HBS D1 verliest onnodig van RKDEO D1 met 1-2.

HBS D1 / RKDEO D1 1-2
Herfstvakantie en voetbal gaan helaas niet samen. Vandaag moest de D1 thuis spelen tegen RKDEO D1. Helaas kon de D1 vandaag niet in hun sterkste opstelling beginnen. Drie belangrijke spelers waren op vakantie. Gelukkig waren er drie vervangers uit de D3 die vandaag bereid waren de lege plekken in het elftal op te vullen.
Coach Kramer had vandaag gekozen om Oscar als laatste man te posteren en Milan op de rechtsback positie te plaatsen. Helaas kwam HBS vandaag slecht uit de startblokken. De spelers van RKDEO hadden al snel in de gaten dat er vandaag tegen HBS wat te halen viel.
Na enkele kansjes voor het goal van RKDEO wist de tegenstander als eerste te profiteren van het slappe spel van onze D1. Niet veel later viel terecht de 2-0 en was het vechten tegen de bierkaai. Coach Chris was genoodzaakt om de opstelling te wijzigen en wisselde Oscar weer terug naar zijn vertrouwde rechtsback positie, Jurgen ging spelen op de laatste man positie. Milan schoof door naar het middenveld. Door deze tactische ingreep begon de D1 gelijk beter te voetballen. We weten dat Oscar vaak kan opkomen aan de rechterkant en deed ook vandaag weer wat hij afgelopen weken vaak heeft laten zien. Met een 0-2 achterstand zochten de spelers de kleedkamer op.
Na de rust zette HBS de tegenstander zwaar onder druk en het zoeken naar de aansluitingstreffer was begonnen. De tegenstander wist op een bepaald moment niet meer wat te doen met de bal. Het fellere spel leverde lange tijd wel kansen op maar helaas geen doelpunten. Gelukkig wist Julian na een minuut of twintig spelen, de bal in het doel van RKDEO te werken. De ban was gebroken en HBS ging furieus op jacht naar de gelijkmaker. Helaas, helaas, helaas ….. zoals eerder gezien dit seizoen, kwamen onze spelers, oog in oog met de keeper van de tegenpartij. Jammer dat het dan niet lukt, om van die opgelegde kansen, 100 % gebruik te maken door de bal cool in een hoekje NAAST de keeper te plaatsen. Elke keer wordt er recht op de keeper geschoten, dit terwijl het doel wel ruim 7 meter breed is !!!
Ik stel voor, om een verplichtte extra training, in te lassen onder leiding van bijvoorbeeld assistent coach Remco Klaasse, die jullie misschien wat belangrijke tips kan geven hoe wel koelbloedig de balletjes in het net te laten verdwijnen.
Onnodig verlies dus vandaag. Met een vast vertrouwd elftal, beter omgaan met de kansen en de vechtlust die jullie de tweede helft hebben laten zien, kunnen we met vertrouwen gaan kijken naar de belangrijke wedstrijd van volgende week. De tegenstander die we dan op bezoek krijgen is er een van formaat. Koploper Quick D1 zijn dan onze gasten.

Oefenwedstrijd : Voorschoten '97 D1 - HBS D1 0-1

Op een zonovergoten bijveld in Voorschoten, trad de D1 aan tegen de D1 van de plaatselijke vereniging uit 97. Uw vaste rapporteur, moet helaas wegens ziekte verzuimen; dus helaas ook geen beelden van de ontmoeting.

Het is herfstvakantie, Jurgen, Quint en Jesse V ontbreken. Terwijl volgende week Stijn en Nils W wegens afwezigheid zullen schitteren. Ik heb in het verleden wel eens geopperd om ouders die terwijl er competitiewedstrijden tijdelijk uit de ouderlijke macht te ontheffen, om niet met een gehavend elftal aan de start te moeten verschijnen. Uit betrouwbare bron, heb ik vernomen dat deze keer niet de ouders maar de KNVB debet is aan deze onwenselijke toestand. De wedstrijd van 27 oktober is heel laat ingepland; waardoor de ouders geen blaam treffen. Overigens heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat een van voornoemde vakantiegangers, het zelf een goed idee vond, om er tussen uit te knijpen; er was toch geen competitie. Dus geen gezeur.

De wedstrijd begon met Stijn en Benji op de bank. Till en oude bekende Patrick staan in het veld. Over de eerste helft kan ik kort zijn. HBS creëerde geen enkele kans en de aansluiting tussen de linies klopte niet. Trainer Chris, zal ongetwijfeld zijn mensen hebben aangeraden om uit een ander vaatje te tappen. De tegenstander combineerde wat vlotter, maar kon een prachtkans niet verzilveren. Met een prachtige duik neutraliseerde Joost, de intikker van een aanvaller die alleen voor hem stond. Hoe die man daar zo moederziel alleen kwam te staan en waarom mee opkomende middenvelders van de tegenpartij het rijk alleen hadden weet ik niet; laten wij het maar houden op het feit dat het hier om een vriendschappelijke wedstrijd ging.

Nu ik toch opbouwende kritiek aan het spuien ben; een punt aan aandacht zou moeten zijn het opstellen bij een uittrap. Joost kon meerdere malen de bal niet behoorlijk kwijt. Breng hem niet in verlegenheid, blijf niet als een totempaal staan, maar bied je aan!

Daar hou ik mee op, jullie coach met z’n staf is heel goed in staat om jullie dat bij te brengen. Ik ben misschien een beetje zwaar op de hand, maar het zou toch heel mooi zijn, als jullie consequent datgene wat jullie op de training steeds beter onder de knie krijgen; ook tijdens een wedstrijd, continue en niet bij wijze van uitzondering, in de praktijk brengen.

De tweede helft zag er iets beter uit. Een prima aanval bracht Jesse D alleen voor de keeper, hij legde af naar Guido op links, (van mij had hij de keeper ook mogen passeren en de bal in het net deponeren, maar dat deed hij niet), Guido kwam iets te kort; maar een verdediger raakte de bal (on)gelukkig en bracht de nul-één eindstand op het bord.

Voorschoten, liet het daarbij niet liggen. Vastberaden trokken ze ten aanval. Hier en daar zorgde de achterstand en de gedachte aan een mogelijke nederlaag tegen slechts een hoofdklasser, voor wat irritatie. Hetgeen in wat duw en trekwerk resulteerde; niets ernstigs, maar gebezigde taalgebruik was, over en weer, niet altijd even vriendschappelijk.

Een goede raad is om niet met de scheidsrechter in discussie te gaan en zeker geen kritiek op zijn beslissingen in woord en gebaar te uiten. Deze scheidsrechter floot goed, bijna helemaal foutloos!

Dat Voorschoten niet langs zij kwam, was helaas niet te wijten aan het team als collectief; een tweetal schitterende reddingen van Joost en goed tackelen van Oscar, waren er debet aan; maar het was fijn te zien dat er ten opzichte van de vorige vriendschappelijke wedstrijd, behoorlijk progressie is geboekt.
Voetballen zijn er om tegen getrapt te worden op daartoe aangewezen plaatsen. Kleedkamers zijn hier niet voor bedoeld. Een ongeluk ligt in een klein hoekje en ik vernam dat Oscar slachtoffer is geworden van zo een onnodig ongeval. Ik hoop dat het hem goed gaat en dat de schade tot het mij gemelde bloedbad beperkt is gebleven, maar het zou toch heel zuur zijn als zo’n ondoordachte trap echt vervelende gevolgen heeft. Oscar beterschap!

