Afsluiting seizoen 2007-2008.

Seizoensafsluiting HBS D1 - Superstars uitslag 2-3
Afgelopen vrijdag was het tijd voor de seizoensafsluiting van de D1.
Rond de klok van zes uur hadden de ouders en de spelers van de D1 zich verzameld in de kantine. Iedereen had lekkere hapjes meegenomen van huis. Maar voordat er gegeten kon worden zou er eerst nog een partijtje voetbal gespeeld worden : de vaders tegen de zonen.
Na een seizoen - van opbouwend commentaar ofwel ongezouten kritiek, makkelijk en veilig vanaf de zijlijn - konden de vaders hun kroost laten zien hoe het spelletje nu eigenlijk wel gespeeld moest worden.
Vorig jaar was de wedstrijd ge-eindigd in een krappe 3-2 overwinning voor de vaders.
Dit jaar met trainer Chris Kramer in de gelederen trokken de vaders vanaf de eerste minuut fel van leer. Al gauw was te zien waar het voetballend vermogen van de D1 spelertjes vandaan kwam. Het spreekwoordelijk gezegde : “de appel valt niet ver van de boom” ging zeker op voor deze wedstrijd. Na ongeveer drie kwartier te hebben gevoetbald eindigde de wedstrijd wederom in een 3-2 overwinning voor de vaders. Eerlijkheids halve dient gezegd te worden dat de vaders wel een beetje vals hebben gespeeld. Voorin in de spits hadden zij het geheime wapen Joep. Joep bedankt voor het meespelen, zonder jou hadden de vaders waarschijnlijk gelijk gespeeld. Nadat de teamfoto gemaakt was ging iedereen snel naar de kantine.
Daar stonden heerlijke gerechten uitgestald op een lange tafel en alles was klaar om het seizoen feestelijk af te sluiten. Voordat het zover was, moest er eerst nog aandachtig geluisterd worden naar de stichtende woorden van onze teammanager Richard W.
Heer W. wist op een pakkende, charmante en humorvolle wijze het afgelopen seizoen samen te vatten. Kort samengevat ging zijn dank (en R. sprak voor de hele groep) uit naar trainer Chris, die afgelopen seizoen een goed voetballend elftal had neergezet en niet te vergeten de leuke momenten die wij als ouders afgelopen seizoen met elkaar langs de lijn hadden beleefd. Chris nam hierna zelf het woord en zette op zijn beurt twee vrijwilligers in het zonnetje. De maaltijd smaakte prima en is zeker voor een herhaling vatbaar. Rond de klok van half negen gingen de meeste mensen huiswaarts om daar de wonderbaarlijke verrichtingen van het Nederlandse elftal te aanschouwen. Vrijdag de dertiende 2008 was al met al een fantastische dag. En een mooie afsluiting van het seizoen 2007-2008.

Hondelersdijk D1- HBS D1: 3-1

Als je de uitslag zo ziet, zou je wanneer je er geen getuige van was, kunnen denken dat Hondelersdijk een comfortabele overwinning boekte.

Dat was helemaal niet het geval. HBS domineerde het grootste deel van deze aantrekkelijke wedstrijd. Zoals gebruikelijk creëerde het een aantal kansen zonder deze te kunnen benutten, het geluk stond weer niet aan onze zijde en de doelman van de tegenpartij deed goed werk.

Een iets te nonchalante terugspeelbal in de richting van Joost, bracht Honselersdijk onverdiend op 1-0.

De trouwe aanhang van HBS die zich op de tribune genesteld had, zag nog geen wolkje aan de lucht. De tribune was ook bevolkt door een deel van de aanhang van Honselersdijk en die zag het ook wel zitten. Het was een gezellige boel.

HBS bleef leuk voetballen. Goed dat er uit de tweede lijn geschoten werd; jammer dat in een aantal gevallen dat gedaan werd terwijl er nog enkele meters vooruitgang te boeken was, alvorens de trekker over te halen. Vlak voor de rust, schoot Jesse D, de bal fraai in. Vanaf de tribune was heel duidelijk te zien dat het net vlak achter de lat opbolde. Zowel de scheidsrechter als de vlagger van Honselersdijk hadden het niet gezien.

