omsprong. Niets is minder waar! Ten minste evenveel doelrijpe kansen werden om zeep geholpen doordat er te snel of te onnauwkeurig werd geschoten. Maar een kniesoor die daar op let.

Wie er precies allemaal scoorden is mij ontgaan. In ieder geval de in bloedvorm verkerende Jesse D en Nils N. De andere Nils, bekroonde zijn goede seizoensprestatie met zijn eerste doelpunt van het seizoen; evenals Victor. Verdediger Oscar kon natuurlijk niet achterblijven. Jesse V demonstreerde dat zijn linkerbeen weer helemaal de oude is en eventuele andere doelpuntenmakers moeten mij maar vergeven dat ik hun naam niet expliciet noem. Tevens moet er gemeld worden dat de verdediging ook vandaag weer solide opereerde; aanvallende impulsen van de VCS voorwaardsen werden al snel in de kiem gesmoord.

Het was een sportieve wedstrijd, al vond één van de VCS moeders dat HBS te hard speelde. Dat was natuurlijk niet waar. Je bent immers verplicht om in het belang van je team, binnen de regels van het spel, te verhinderen dat je tegenstander ruim baan krijgt. Overigens moet wel gezegd worden dat de dame in kwestie, de VCS-knaap die zijn teamgenoot complimenteerde nadat deze Victor een rotschop had gegeven, een vreselijke uitbrander gaf. Victor gaf overigens geen krimp.

Vandaag sloten de linies goed op elkaar aan en werden de toeschouwers getrakteerd op heel ver opkomende vleugelverdedigers. Het was mooi om te zien. De uitslag van Quick – ADO, heeft de altijd optimistische rekenaars onder ons, die de tweede plek al aan de horizon waarden, weer met beide pootjes op de grond gezet.

Wij kunnen inderdaad voor drie gaan. Niet slecht met nog 3 te gaan. Jullie hebben laten zien dat jullie voor geen team hoeven onder te doen, maar de bal is rond en de vorm van de dag is belangrijk en dan zijn er ook die vreemde krachten in de sport. Volgende week uit tegen Delft, reken er maar op dat jullie daar veel dichter op de huid zullen worden gezeten en harder worden aangepakt; maar jullie kunnen beter combineren en laten wij er maar vanuit gaan dat jullie dat ook gaan doen!

Wilhelmus D2 - HBS D2

Deze week geen verslag van een literaire kwaliteit zoals u dat op de web-blog gewend bent. Voor deze keer moet u het stellen met de verslaglegging van zomaar een van de chauffeurs van het team. De wedstrijd werd door de mannen gewonnen met 3-5. Dat kan net zo goed meteen maar gezegd worden. Dat had ook heel anders kunnen lopen. Voor het eerst dit jaar stonden we stoelen en autogordels te tellen en moesten we ook decorstukken als Monique en Rien achterlaten. Met de schoenlepel er in en via, naar wat achteraf bleek de snelste route via de A4 afslag Forepark, zijn we er gekomen. Genoeg over de aanloop naar de match.

De mannen hadden het goede voetbal van vorige week nog duidelijk in de schoenen en binnen een paar minuten 0-1 dat is altijd lekker. Ook het tweede goal liet niet lang op zich wachten. Alleen begon zich toen langzaam af te tekenen hoe het er deze wedstrijd aan toe zou gaan. Het was niet onsportief, het ging altijd om de bal, maar het was ruim harder dan wij het wenselijk achten. Met twee man die Tim even mangelen, Nils N. werd niet van de bal gezet maar gekegeld en Jesse D en V kregen het op links zwaar te verduren. Je zag toch dat onze mannen regelmatig op de enkels geraakt werden en dat hoort toch niet. De scheids maar ook de Wilhelmus coach hadden hier best wat harder tegen mogen optreden. Gevolg, wat wijzigingen in de opstelling en helaas …. onze mannen gingen toch wat voorzichtiger het duel in. Dat is jammer voor het spel, maar wel heel begrijpelijk. Voor wie het niet had verwacht achterin (Oscar, Julian, Stijn en Victor) de bikkels van de verdediging hadden wat minder last van de erg fysieke spelers van Wilhelmus.

Man van de dag was Jesse Draak met als ik het goed gezien heb, twee goals en twee assists en mooie ook. Vooral die voorzet naar Tim die hem er beheerst inschoof, lekker joh. Jesse is in de spits overal en altijd op tijd. Ook top waren goals uit de keurige lob van Patrick en de mooie kapbeweging van Cody. Lekker jongens.

Een mooie overwinning op een belangrijk moment in het seizoen. We gaan voor drie en dan moet je winnen. Ik zag op de site de wedstrijd tegen ADO staat als thuiswedstrijd. Ik hoop dat dat ook echt thuis wordt. We zetten dan weer de 12e man(nen) of vrouw(en) in op de tribune.
Jongens blijf zo voetballen dan blijven wij komen kijken.

de zijlijn