Stijn en andere vakantiegangers veel plezier; kamp-gangers, probeer het koppie erbij te houden, zodat jullie volgende week uitgerust aan de wedstrijd kunnen beginnen. Vorig jaar kostte vakantieabsenties jullie een tweetal plaatsen op eindranglijst; dit jaar mag dat anders!

De stand per 17 oktober.

De stand laat zien dat na vijf gespeelde wedstrijden, HBS D1 vijf verliespunten heeft opgelopen. De D1 staat netjes op een vierde plaats. VOC heeft een wedstrijd minder gespeeld en kan met winst, HBS op de ranglijst passeren. Wat vooral opvalt zijn de doelpunten voor en tegen. Zeven gemaakte doelpunten in vijf wedstrijden is een gemiddelde van 1,4 doelpunt per wedstrijd. Als we beter met de kansen om gaan en de factor geluk ook nog eens aan onze zijde krijgen dan gaat dit gemiddelde vast en zeker met sprongen omhoog. Drie aantal tegendoelpunten (0,6 per wedstrijd !) laat zien dat de verdediging (inclusief keeper)moeilijk valt te passeren. Natuurlijk moeten we nog spelen tegen makkelijk scorende ploegen zoals Escamp (18), VOC (15) en last but not least onze vrienden van Quick (25!). Genoeg statistieken voor vandaag, even de wedstrijd Nederland - Slovenie afkijken. Gelukkig nog maar 19 minuten en wie weet kan ook het grote Oranje het doelsaldo nog een beetje opkrikken.

HBS D1 pakt drie punten tussen de kassen.

De wekkers van de spelers, ouders, supporters, begeleiders en trainer stonden deze morgen op vroeg afgesteld. Om tien uur in de ochtend stond de wedstrijd uit tegen LYRA D1 gepland.
Omdat ondergetekende afgelopen woensdagavond wederom geen geluk had met de trekking van de staatsloterij, vertrokken wij in plaats van met een luxe spelersbus allemaal afzonderlijk in de auto richting de Lier. Lyra was een ploeg die bijna onderaan stond, zonder een winstpartij. De spelers van HBS konden daarentegen de afgelopen periode terugkijken op twee winstpartijen en een gelijk spel. Ook hadden zij de afgelopen week goed getrained en konden in deze wedstrijd testen of al het geleerde goed was opgeslagen op hun harde schijf. Al gauw was in de wedstrijd te zien dat de jongens van de D1, goed hadden opgelet tijdens de lessen van trainer Kramer. HBS probeerde van achteruit de aanval op te bouwen. De eerste helft lukte dit over het algemeen goed. Het kwam daarom ook niet als een verrassing dat Guido, verdient de 0-1 binnenschoot. Na de rust begon HBS waar het de eerste helft gebleven was en ging ijverig op zoek naar de bevrijdende tweede treffer. Helaas werden - ook vandaag - de kansen niet koelbloedig benut. Met een 0-1 voorsprong blijft altijd de kans bestaan dat de tegenpartij langszij komt. Gelukkig was dat vandaag niet het geval en kon HBS de drie punten, terecht mee naar Den Haag nemen.

Zaterdag LYRA uit.

Er wordt goed getrained. Het vizier staat op scherp.
Een fitte selectie staat klaar voor de volgende wedstrijd.

HBS D1 - Honselersdijk D1 0-0

Vanmiddag begon om twaalf uur onder leiding, van de overigens goed fluitende scheidsrechter Ed Roos, al weer de vierde wedstrijd van het seizoen. De tegenstander van vandaag kwam uit Honselersdijk. De spelers van Honselersdijk kenden een goede competitiestart en hadden hun eerste drie wedstijden van het seizoen met winst afgesloten en stonden daarom verdiend op de tweede plaats. De jongens van de D1 hadden hier geen boodschap aan en waren gewoon van plan om deze wedstrijd te winnen.
Al snel was duidelijk dat HBS voetballend niet onderdeed voor de tegenstander. Het balbezit was de eerste helft vooral voor de thuisploeg. Zo nu en dan wist HBS in de buurt van de goal van de tegenstander te komen. Zo had een van onze spitsen de 1-0 op zijn slof. Helaas, oog in oog met de keeper van de tegenpartij verzuimde hij de bal in het net te schieten. Ook de tegenstander wist na een twintig tal minuten spelen gevaarlijk uit te breken. Gelukkig wist onze keeper Joost de bal vakkundig tegen te houden. Met een 0-0 ruststand en nog ruim 35 te spelen was bijna iedereen er van overtuigd dat de kansen voor HBS in de tweede helft nog wel zouden komen. Ondanks dat HBS ook in de tweede helft op het veld de baas was werden de kansen helaas niet benut. Oog in oog met de keeper blijkt dus een moeilijk verhaal.
Ok, geen drie punten maar wel duidelijk dat HBS over een goed elftal beschikt. Deze week maar weer goed trainen en aanstaande zaterdag in de Lier laten zien dat er wel met scherp geschoten kan worden.

www.flickr.com

This is a Flickr badge showing public photos from carlmarius65. Make your own badge here.

Schipluiden D1 - HBS D1 1-2

Schipluiden uit werd tevoren niet gezien als een onmogelijke klus. Onder miezerige omstandigheden begon HBS met de aftrap. De eerste 10 – 20 minuten zagen het er goed uit. Combinaties, kaatsen, kort houden en zelfs lange ballen kwamen goed aan. Dan komen de kansen vanzelf. De goals komen helaas niet vanzelf. Is het zelfvertrouwen, is het scherpte. Als je het angstzweet van de keeper ruikt moet je snel zijn SCHIETEN of voorleggen.

Nils W. opent de score met een lucky panna en niet lang daarna een mooie goal van Jesse D. HBS houdt de eerste helft Schipluiden ver van haar goal, tot Schipluiden kort voor rust 1 van de 2 kansen die zij in de wedstrijd creëert benut. Met de stand 1-2 gaan we de rust in. Het legioen verwacht dan een bliksemstart van HBS om Schipluiden definitief te laten merken dat het er voor hun vandaag niet inzit. De bliksemstart blijft uit en dan verandert alles. Een aantal wisselspelers komt in het veld en Oscar maakt een mega sliding (de moeder van alle slidings). Vijf meter verschroeid gras en dan KLUNK. Twee knieën frontaal op elkaar en het ziet en klinkt niet goed. Later op de dag bereikt ons het nieuws dat Oscar zich thuis laat verwennen en dat men niet verwacht dat er veel meer aan de hand is dan een flink zere knie.