Na het rustsignaal spoedde Opa Paul zich naar een Honselersdijk supporter die iets in de trant van "Sire gezien?" naar de kwaaie Opa had geroepen, toen deze luidruchtig zijn ongenoegen had laten blijken. Opa Paul gaf de niets vermoedende supporter, die toegaf dat de vlagger enkele malen ten onrechte voor buitenspel had gevlagd; maar niet gezien had dat de bal de doellijn had gepasseerd, college in de gedachte achter de Sire campagne. Het zou niet in Opa Paul's gedachten kunnen opkomen om zijn team op onbehoorlijke wijze tot daden, boven hun vermogen, aan te sporen. Hij legde uit dat hij vond dat grensrechters en vooral scheidsrechters, die partijdig acteren, vooral wanneer hun eigen zoon op doel staat, in zijn ogen minkukels zijn. Volwassenen, die pikken van 12-jarige jongens en die hun eigen pupillen onsportiviteit en bedrog als norm meegeven.

(Voor de goede orde, uit de gedragingen van de spelers van Honselersdijk op het veld, bleek dat zij heel goed in staat zijn tussen "fair- en foul play" te onderscheiden.)

Dat gezegd hebbende, begaf hij zich naar het punt waar de acteurs het veld zouden verlaten. De grensrechter legde uit dat hij het doelpunt niet had kunnen constateren omdat hij niet op één lijn stond. Opa Paul merkte fijntjes op dat hij idee had, dat dat geen beletsel had moeten zijn, had de vlagger immers niet een aantal keer gevlagd uit een soortgelijke positie?

HBS begon de tweede helft goed; maar een schaarse uitval bracht de stand op 2-0. Tijd om achterin één op één te spelen. Oscar ging naar de bank, Julian verving hem op zijn positie en Patrick deed zijn opwachting.

Gelukkig kreeg Opa Paul geen gelijk, hij verkondigde dat op deze manier de 3-0 er eerder inzat dan een tegengoal. Opa zou zijn kleinzoon Julian, uit de defensie in de aanval hebben geplaatst, met de opdracht te zorgen dat er werd tegengescoord. De verdedigers van Honselersdijk, waren flink uit de kluiten gewassen Westlanders, die overigens heel fair, hun fysieke voordeel uitbuitten en naar de mening van Opa, is Julian beter in staat fysiek geweld te weerstaan dan Patrick. Al jaren is die oude van mening dat Julian niet in de verdediging het best tot zijn recht komt. Dat blijkt volgens hem ook uit de trainingen tijdens onderlinge partijtjes. Hij kan billijken dat het belang van het elftal vergt dat de coach zijn spelers positioneert op die posities, die de coach opportuun acht.

De ingreep van Coach Chris pakte goed uit. Na een uitstekende combinatie zorgde Cody voor de aansluittreffer. HBS bleef drukken. De scheidsrechter, die voor de 2-1 na het begin van de tweede helft, eventjes de onpartijdige genoemd mocht worden, verviel helaas terug in zijn oude gedrag, constateerde Opa Paul, die zich enkele malen niet kon inhouden en dat alweer luidkeels liet blijken.

De grensrechter van de eerste helft was vervangen door één die net zoveel verstand heeft van het vlaggen als de menselijke anatomie, in het gunstigste geval. Ik acht waarschijnlijker, dat hij met zijn vlaggen een positieve invloed wilde hebben op het resultaat van de wedstrijd;-)

Hij vlagde voor hands, toen voor iedereen duidelijk zichtbaar, ook voor de man met de fluit, de bal het achterwerk van een HBSer trof. Toen een HBSer pijnlijk getroffen op de grond zat en met een verbeten gezicht zijn pijnlijke enkel masseerde, constateerde de vlagger dat hij op zijn stuitje was gevallen. Opa Paul, verzuchte dat hij zich afvroeg met welk lichaamsdeel de man dacht zijn kinderen te hebben verwekt.

Maar vlaggen deed de man als een door een bijenvolk geplaagde. Hij constateerde buitenspel toen alweer na een mooie aanval HBS het doel trof. De "onpartijdige" deed het ook.

Het werd nog 3-1, na ongelukkig ingrijpen van de rechtsback;-) Jammer, pech, maar niets meer aan te doen. De spelers van Honselersdijk verdienen een pluim voor hun inzet en sportiviteit en een felicitatie voor hun prestatie.

ADO is derde geworden. Honselersdijk vierde en HBS is de volgende in het rijtje.



Honselersdijk D1 - HBS D1: 3-1

Opa Paul baalt, maar het blijft spannend!