HBS krijgt in de tweede helft het spel eigenlijk niet meer echt onder controle. Dat is iets waar we aan moeten gaan werken. Het spel uit de eerste helft moeten we net zo makkelijk doorzetten in de tweede helft. En ja, als we wat meer van de gecreëerde kansen benutten ziet zo'n wedstrijd er meteen ook anders uit.

We hebben gewonnen en het spel zit in de lift.



Door : Richard W.

HBS D1 wint zijn eerste thuisduel met 4-0.

De eerste wedstrijd van het seizoen gingen voor zowel HBS als Vitesse Delft niet goed.
Beide elftallen hadden een valse competitiestart gemaakt en hadden daarom vandaag de kans om wat recht te zetten. Jurgen startte in de basis als linksback. Nils Nijman was weer helemaal hersteld van een vervelende spierblessure en speelde op het middenveld. Cody , Victor en Till begonnen vandaag op de bank. Het waren de jongens van HBS die in het begin van de partij het betere van het spel hadden. Jesse Draak kwam na enkele minuten spelen oog in oog met de keeper uit Delft. Helaas verkleinde de keeper goed zijn doel en wist Jesse het scoren te beletten. Nadat er nog enkele malen tevergeefs met schoten vanuit de tweede lijn werd geprobeerd het eerste doelpunt te maken, zakte het spel van HBS in elkaar. Over de gehele linie werden veel onnodige fouten gemaakt. Hierdoor had Vitesse Delft aardige kansen om de score te openen. Gelukkig sprongen ook de aanvallers van de tegenpartij slordig om met hun kansen. Jurgen was inmiddels geblesseerd uitgevallen en vervangen door Victor.
HBS wist uiteindelijk uit een corner, vijf minuten voor rust de 1-0 binnen te schieten. Quint hield zijn hoofd koel en plaatste de bal beheersd in het net van de tegenstander. Stijn was nog dicht bij de 2-0, de met een corner mee opgekomen aanvoerder schoot de bal hard in, maar de keeper wist knap de bal uit het doel te werken. Met 1-0 verdwenen de spelers richting kleedkamer.
Voor aanvang van de tweede helft had trainer Kramer één wijziging doorgevoerd; Cody ging in de tweede helft in de spits spelen op de plaats van Jesse Draak. Het was al snel duidelijk dat HBS ook in het begin van de tweede helft het betere van het spel had en ging daarom ijverig op jacht naar de 2-0. Die kwam er uiteindelijk door wederom een doelpunt van Quint op aangeven van een zeer goed spelend Nils Nijman. HBS speelde bij vlagen goed verzorgd voetbal. Via de zijkanten werd de verdediging van Vitesse Delft zwaar op de proef gesteld. Guido was in de tweede helft als vanouds. Als een (on)geleid projectiel ging hij op jacht naar de 3-0, die hij uiteindelijk ook verdiend wist te maken met een vernietigend hard schot. Till was inmiddels ingevallen voor Quint. Till wist een paar keer gevaarlijk aan de linkerkant door te breken. Uiteindelijk wist ook hij te scoren na goed aangeven van Guido. De score had uiteindelijk veel hoger als de 4-0 kunnen zijn maar al met al kan iedereen terugkijken op een mooi resultaat. Op momenten werd er goed gevoetbald en ik weet zeker dat er veel ouders trots zijn op wat jullie vandaag in de tweede helft hebben laten zien. Volgende week weer een uitwedstrijd, ditmaal tegen de D1 van Schipluiden. Maar eerst staat er voor woensdag nog een oefenwedstrijd gepland tegen Laakkwartier uit.

De kop is eraf.

Ok, de eerste tegenstander was dus de D2 van Ado Den Haag. De meeste jongens hadden vorig jaar al twee keer gevoetbald tegen Ado. Toen was het tegen de E-top. De eerste wedstrijd uit was een 0-0 gelijkspel geworden en thuis werd de tegenstander met 2-1 verslagen. Veel van de toenmalige Ado, E-top spelers liepen vandaag als eerste jaars D’tjes op het veld. Op voorhand was daarom het gevoel bij enkele ouders dat onze jongens niet geheel kansloos werden geacht. Maar al snel werd duidelijk dat Ado het betere van het spel had. Het kwam dan ook niet geheel onverwacht dat in de zesde minuut van de wedstrijd Ado op een verdiende 1-0 voorsprong kwam. Via een aanval vanaf de linkerkant, wist de spits van Ado met een mooie kopbal de bal achter keeper Joost te plaatsen. Op zich niets aan de hand als de spelers van de D1 zich in de wedstrijd hadden kunnen knokken. Helaas was de tegenstander niet van plan hieraan mee te werken. De goede en felle voetballers van Ado waren gewoonweg scherper en beter aan de wedstrijd begonnen. Toch had HBS vlak voor rust nog een kans om de gelijkmaker te maken. De keeper van Ado wist de bal echter knap uit het doel te werken. Met een 1-0 achterstand bij rust was de schade beperkt gebleven. In de tweede helft had Quint plaats gemaakt voor Patrick en Stijn ging op de plek van Nils Wisse op het middenveld spelen. Jurgen nam de positie van laatste man Stijn over. In het begin van de tweede helft kwam HBS weer dicht bij de gelijkmaker; een doorgebroken Jesse Draak miste op enkele centimeters na het doel. Hierna was het Ado weer, dat aanvallend aan de beurt was. Via een fraai schot vanaf een meter of dertig wist een speler van Ado de bal over de keeper heen te schieten. Met nog 20 minuten te gaan keek HBS tegen een 2-0 achterstand aan. De wedstrijd was toen echter al beslist. Ado bleef de druk knap opvoeren en HBS liep constant achter de feiten aan. Het leek wel of Ado steeds met een mannetje meer speelde. Altijd was er wel iemand aanspeelbaar. HBS mocht uiteindelijk van geluk spreken dat het bij twee tegendoelpunten bleef. Goed, de kop is eraf. Er is dus genoeg werk aan de winkel. Gelukkig staan we aan het begin van het seizoen. Deze week dus goed trainen en naar de trainer luisteren en aanstaande zaterdag thuis tegen Vitesse Delft uit een ander vaatje tappen !

Het seizoen kan beginnen !

De spelers zijn eindelijk bekend. Trainer Chris Kramer heeft zijn keuze donderdagavond via de HBS website bekendgemaakt. Patrick en Tim spelen in ieder geval tot de herfstvakantie in de D3. Jurgen heeft zijn kans gegerepen en speelt in de D1. De spelers van HBS D1 kunnen morgen gelijk aan de bak. De D2 van Ado Den Haag is de eerste tegenstander. Op papier een mooie tegenstander. Morgenavond dus het eerste verslag.

Een mooie afsluiting van een mooi seizoen.

Ter afsluiting van een mooi voetbaljaar was op vrijdag 25 mei jl. voor de spelers, ouders, trainers en fans een barbecue georganiseerd. Voordat iedereen aan de bbq kon beginnen was wel een wedstrijd ingepland tussen de spelers van de D2 en hun vaders.
Vooraf had iedereen gehoopt op mooi weer en gelukkig werden onze gebeden verhoord.
Met een strak blauwe hemel en een fel brandende zon begon de geplande wedstrijd van 5 uur met een half uur vertraging. Doordat miniatuur cricketers het kunstgrasveld bezet hadden moesten wij noodgedwongen illegaal uitwijken naar het nieuwe mooie hockey veld ernaast.
Robin liet zien uit welk hout hij als coach gesneden was en maakte 10 seconden voor aanvang van de wedstrijd de opstelling van de ouders bekend. De jongens van de D2 moesten het stellen zonder Victor en wij gelukkig zonder zijn vader. Uit voorzorg had hij bij het bekend worden van een vriendschappelijke partij tussen ouders en spelers van de D2, snel een vakantie ver buiten Den Haag geboekt. De D2 had als vervanger van Victor, trainer Bart in de basis elf opgesteld.

Voor aanvang van de wedstrijd hadden de meeste vaders van hun zonen te horen gekregen dat door het grote leeftijdsverschil het wel duidelijk zou zijn wie er zou gaan winnen. Enigszins getergd door de uitspraken van het jonge grut was het aan de ouders om te laten zien dat ondanks het leeftijdsverschil van vaak 30 en soms ook nog wel meer dan 40 jaar, voetbal toch een spelletje is wat vaak op wilskracht gewonnen wordt. Uitgangspunt van coach Zanoni was dan ook om binnen het eerste kwartier minimaal drie of vier doelpunten te scoren en om daarna op z’n Italiaans de wedstrijd uit te spelen. Dit was op voorhand een goed idee ware het niet dat er geen rekening was gehouden met de keepers kwaliteiten van ene heer Richard W.
Het eerste gedeelte van de wedstrijd liet een goed combinerend vader elftal zien. Echter na elke uitbraak van de jongens, kon de heer W. de bal weer uit het net graaien. Aangezien coach Robin om onbegrijpelijke reden niet ingreep (was hij met zijn hoofd reeds in het oosten van het land ?!) was ondergetekende zich bewust van de precaire situatie waarin het vader elftal zich bevond en wisselde zichzelf van de spitspositie naar die van doelman. Met een 3-3 stand was het tijd voor de nodige rust.

In de tweede helft ging de conditie meetellen, de jongens van de D2 voerden de druk flink op. Toch werd de wedstrijd met een doelpunt verschil in het voordeel van de vaders beslist. Dit alles door de fluwelen techniek van Vorderman, de onverzettelijkheid van Laros, het inzicht van Nijman, het werkpaard Slingerland, het scorende vermogen van Zandvliet, de altijd aanspeelbare oom van Quint (ben even zijn naam kwijt), de drijvende kracht van coach Zanoni en natuurlijk niet te vergeten de immer aanspeelbare heer W., die terecht halverwege de tweede helft een publiekswissel kreeg, wat jammerlijk genoeg niet werd opgemerkt door zijn eega Monique. Ook Puglia liet gedurende het laatste gedeelte van de wedstrijd nog even zijn voetbal kwaliteiten zien. Wij vaders hebben in ieder geval veel plezier gehad om tegen de D2 te voetballen.

Na de wedstrijd hebben we nog genoten van de heerlijke BBQ, die door Silvia was geregeld. Ruud hebben we niet kunnen bewonderen op het veld maar achter de BBQ kwamen zijn kwaliteiten goed tot recht. Namens de spelers van de D2 werd door Patrick op passende wijze afscheid genomen van Robin en Bart. Zoals ook Rien had aangegeven in zijn speech, was afgelopen jaar voor alle spelers een geweldig leuk jaar geweest, waarin de jongens veel vooruitgang hebben geboekt. Dit alles was natuurlijk niet mogelijk geweest zonder de altijd aanwezige inzet van Robin en Bart. Nogmaals namens een ieder hartelijk dank hiervoor.
Al met al een super leuke afsluiting van een super leuk seizoen.

Seizoen 2006-2007 echt ten einde. D2 – Ouders D2 4-5 !

Het voetbalseizoen is ten einde. Ook de laatste wedstrijd ging verloren. Deze keer tegen de ouders en begeleiders. Helaas was Victor afwezig en dat was te merken. Hoewel gelegenheidsinvaller Bart, demonstreerde nog aardig mee te kunnen.

Over de wedstrijd zelf valt te melden dat er in het spreekwoord “de appel valt niet ver van de boom” zeker opgaat. Zonder anderen tekort te doen vielen met name Laros, Vorderman, Nijman, Schäffer en Zandvliet op. Terwijl Wisse demonstreerde dat de uitzonderingen de regel bevestigen. Op fraai aangeven van Schäffer, scoorde Zandvliet met het hoofd een doelpunt waar Bep Bakhuis jaloers op zou kunnen zijn geweest.

Terwijl er op het kunstveld in een faire wedstrijd om de eer werd gestreden, was Sylvia druk in de weer met de BBQ. Wij zijn haar allen erkentelijk voor de goede organisatie en natuurlijk ook Lex die het e.e.a. faciliteerde. Een ieder liet zich het voedsel goed smaken en onder het genot van een drankje of twee kon er gezellig worden nagepraat over allerlei onderwerpen.

Ik was er getuige van dat Bart op diplomatieke wijze een charmante moeder voorhield dat er niets mis is met een vakantie op z’n tijd, maar dat het in de D1 absoluut ‘not done’ is om je kind aan z’n elftal te onttrekken. Opa Paul opperde dat men zou dienen te overwegen om in dergelijke gevallen de ouders in kwestie tijdelijk uit de ouderlijke macht te ontheffen; maar dat gaat natuurlijk te ver. Inmiddels is duidelijk dat er voldoende animo is om in voorkomende gevallen adequate opvang te bieden en een speciale transportdienst om na de wedstrijd de speler(s) in kwestie zo spoedig mogelijk met de familie(s) te herenigen.

Tot slot verwoorde Patrick op pakkende wijze het dankwoord van het team aan de beide coaches met de nadruk op Robin. Robin gaat het Haagsche verlaten, om zich in Tukkerland te vestigen. Hij heeft ons echter verzekerd dat hij regelmatig langs zal komen en dat het contact niet verloren zal gaan. Wat natuurlijk voor ons allen, Bart incluis, een hele geruststelling is.

Rest mij (Opa Paul) jullie allen een goede zomer toe te wensen en tot ziens in september.





D2 Seizoenafsluiting

D2 eindigt als 5e. BMT – HBS 1-0

Er werd door velen tegen deze wedstrijd opgezien. De thuiswedstrijd werd ontsierd door het harde spel en onsportieve gedrag van enkele van de gasten en het bepaald niet objectief vlaggen van de assistent scheidsrechter van BMT. Gelukkig bleek de vrees voor een partijdige scheidsrechter en een schoppartij volkomen ongegrond. Daar waar enkele gastheren over de schreef gingen, traden scheidsrechter en coaches resoluut op. De coach van BMT schroomde niet om bij een 0-0 stand zijn beste speler, de soevereine laatste man, uit het veld te halen toen hij al te slagvaardig zijn tegenstander te lijf ging. Chapeau!