HBS is een echte amateur vereniging. Wij zijn onder geen enkele voorwaarde bereid spelers te betalen en zo hoort het. Wij zijn en blijven amateurs.

"Zo werkt het hier", krijg je te horen wanneer je vraagt waarom in een multidiscipinaire sportvereniging waar wordt gecricket, gevoetbalt en gehockeyt, trainingen zo worden gepland dat trainingen van voetbal en cricket elkaar overlappen.

HBS is verworden tot een vereniging waar voetballers lacherig doen om hun teamleden die ook cricket spelen. Na het afschaffen van de ballotage is er een definitief einde gekomen aan de tijd dat een ware HBSer, zowel voetbalt als cricket speelt.

Ik prijs mij gelukkig met het feit dat er tegenwoordig blogs zijn waar je, als gefrustreerde opa je gal kunt spuien zonder dat er zonder vermelding van bron of reden wordt gecensureerd. Je plaatst een stukje op de D1 voetbal site, daar wordt zonder vermelding van reden een paragraaf uit verwijderd, waardoor de oplettende lezer, de indruk krijgt dat Opa Paul, wel weer te diep in het glaasje heeft gekeken en weer onzinnig aan het bazelen is.

Op verzoeken om bij de KNVB om uitstel of vervroeging van wedstrijden te vragen, wordt onder het voorwensel "daar werkt de KNVB niet aan mee" niet in gegaan. Daar is slechts één verklaring voor mogelijk, hetzij de lieden die om verplaatsing van de wedstrijd zouden moeten vragen hebben daar geen zin in, óf de KNVB meet met twee maten.

Kijk aandachtig naar het volgende plaatje:


Kennelijk is het Quick en BVCB wel gelukt om de wedstrijd verplaatst te krijgen. Van competitievervalsing is geen sprake. Onze goede buren nemen het risico hun directe en enige concurrent VOC aan hun laatste wedstrijd te laten beginnen in de wetenschap wat er gedaan moet worden, om het kampioenschap binnen te halen. Riskant, maar gedurfd. Bravo Quick!

Het blijft spannend in de poule. Honselersdijk maakte met 5-1 korte metten met Lyra. Ado won thuis nipt van Aziz en de zijnen. Escamp verspeelde een 0-2 voorsprong en verloor in de 61ste minuut met 3-2. Dat verbaast mij niet. De kwaliteit van de arbitrage bij Ado thuis, is structureel van dien aard dat alles wordt gedaan om de thuisploeg te laten winnen, heb ik zelf geconstateerd. Het zou mij niets verbazen als het winnende doelpunt uit een onterecht toegekende strafschop of vrije trap tot stand kwam.

De laatste speeldag is beslissend.

Als Ado niet verliest van en bij Schipluiden, kan het voor de derde plaats niet meer door HBS worden bedreigd. Schipluiden heeft thuis een grillige staat van dienst, bewijst de 0-4 nederlaag tegen BVCB en de 3-0 winst op Honserlersdijk!

Honselersdijk en HBS, spelen in ieder geval om de 4e en 5e plaats. Ik, Opa Paul, baal omdat mijn kleinzoon Julian in gewetensnood is. Het liefst doet hij mee met de D1 om dan een halve dag te missen van het cricketkamp. Hij heeft echter te maken met een Opa, die als hij zijn poot stijf houdt, niet voor rede vatbaar is, wat ook de consequenties zijn.

Opa baalt omdat hij te horen heeft gekregen dat het geen zin heeft om een verzoek in te dienen bij de KNVB terwijl de feiten anders uitwijzen. Als Opa had gehoord dat het verzoek tot uitstel door de KNVB was afgewezen, zou hij bereid zijn geweest om de bond middels een kort geding tot het vaststellen van een andere datum te laten bewegen. Nu kan hij niets anders dan zich ergeren aan de lamlendige instelling van sommige lieden. Voor Opa Paul is Karel Doorman een held.

Opa bewondert de Schout bij Nacht omdat deze er voor koos, volgens de marine traditie, met zijn schip ten onder te gaan terwijl hij net als een deel van zijn bemanning gered had kunnen worden. Hij moet niets hebben van diegenen die beweren dat "He who fights and runs away, lives to fight another day" en noemt het een smoes van lafaards.

Opa kan zich niet voorstellen dat er lieden zijn, die het te veel moeite vinden om één telefoontje te plegen naar de KNVB, om dan te kunnen zeggen: wij hebben het geprobeerd maar het is niet gelukt. Opa zou ze niet vragen om mee te delen in de kosten van het kort geding, hij weet wel beter. Wel zouden ze als getuige bij het geding aanwezig moeten zijn. (Getuigen kunnen een vergoeding vragen voor hun tijd;-)

Als het geding deze week op de rol zou komen, zou de KNVB stellen, waarom komen jullie daar nu pas mee, als jullie zodra jullie wisten dat de wedstrijd gepland stond bezwaar hadden gemaakt, hadden wij natuurlijk de wedstrijd verplaatst, kijk maar naar Quick-BVCB en jullie eigen D3! Één telefoontje en het was geregeld en daar zou de KNVB een belangrijk punt hebben. BALEN!

Het was een leuke pot vandaag jongens. Goed gedaan allemaal. NIJMAN, je was super!
PS
Nils N,

Je kunt goed voetballen en dat laat je soms, zoals vandaag zien. Je bent ook al in staat je mening concise en exact te formuleren. Geweldig! Ik heb dagelijks moeite met het feit dat ik lang van stof ben en maar blijf drammen en bazelen. Niet doen! Kort en krachtig, prima!

Veel mensen vinden goed over dingen nadenken te vermoeiend en oordelen liever. Maak die fout niet. Alvorens te oordelen doe je er goed aan om kennis en informatie te vergaren. Het Internet, de bibliotheek, TV, Dvd's allemaal uitstekende bronnen. Maar ook je ouders, vrienden en zelfs toevallige passanten kunnen en zullen je graag informeren over alles wat je maar zou willen weten.

Weeg de min- en pluspunten af en kom dan gefundeerd tot een oordeel. Wees altijd bereid een eenmaal ingenomen standpunt te wijzigen als daar naar jouw mening, aanleiding toe is. Wees ook nooit bang anderen te laten weten dat je van mening bent veranderd. Voortschrijdend inzicht getuigt van een flexibele instelling.

De volgende stap is het verkondigen van je mening. Probeer dat gefundeerd en genuanceerd te doen. Je loopt dan niet het risico als dom of zelfs oerstom te worden beschouwd. Trek je daar vooral niets van aan, laat andere mensen maar lullen, waar het om gaat is dat jij je mening niet voor niets verkondigt. Je wilt een statement maken. Dat doe je het beste inderdaad kort en krachtig, maar ook gefundeerd en genuanceerd.

Een uit gebruik geraakt Hollandsch spreekwoord luidt:
Wat de boer niet kent, vreet ie niet
en hij naaide zijn varken.

Als je niet weet wat het betekent zoek het dan op of vraag het iemand. Mij zal je deze zomer, bij leven en welzijn, altijd kunnen treffen bij wedstrijden van de U-13.

Dat het spreekwoord gedateerd is heeft een aantal redenen.

Probeer altijd generaliseren te voorkomen. Je moet nooit een hele groep kwalificeren op het gedrag of uitlatingen van enkelen. Doe je dat wel, dan doe jij jezelf te kort!

Boeren, in de EU, kunnen zich niet veroorloven geïsoleerd te leven en lomp op te treden. Om een boerenbedrijf te kunnen leiden, moet je vandaag je kunnen manifesteren als manager in de technologisch geavanceerde agrarische sector. Je dient op de hoogte te zijn van de immer wijzigende regelgeving, de in warrige ambtelijke taal gestelde subsidieregelingen, om over de fiscale aspecten maar niet te spreken.

Sinds kort is het in Nederland, wettelijk verboden sex te hebben met dieren, tot groot verdriet van hele legers mierenneukers.

Laatste thuiswedstrijd gewonnen met 2-0.