Opa Paul is er van overtuigd dat hij in samenwerking met de IND, althans in de tijd dat deze onder de bezielende “lijding” van Rita V opereerde, zou kunnen aantonen dat deze speler weliswaar AMA zou kunnen zijn, maar ruim voor 1994 is geboren. Toch beticht hij noch BMT noch de jonge man of diens ouders van onoorbare praktijken. Men moet weten dat gemeentelijke bevolkingsadministraties in afgelegen gebieden in Turkije, non existent zijn. Er is ook geen wezenlijke behoefte aan, zoals het GBA hier dagelijks illustreert, maar dat is different ‘cook’.

Pas wanneer men in het kader van gezinshereniging naar Nederland wenst te gaan, moet men in staat zijn te bewijzen dat men inderdaad is geboren. Hiertoe volstaat niet om in levende lijve voor een verheven autoriteit zoals bv een ambtenaar van de gemeentelijke burgerzaken te verschijnen. Welnee, men moet in het bezit zijn van een gestempeld, liefst nog van lakzegel voorzien document om te bewijzen dat men op rechtmatige wijze op deze aardkloot rondwaart.

In de wetenschap dat de Nederlandse regering een riante kinderbijslag doet toekomen aan de ouders van minderjarige kinderen, is het redelijk opportuun om in alle eerlijkheid, de geboortedatum van de zuigeling, een aantal jaren formeel uit te stellen. Dat de boreling in kwestie op latere leeftijd dit moet bekopen door een zelfde aantal jaren na de pensioengerechtigde leeftijd door te werken is van latere zorg. Wie dan leeft en niet in de WIA zit, die dan zorgt!

Zonder vakantiegangers Cody, Guido en Stijn, aangevuld met de ook deze keer prima spelende Wiebe, had HBS het betere van het spel in de eerste helft. Niet dat de voorhoede in grootse vorm verkeerde, meerdere keren slaagden wij er niet in om een vleugelverdediger met het figuur en snelheid van een uit de kluiten gewassen oliebol voorbij te komen of iets wat op een aanval leek af te ronden met een schot op doel. Maar BMT slaagde er ook niet in om het Joost en z’n verdedigers moeilijk te maken. De 0-0 ruststand was dan ook een goede afspiegeling van de verhoudingen in het veld.

De tweede helft begon met Tim op doel en Joost in de spits. Een tactische ingreep van scheidende coach Robin, die al snel vruchten leek af te werpen, binnen een paar minuten stond onze gelegenheidsspits oog in oog met de doelman van de gastheren. Deze toonde kundig zijn vak te beheersen en keerde de goed ingeschoten bal.

Enkele minuten later werd Joost van achteren getorpedeerd op de rand van het strafschop gebied. Er volgde nog een vrije schop op “Stijn”afstand. Helaas leiden geen van beide mogelijkheden tot het gewenste doelpunt. Langzaam doofde de HBS-vlam, Tim toonde zich een bekwame doelman met twee uitstekende reddingen. Het was pompen of verzuipen. Even liet het kapot gespeelde middenveld een man lopen, zijn schot caramboleerde via een HBS-hak hoog over de kansloze Tim. 1-0!

Daar bleef het bij. Met één punt achterstand op nummers 3 en 4, toch een zeer verdienstelijke 5e plaats. Natuurlijk zou de 3e plaats mooier zijn geweest, maar dat mocht niet zo zijn, fysiek sterkere tegenstanders Delft en BMT en niet te vergeten de door hogere hand opgelegde handicap die o.a. tot een 4-0 nederlaag bij Oliveo leidde, verhinderden dat. Toch is er geen man overboord en zijn felicitaties aan coach Robin en zijn team op zijn plaats

Had niet de grote Bart in eigen persoon beweerd dat deze klasse te hoog gegrepen was en dat hij al tevreden zou zijn als niet iedere wedstrijd met 10-0 verloren zou gaan? Iedereen die voor het begin van het seizoen zou hebben beweerd dat de D2 in het linkerrijtje zou eindigen, zou meewarig en mogelijk hoofdschuddend zijn aangekeken. Verdacht van een te grote dosis opwekkende middelen of misschien zelfs een tijdelijke vlaag van verstandsverbijstering. Toch is dit uitstekende resultaat, hoe schitterend ook, niet het grootste pluspunt dit seizoen.

Het mooiste is…. Daar ga ik nu niet op in, er komt nog een moment om het seizoen waardig en gezellig af te sluiten, op 25 mei a.s.

D2 houdt zicht op derde plek.

Op een zonovergoten Craeyenhout, speelde de D2 de laatste thuiswedstrijd tegen het als tweede geklasseerde ADO. Behalve de gebruikelijke supportersschare was de gehele D2 van de buren toegestroomd om zeer tegen de gewoonte van de haantjes in, HBS aan te moedigen. Vanwaar die plotselinge steun? Een goede buur beter dan een verre vriend? Neen, bij puntverlies van ADO, zou het kampioenschap hen niet meer kunnen ontlopen. Gezond eigenbelang dus. Voor HBS gold dat puntverlies het definitieve afscheid van de derde plaats zou betekenen. Er stond genoeg op het spel om er een aantrekkelijke pot van te maken.



Maar zo als zo vaak gebeurt wanneer er grote belangen op het spel staan, was er van mooi voetbal nauwelijks of geen sprake. HBS begon furieus en miste in de eerste 10 minuten al vier kansen. Optimisten langs de kant, zagen al een herhaling van de monsterscore tegen VCS. Zo ver liet ADO het niet komen. Want naarmate de wedstrijd verstreek, namen zij steeds meer het heft in handen. Hun gebrek aan fysiek werd ruimschoots gecompenseerd door hun handelingssnelheid en gretigheid. De verdediging aangevuld met Wiebe, die zich als laatste man een waardige invaller voor ons rotsblok Stijn toonde, had de handen vol aan de kleinere maar kwiekere ADO aanvallers.

Behalve de vakantiegangers, Stijn en Patrick, ontbrak Cody, omdat hij herstellende was van een hele week ziekte, als speler. Hij was wel aanwezig om zijn maten aan te moedigen. De aanval was aangevuld met Eli, die, pikant detail, volgend jaar de prachtige HBS-kleuren verruilt voor het groengeel van ADO. Met enkele weergaloze acties en het enige doelpunt verdiende hij het predicaat “matchwinner”.


Zoals gezegd het was geen mooie wedstrijd. Spannend was het echter wel. De vraag in de 2e helft was wanneer ADO langszij zou komen. Want helaas ging de meeste dreiging van de bezoekers uit. Gelukkig, zag de overigens niet zo gelukkig fluitende scheidsrechter, dat Julian in het strafschopgebied heel zuiver de bal speelde voordat de ADO aanvaller begon te tuimelen. Dit leidde tot enig ongenoegen bij sommige ADO supporters, die overigens geheel blind waren voor het feit dat hun grensrechter er meerdere keren flink naast zat en als enige ballen over de lijn zag gaan en spelers van HBS buiten spel zag lopen. Omdat de scheidsrechter op zijn vlagsignalen reageerde, kon hem niet worden verweten dat hij een thuisfluiter was.