De laatste thuiswedstrijd van het seizoen stond vandaag op het programma.
Zoals bekend worden veld 2 en 3 op dit moment afgegraven door grote bulldozers.
Volgens de laatste berichten gaat de aanleg van de kunstgrasvelden niet door en wordt er een vijf meter diep recreatiemeer inclusief boothuisje, aanlegsteiger, hoge duikplank en lig strandje aangelegd. Nu maar hopen dat de zon de komende maanden gaat schijnen zodat de HBS leden hier veelvuldig gebruik van kunnen maken.
Door deze ingrijpende bouwplannen moeten vele HBS jeugdteams hun laatste thuiswedstrijden op het veld van voormalige voetbalclub Kranenburg afwerken. Onze jongens van de D1 gelukkig niet en mochten om half elf op het hoofdveld aantreden tegen de D1 van BVCB uit Bleiswijk.
Vandaag hadden we behalve langdurige afwezige Victor nog twee andere geblesseerden; Jurgen had nog steeds last van zijn neusamandelen. Nooit geweten dat neusamandelen bestonden. Mijn amandelen waren vroeger pijnlijk weggehaald uit mijn keel maar Jesse Draak was stellig dat het om Jurgens neusamandelen ging. De andere geblesseerde was Quint die een kwartier voor aanvang van de wedstrijd afbelde met de vervelende mededeling dat hij geblesseerd was aan zijn enkel en daarom niet aan de wedstrijd kon beginnen.
Chris begon daarom met debutant Wouter uit de D7 in de basis als linksback. BVCB begon goed aan de wedstrijd. De jongens uit Bleiswijk probeerden de aanval te zoeken zonder overigens echt gevaarlijk te worden. Tijdens een van de aanvallen van BVCB werd de bal het strafschopgebied van HBS ingespeeld. Hierbij kreeg Julian de bal in de loop via een kluts tegen zijn onderarm gespeeld. De tegenpartij claimde een strafschop die de scheidsrechter gelukkig maar terecht niet gaf. Even later was Cody los van zijn directe tegenstander en werd fel neergehaald in het strafschopgebied van de tegenpartij. Een 100 % penalty werd Cody onthouden. De scheids had wellicht de aangeschoten handsbal van Julian nog voor ogen en koos jammerlijk genoeg voor de makkelijke oplossing; BVCB geen penalty gekregen dan HBS ook geen penalty. Jammer, want er was een wezenlijk verschil tussen de twee momenten. HBS kwam steeds beter in de wedstrijd maar wist het lichte overwicht niet in een doelpunten verschil uit te drukken. De tweede helft bleef Jesse Draak in de kleedkamer en werd vervangen door Noa. Via een mooie aanval had Nills W. de kans om de 1-0 binnen te schieten. Helaas was zijn inzet net niet hard genoeg om de keeper te verslaan. Het tempo lag vandaag helaas te laag waardoor BVCB lange tijd niet in de problemen kwam. Sterker nog, bij een 0-0 stand blijft het gevaar altijd aanwezig dat je vlak voor tijd een fataal tegendoelpunt moet incasseren. Gelukkig ging halverwege de tweede helft de versnelling een tandje hoger. Nills N. draaide mooi weg van zijn bewaker, passeerde behendig een mannetje bij het binnengaan van het strafschopgebied en legde de bal panklaar voor de geduldig wachtende Cody die de bevrijdende 1-0 binnenschoot. BVCB probeerde het nog wel maar kwam niet door de goed georganiseerde verdediging heen. Nog een keer draaide Nills N. goed weg van zijn verdediger en kwam zo oog in oog te staan met de keeper. Nills bleef cool en plaatste de bal laag in de linkerhoek en HBS leidde met 2-0. Even daarvoor had dezelfde Nills N. al laten zien dat hij goed in de wedstrijd zat. Helaas ging zijn schot toen tegen de paal. Al met al een goed resultaat vandaag voor de jongens van HBS D1. Trouwens dat van het meertje was maar een geintje. Volgend seizoen kunnen jullie in ieder geval in weer en wind spelen op de nieuwe kunstgrasvelden. Morgen speelt HBS 1 een belangrijke thuiswedstrijd. Misschien wel leuk als er ook jongens van de D1 tijdens de wedstrijd aanwezig kunnen zijn om het eerste te steunen. Have a nice week-end ....

Heet van de pers!

Op de site van Honselersdijk staat dit bericht.

Met nog twee wedstrijden te gaan heeft:

Ado 37 punten en moet nog tegen: Escamp thuis en Schipluiden uit.
Honselersdijk 36 punten, met nog twee thuiswedstrijden: Lyra en HBS!
HBS 35 punten en moet nog tegen BVCB en natuurlijk Honselersdijk.

De rekenaars onder ons zien meteen dat er een theoretische kans is op de 4e plek. Voorwaarde is dan dat wij beide wedstrijden winnen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

BVCB is een goede ploeg en zal haar sportieve plicht doen. Honselersdijk moet alleen een nederlaag voorkomen en kan op de nul spelen, wat hen in de eerste wedstrijd goed lukte.