Het bleef bij 1-0. Misschien iets meer dan verdient, maar het team dat het meest scoort wint. Het was geen onsportieve wedstrijd, hoewel enkele ADO spelertjes wel heel professioneel hun tegenstanders omhelsden of aan het shirtje trokken. Jesse D, was het enige slachtoffer van een smerige overtreding toen een tegenstander moedwillig zijn hak in z’n knie zette.



Volgende week zal tegen BMT uit een ander vaatje moeten worden getapt, om kans te maken op de overwinning en de begeerde derde plek. Als jullie voetballen, zoals jullie kunnen; de bal het werk laten doen en het koppie erbij houden, zijn jullie bepaald niet kansloos. Thuis waren jullie slecht begonnen. Maar wonnen jullie de tweede helft met 1-0. Uit kan dat met goed combinatiespel ook; zij het zonder Cody en Guido, die ook op vakantie gaan! Veel plezier jongens!

Delft pakt alle punten. Delft – HBS 1-0

De kop van een loodzwaar programma is er af! Met nog twee wedstrijden voor de boeg, is de voorsprong op directe concurrent Delft en waarschijnlijk ook op BMT geslonken tot twee puntjes.

Delft, is de enige ploeg in de poule, die er in geslaagd is om HBS geen punt te gunnen. Ook deze wedstrijd werd, net als de eerste, met het kleinst mogelijke verschil door de gastheren gewonnen.

Guido, was eindelijk terug na de vervelende blessure die hij uit bij DHC opliep. Zijn knie was uit voorzorg nog ingezwachteld. Coach Robin, besloot hem voorzichtig te brengen om onnodig risico te vermijden.

Patrick ontbrak wegens vakantieverplichtingen. Heel vervelend, die in vakanties ingelaste wedstrijden. Deze leiden bijna altijd tot mutaties in de opstelling; maar het is niet anders.
Ook de komende wedstrijden zal er iets moeten worden verzonnen om vakantiegangers te vervangen, desalniettemin veel plezier Stijn en Cody c.s.

Aan het weer kan het niet hebben gelegen. Het was zonnig en een briesje zorgde voor verkoeling. Het hoofdveld van Delft lag er mooi bij. Reclameborden met teksten als “een vloek mist ieder doel” en “Dvv Delft tegen racisme en discriminatie”, getuigen van de goede intentie van de vereniging. Het bleef niet alleen bij intenties, de coach van Delft, haalde twee jongens die over de schreef waren gegaan van het veld en stuurde er één zelfs van de bank naar de kleedkamer, toen hij door bleef mekkeren. Dat er nog werk aan de winkel is, illustreerden een paar van zijn spelers.

Eén had het op Victor voorzien, constant werd onze linkspoot aan zijn shirt getrokken en gesard. Prima dat Vic er niet op in ging en het heerschap van de mat speelde. Nils N, was ook doelwit, hij kreeg geen kans om maar een meter met de bal te lopen en moest herhaalde malen in het stof bijten. Jammer!

Je komt in zo’n competitie natuurlijk allerlei speelwijzen tegen. Vandaag troffen wij er een die de grenzen van het fysiek toelaatbare opzocht. Een tweetal backs, dat volstond met het wegrammen van de bal ongeacht richting en aanwezigheid van tegenstanders. Laten wij ons maar gelukkig prijzen dat niemand met een noppenafdruk van nr 4 in zijn rug naar huis hoefde. Het had zo maar gekund.

Het gaat te ver om deze nederlaag aan de scheidsrechter te wijten. Bij Delft waren er meerdere jongens die het met één hand ingooien tot kunst hebben verheven. Tot irritatie van onze coach; maar volgens de scheidsrechter geheel volgens de regels. Neen, er valt de leidsman niets te verwijten, al blijft het jammer dat hij sommige overtredingen door de vingers zag.

Wij verdienden de overwinning niet. Daarvoor werden er te weinig kansen gecreëerd. Het ontbrak ons aan een antwoord op het antivoetbal en dat klein beetje geluk. De keeper neutraliseerde een prachtig schot van Tim, met links vanaf de rand van het strafschopgebied en een kopbal van Jesse D. Meer wapenfeiten vallen er niet te melden.

En die fatale goal van Delft dan? Ach het was mooi weer, de zon scheen. Een middenvelder van Delft kreeg de bal bij de middenstip. De aanvallers van de tegenpartij stormden richting ons strafschopgebied; al onze verdedigers gingen mee. Geen van onze middenvelders was in de buurt van de opkomende middenvelder. Frank en vrij wandelde hij richting ons doel. Niemand kwam op het idee om hem aan te vallen en de buitenspelval open te trekken. Zo’n 20 meter van het doel haalde hij verwoestend uit. Hard verdween de bal, links van Joost in het doel. Er was nog driekwart wedstrijd te gaan, maar vandaag konden wij geen vuist maken.

Na de wedstrijd was het nog even gezellig op het zonovergotene terras van Delft. Verschillende jongens deden zich tegoed aan een vette hap en de meesten hadden geen haast om weg te komen. Ach, het is vakantie.

Voor wat plaatjes:


Delftuit

D2 walst over VCS heen, VCS – HBS 1-9

Op de dag dat ADO er niet in slaagde om directe titelkandidaat in te halen, Quick – ADO, eindigde 1-1, moest de D2op bezoek bij hekkensluiter VCS, voor de op papier, minst zware wedstrijd van de rest van het seizoen. Helaas ontbrak Guido nog steeds; maar het gerucht doet de ronde dat hij binnenkort weer kan spelen.

VCS bestaat, op een enkele uitzondering na, evenals onze D2 uit eerstejaars D’s. Dat was te zien, de jongens waren qua lichaamsbouw aan elkaar gewaagd. Speltechnisch was VCS geen partij voor de bij vlagen uitstekend combinerende D2.

De monsteruitslag doet vermoeden dat HBS goed met de kansen omsprong. Niets is minder waar! Ten minste evenveel doelrijpe kansen werden om zeep geholpen doordat er te snel of te onnauwkeurig werd geschoten. Maar een kniesoor die daar op let.

Wie er precies allemaal scoorden is mij ontgaan. In ieder geval de in bloedvorm verkerende Jesse D en Nils N. De andere Nils, bekroonde zijn goede seizoensprestatie met zijn eerste doelpunt van het seizoen; evenals Victor. Verdediger Oscar kon natuurlijk niet achterblijven. Jesse V demonstreerde dat zijn linkerbeen weer helemaal de oude is en eventuele andere doelpuntenmakers moeten mij maar vergeven dat ik hun naam niet expliciet noem. Tevens moet er gemeld worden dat de verdediging ook vandaag weer solide opereerde; aanvallende impulsen van de VCS voorwaardsen werden al snel in de kiem gesmoord.

Het was een sportieve wedstrijd, al vond één van de VCS moeders dat HBS te hard speelde. Dat was natuurlijk niet waar. Je bent immers verplicht om in het belang van je team, binnen de regels van het spel, te verhinderen dat je tegenstander ruim baan krijgt. Overigens moet wel gezegd worden dat de dame in kwestie, de VCS-knaap die zijn teamgenoot complimenteerde nadat deze Victor een rotschop had gegeven, een vreselijke uitbrander gaf. Victor gaf overigens geen krimp.