ADO mag geen punten meer verliezen. Doen ze dat wel dan kunnen zij voorbij gestreefd worden door Honselersdijk en voor hen in het ongunstigste geval ook nog door HBS. Zij hebben de westrijden in de eerste ronde gewonnen dus hebben zij de beste papieren.

Alles staat dus open en wij kunnen spannende wedstrijden tegemoet zien.

Nu is er een praktisch probleempje. De meivakantie. Het is van belang dat iedereen die op de 26ste NIET kan, zich tijdig bij coach Chris afmeldt, Julian en Nils W, bijvoorbeeld die zich op die dag rond 10:00 uur in Amsterdam moeten melden voor een cricketkamp. Maar ook eventuele andere habituele voorjaarsvakantiegangers!

Het ligt dan aan HBS om te beoordelen of er gespeeld wordt of een aanvraag wordt ingediend bij de KNVB om de wedstrijd op een andere datum te spelen of contact op te nemen met Honselersdijk en gezamenlijk een andere datum te spelen.

Het is natuurlijk geen halszaak en de vijfde of zesde plek maakt niet veel uit, maar vierde of theoretisch zelfs derde zou toch mooier zijn.

Escamp D1 - HBS D1: 1-4

Victor zijn wij helaas al een tijdje kwijt. Vandaag moest de as Jesse D en Stijn missen. Ik was er niet gerust op, thuis hadden wij maar nipt gewonnen, Escamp had een aantal balvaardige spelers, waaronder ene Aziz; maar ook een stel dat op het randje speelde. Lieden die er niet voor schroomden hun tegenstanders niet alleen verbaal te intimideren, maar vooral met geniepige overtredingen, shirtje trekken, een elleboogje hier, een schopje daar, ook wanneer er geen bal in de buurt was. Thuis bij HBS konden wij rekenen op een onpartijdige scheids, maar hoe zou het bij Escamp op bezoek zijn?

Ik was er dit seizoen eerder geweest met de D3. Toen was er geen vuiltje in de lucht althans van Escamp zijde. Destijds ben ik maar snel naar huis gegaan omdat een HBS papa en opa zich misdroegen en ik er niet bij wilde horen. (Ik wil geen oude koeien uit de sloot halen en de papa en opa hebben hun gedrag verbeterd, Prima;-) Dat er niet bij horen, was niet helemaal gelukt, bleek mij toen ik aan het “eetloket” een overigens zeer smakelijk broodje bal bestelde en een Escamp pupil mij meedeelde dat het team waar de D3 van verloor, net kampioen geworden was.

De D1 begon goed, beter dan ooit dit seizoen. De achterste linie werd aangevuld met Noa. Die het ook deze keer de hele wedstrijd prima deed.

Er werd vlot gecombineerd en de linies sloten aan. De trouwe HBS aanhang had redelijk snel reden tot juichen. Een laag genomen corner van Guido, werd door Julian bij de eerste paal, niet meteen het net ingejast (kwade tongen beweren zelfs dat hij de bal niet goed raakte) maar leep doorgetikt naar Cody die van dichtbij geen fout maakte en de bal resoluut tegen de touwen tikte. Cody had er vandaag zin in. Het bleef bij dat ene doelpunt voor hem, maar het grote pluspunt was, dat zijn trukendoos vandaag meerdere malen werd opengetrokken, tot vermaak van de HBS aanhang en frustratie van zijn tegenstanders.

Escamp liet het er niet bij zitten. Aziz, ontglipte aan zijn schaduw Jurgen en kwam oog in oog te staan met Joost. Ik telde de gelijkmaker, Joost dacht er anders over, in een reflex keerde hij het schot. De bal belandde voor de voeten van Aziz, die nog eens uithaalde om alweer te worden geconfronteerd met een fantastische reflex van Joost, de bal belandde weer voor de voeten van Aziz, driemaal is scheepsrecht, met vallen en opstaan werkte de inmiddels gehergroepeerde verdediging de bal weg. Aziz, de goede voetballer geknakt achterlatend. Jurgen had hem in zijn zak.

Jesse Vorderman, onopvallend aan de wedstrijd begonnen, groeide zichtbaar. Mede tot groot genoegen van vader Ewalt, die vanwege verplichtingen aan zijn werkgever slechts gedurende de eerste helft aanwezig kon zijn. Jesse scoorde beheerst de 0-2, na de zoveelste goed opgebouwde aanval. De lat voorkwam de 0-3.