Vandaag sloten de linies goed op elkaar aan en werden de toeschouwers getrakteerd op heel ver opkomende vleugelverdedigers. Het was mooi om te zien. De uitslag van Quick – ADO, heeft de altijd optimistische rekenaars onder ons, die de tweede plek al aan de horizon waarden, weer met beide pootjes op de grond gezet.

Wij kunnen inderdaad voor drie gaan. Niet slecht met nog 3 te gaan. Jullie hebben laten zien dat jullie voor geen team hoeven onder te doen, maar de bal is rond en de vorm van de dag is belangrijk en dan zijn er ook die vreemde krachten in de sport. Volgende week uit tegen Delft, reken er maar op dat jullie daar veel dichter op de huid zullen worden gezeten en harder worden aangepakt; maar jullie kunnen beter combineren en laten wij er maar vanuit gaan dat jullie dat ook gaan doen!

Wilhelmus D2 - HBS D2

Deze week geen verslag van een literaire kwaliteit zoals u dat op de web-blog gewend bent. Voor deze keer moet u het stellen met de verslaglegging van zomaar een van de chauffeurs van het team. De wedstrijd werd door de mannen gewonnen met 3-5. Dat kan net zo goed meteen maar gezegd worden. Dat had ook heel anders kunnen lopen. Voor het eerst dit jaar stonden we stoelen en autogordels te tellen en moesten we ook decorstukken als Monique en Rien achterlaten. Met de schoenlepel er in en via, naar wat achteraf bleek de snelste route via de A4 afslag Forepark, zijn we er gekomen. Genoeg over de aanloop naar de match.

De mannen hadden het goede voetbal van vorige week nog duidelijk in de schoenen en binnen een paar minuten 0-1 dat is altijd lekker. Ook het tweede goal liet niet lang op zich wachten. Alleen begon zich toen langzaam af te tekenen hoe het er deze wedstrijd aan toe zou gaan. Het was niet onsportief, het ging altijd om de bal, maar het was ruim harder dan wij het wenselijk achten. Met twee man die Tim even mangelen, Nils N. werd niet van de bal gezet maar gekegeld en Jesse D en V kregen het op links zwaar te verduren. Je zag toch dat onze mannen regelmatig op de enkels geraakt werden en dat hoort toch niet. De scheids maar ook de Wilhelmus coach hadden hier best wat harder tegen mogen optreden. Gevolg, wat wijzigingen in de opstelling en helaas …. onze mannen gingen toch wat voorzichtiger het duel in. Dat is jammer voor het spel, maar wel heel begrijpelijk. Voor wie het niet had verwacht achterin (Oscar, Julian, Stijn en Victor) de bikkels van de verdediging hadden wat minder last van de erg fysieke spelers van Wilhelmus.

Man van de dag was Jesse Draak met als ik het goed gezien heb, twee goals en twee assists en mooie ook. Vooral die voorzet naar Tim die hem er beheerst inschoof, lekker joh. Jesse is in de spits overal en altijd op tijd. Ook top waren goals uit de keurige lob van Patrick en de mooie kapbeweging van Cody. Lekker jongens.

Een mooie overwinning op een belangrijk moment in het seizoen. We gaan voor drie en dan moet je winnen. Ik zag op de site de wedstrijd tegen ADO staat als thuiswedstrijd. Ik hoop dat dat ook echt thuis wordt. We zetten dan weer de 12e man(nen) of vrouw(en) in op de tribune.
Jongens blijf zo voetballen dan blijven wij komen kijken.

de zijlijn

Blessure Guido overschaduwt fraaie overwinning

Dat een potje voetbal bepaalde risico’s inhoudt, werd vanochtend tegen DHC, maar al te duidelijk. Guido timede perfect toen hij met een sliding voor een bal op enkele meters afstand ging. Een DHC’er had zijn zinnen ook op de bal gezet en deed z’n uiterste best om hem te bereiken. Hij kwam te laat, Guido had de bal een fractie van een seconde eerder weggetikt. Er volgde een botsing, Guido kreeg een vrije trap tegen en bleef geblesseerd liggen.

Pas toen Robin aangaf dat Guido naar het ziekenhuis moest, merkten de supporters op de tribune dat er iets ernstig aan de hand was. Rien meldde zich als vrijwilliger en het spel werd onderbroken terwijl de coach van DHC, onze onfortuinlijke Guido over de breedte van het veld naar de wagen droeg. Naar verluidt, is er gelukkig geen sprake van blijvende schade en zal de gehechte jaap zonder verdere nadelige gevolgen genezen. Alles vergt natuurlijk zijn tijd, er rest ons niets anders dan Guido het beste toe te wensen en te hopen op een snel en voorspoedig herstel. Coach Robin, heeft voor volgende week een aangepast trainingsschema, voor Guido opgesteld.

Op de site van de E-top van Ado, staat een verslag van de wedstrijd tegen DHC waarin wordt gemeld dat het leek alsof de bank van DHC, het devies had gegeven dat een ADO spits eruit moest worden geschopt. Ik was er niet bij, maar op grond van wat ik vandaag gezien heb, lijkt mij dat de schrijver van dat verslag een volstrekt verkeerde interpretatie van de bedoelingen van de DHC leiding had.

OK, er was een aantal DHC’ers flink uit de kluiten gewassen. Er was er zelfs één bij die in een zangkoor vlak naast Opa Paul zou kunnen staan, maar van onsportief ruw spel was geen sprake. Er was absoluut geen opzet in het spel bij de blessure van Guido en de reuzen bij DHC schenen zich na dit incident in te houden bij duels met veel kleinere HBS’ers. Het leek er zelfs op dat de kleintjes er fanatieker ingingen. Victor, Quint en de Nilsen wisten niet van wijken.

Het rustsignaal liet een 0-0 stand zien. HBS had wel een groot veldoverwicht gehad, maar wist geen enkele kans te verzilveren.

Na de rust zagen de toeschouwers eindelijk weer een voetballend D2. Er werd niet alleen hard gewerkt, maar ook bij tijd en wijle mooi gecombineerd. Bij gebrek aan Guido, moesten de andere aanvallers het doen. Dat deden ze in samenwerking met een goed middenveld! Jesse D, die van Milan D te horen had gekregen, dat hij zich niet moest inbeelden dat hij Huntelaar was, was er op belust te laten zien dat hij wel degelijk grote klasse in huis heeft en dat deed hij verve!

Met goed doorzetten zette hij HBS zo’n 10 minuten in de tweede helft op voorsprong. In wielertermen, ging HBS er op en er over. Nils N scoorde beheerst de 0-2. Fraaie combinaties, (goed zo Jesse V, Cody, Tim, Nilsen N&W), zorgden voor de 0-3 en 0-4, gescoord in dezelfde volgorde door de eerdere goalgetters.

DHC scoorde nog wel tegen door een fraaie individuele actie van hun beste aanvaller, maar de overwinning kwam niet in gevaar. Zij lieten na de achterstand collectief het kopje hangen.

Alweer een wedstrijd die niet op volle sterkte kon worden uitgespeeld. Na Guido, moest Patrick het grootste deel van de tweede helft met een blessure aan een achillespees in de dug out doorbrengen. Een spoedig herstel toegewenst, kanjers!

BMT drukt de pret.

Voordat er 10 minuten gespeeld was, had Joost de bal al twee keer uit het net moeten vissen. Niet dat hem iets te verwijten viel, er viel niets op de goals van BMT af te dingen. HBS kreeg meer grip op het spel, maar wist de kansen die zich voordeden niet te verzilveren.

Een aantal spelers van de tegenpartij was zo belust op de overwinning dat het alle middelen gebruikte om die binnen te halen. Het bleef niet bij duwen, trekken, tegenstanders de grond inboren en natrappen. Ook verbaal was er het nodige behoorlijk mis, je kunt het je niet voorstellen, jongens van elf of twaalf die tegen hun tegenstander zeggen dat ze hun eigen moeder moeten, hoe zeg je dat in behoorlijk Nederlands, een meer alledaags woord voor copuleren, rijmend op keuken. Hoe ziek van geest en pervers moet je zijn om op het idee te komen en welke normen en waarden heb je van thuis meegekregen als je dit tijdens een gezellig bedoeld potje voetbal tegen je tegenstander zegt? Om het maar helemaal niet te hebben over de toekomstige bijdrage aan onze samenleving van dit soort individuen.

Het moet gezegd worden, de begeleiding van BMT, liet duidelijk haar ongenoegen blijken over een aantal overtredingen. Met veel misbaar en op niet mis te verstane toon, werden de overtreders terecht gewezen, zeker toen een tweetal door de scheidsrechter gedwongen werd om na grove overtredingen, vijf minuten aan de kant te blijven. Maar wat heeft dat uiterlijk vertoon van ongenoegen voor zin, als dezelfde begeleiders de on-sportievelingen, na het uitzitten van de 300 seconden, weer de wei insturen?

En de scheidsrechter? Begon, veel te lankmoedig in de ogen van velen. Kort houden is het devies, als er zo de vloer wordt geveegd met wat sportief betamelijk is. Maar welke middelen heeft een leidsman ter beschikking, om overtredingen waar in het seniorenvoetbal donkerrode kaarten voor worden gegeven te bestraffen in de D?

Als in deze leeftijdscategorie fysiek en verbaal geweld niet in de kiem worden gesmoord, zou dit wellicht tot heel ongewenste situaties in de toekomst kunnen leiden. Een immense taak voor de KNVB, de clubs, ja misschien zelfs voor onze bewindslieden belast met Jeugd en Gezinszaken en Integratie. Al dan niet met dubbele nationaliteit. .

Ook deze keer konden wij de wedstrijd niet op volle sterkte uitspelen. Na de 2-0 moest Stijn de arena verlaten met een gekwetste enkel. Hopelijk is hij volgende week weer fit.

Na een 4-1 ruststand werd het uiteindelijk 4-2. De tweede helft liet zien, dat wij bepaald niet de mindere waren. Tegen het door de tegenpartij herhaaldelijk wegschoppen van de bal na een fluitsignaal, werd niet opgetreden en de keeper van BMT viel op negatieve wijze op door zijn irritant tijdrekken. BMT kon met de drie punten vertrekken. Na Quick ook nog een overwinning op HBS, een sportief hoogtepunt!

Het is natuurlijk een schande om op deze manier te moeten verliezen, maar dat kan HBS niet worden aangerekend, het was heel positief dat niet één van de onzen het nodig vond om op de provocaties in te gaan en zich te verlagen tot het niveau van die gasten, die zich misdroegen. Gelukkig was er ook een aantal BMT’ers, met de rugnummers 2, 3, 4, 7, 8, 11, 12, 13 en 14 op wiens gedrag niets viel aan te merken. Het valt dus eigenlijk allemaal wel mee! De onverlaten zijn ook bij BMT in de minderheid.

D2 Full Speed Ahead!

Vandaag de terugwedstrijd tegen Full Speed. Een paar maanden geleden had de D2 tegen deze gasten een 2-0 achterstand omgebogen in een fraaie 3-2 winst onder erbarmelijke weeromstandigheden. Vandaag waren de weergoden beide teams beter gezind. Een mooi zonnetje en een frisse wind.

Heb ik mij laten vertellen, want deze keer waren het niet mijn nachtelijke escapades die mijn aanwezigheid verhinderden, maar een hardnekkig griepvirus. Ik baseer dit verhaal dus op de weergave van mijn rapporteurs.

Het leek er op alsof een aantal van onze gasten in de tussenliggende periode aan de Pokon hebben gelegen. Een toeschouwer zei dat de as van het eftal wel 7 meter lang was! Een ervaringsdeskundige op de tribune melde echter dat de lengte er niet toe deed, maar dat de prestatie de lat is waar langs gemeten moest worden. En daar had zij volkomen gelijk in. De tijd dat de onzen geïntimideerd raakten door veel grotere opponenten, ligt ver achter ons.

Het team kon zich verheugen in de terugkeer van Jesse V. Hij had er vandaag zin in en speelde alsof hij helemaal niet weg was geweest. Heel jammer was het natuurlijk dat onze architect op het middenveld Nils N, verstek moest laten gaan. Beterschap Nils! Positief is dat Nils W, Cody en Quint er flink tegenaan gingen en dat de laatste, de D2 knap op voorsprong bracht.

In de eerste 10 minuten werd er leuk gecombineerd. Zo goed, dat na een vloeiende combinatie een van onze aanvallers alleen voor de keeper van Full Speed kwam, jammer genoeg resulteerde het niet in een doelpunt. Maar het kan natuurlijk niet altijd prijs zijn.

Langzaam, nam Full Speed het initiatief in handen. Dit leidde niet tot echt gevaarlijke situaties. De laatste lijn Julian, Oscar, Stijn en Victor en natuurlijk onze Joost hield goed stand.

Op de tribune was het gebrom van Opa Paul duidelijk hoorbaar toen Stijn, na een tiental minuten in de tweede helft, het strijdperk verliet om zich fysiek en mentaal voor te bereiden op de wedstrijd van de D1, waar hij in de basis startte. Hij was nog niet bij de kleedkamer aangekomen of Full Speed bracht de stand op gelijke hoogte na een onnodig weggegeven hoekschop. De logica om als verdediger hoekschoppen onnodig weg te geven; als je directe tegenstander minstens 2 koppen groter is, ontgaat mijn rapporteur, maar het leidde niet tot meer averij.

Even leek het er op of Full Speed hun naam eer aandoend de stand in hun voordeel zou ombuigen. Zo ver kwam het echter niet, Guido scoorde de 2-1, met een droge knal van een meter of 25 in de rebound, nadat de Full Speed verdediging een fraaie aanval had afgeslagen.

Er kwam geen verandering meer in de stand, het applaus na het laatste fluitsignaal deed vermoeden dat er bij sommige supporters, enige opluchting naast de euforie van de overwinning viel te bespeuren. Volgende week tegen BMT.