Met de 0-2 ruststand, het vertoonde spel en de strak leidende scheids, was heel HBS content. Noodgedwongen, moest vader Vorderman, zich naar zijn werkplek begeven, maar niet voordat hij Jesse had toegesproken. Wat er precies werd besproken, weet ik niet, maar feit is dat Jesse, wiens spel de laatste weken al een stijgende lijn vertoonde, in de tweede helft de sterren van de hemel speelde. Na jaren, mocht hij weer op zijn geliefde plekje spelen en alleen een blinde zal hier geen goede nota van nemen.

Vlak na het begin van de tweede helft, scoorde Jesse, die na alweer een prima combinatie voor de keeper kwam, beheerst de 0-3. Bijna op identieke wijze als de 0-2.

Inmiddels had Ollie, als rechtsbuiten zijn opwachting gemaakt. Ollie deed het ook prima, niks mis mee, speelde alsof hij al jaren bij het team hoort.

Ook LJ, toekomstig cricket international, mag terugkijken op een goede invalbeurt. Aziz, die zich aan de bewaking van Jurgen had onttrokken door zich terug te laten zakken naar het middenveld, meldde zich onmiddellijk na de wissel van de goedspelende Jurgen in de voorhoede. Het was mooi te zien hoe het hem niet lukte om LJ voorbij te komen.

Aziz en de zijnen lieten zich niet gewillig naar de slachtbank leiden. Zij zochten de grenzen van het toelaatbare op. Keer op keer, meenden zij te moeten terugvallen op onsportieve acties. En de goedleidende scheids van de eerste helft, transformeerde gestaag tot een irritante, dood ordinaire thuisfluiter. Ieder wisse wasje om tegen HBS te fluiten werd aangegrepen. Hij presteerde het zelfs om mijn Julian een laatste waarschuwing te geven, nadat Julian er naar zijn zin te hard was ingegaan. Julian ging voor en speelde de bal, dat zijn tegenstander daarbij als door een kanon getroffen ter aarde stortte, kon mijn oogappel niet verweten worden. Maar a la!

Een grove overtreding van Aziz op de rand van het strafschopgebied, werd weliswaar bestraft met een vrije trap, maar de diep rode kaart, bleef uit. Een paar van Aziz’es maatjes, lieten zich ook gaan, onsportiviteit troef, maar niet in de ogen van de onpartijdige, die als een blad aan een boom bleek te zijn omgekeerd.

Escamp kwam nog wel terug op 1-3. Het doelpunt had eigenlijk moeten worden afgekeurd, maar ja. A la! Escamp bleef aandingen maar HBS werkte niet mee. Integendeel, Jesse schoot er nog één in, op magistrale wijze.

Escamp was geklopt 1-4!

Na het laatste fluitsignaal van de onpartijdig begonnen scheids, leek het even onaangenaam te worden. Enkele Escampers konden de nederlaag maar moeilijk verkroppen. Zij dreigden hun frustraties op de HBS’ers af te wenden; maar kregen daartoe geen kans vanwege kordaat optreden van enkele Escamp leiders. Zij wezen hun pupillen op de noodzaak elkaar te respecteren en zich sportief te gedragen. Aziz en zijn maatjes, zijn niet reddeloos verloren, als zij de goede raad van deze goedwillende leiders ter harte nemen.

Het integratieproces gaat niet zonder horten en stoten. Dat weet ik uit eigen ervaring, omdat ik zelf behoor tot de inmiddels geheel geassimileerde groep Indo’s. Er moeten overal knoppen om. Vooral bij die jongelui, die menen dat het geoorloofd is om lieden die niet tot hun etnische groep behoren met minder respect te bejegenen. Het heeft geen zin zwarte pieten uit te delen, maar er aan werken zoals men bij Escamp doet, vind ik geweldig.

Mogelijk dat de wijze waarop het uitgedunde HBS legioen op de tribune, dat iedere gelukte actie van haar favorieten met luid applaus begroette en iedere fout van de scheids of grensrechter duidelijk hoorbaar afkeurde, evenals de grove overtredingen van sommige Escamp pupillen, niet door anderen naar waarde kon worden ingeschat. Als blikken konden doden, zou het wel heel stil zijn geworden bij dat legioen. Vooral de blik van die ene dame, een autochtone mini mastodont, (ik hanteer deze term omdat Monique en Richard zich stoorden aan de synoniemen die ik normaal gebruik om dit soort schepselen te omschrijven), met van dat rode haar uit een potje, wat keek zij link en lelijk.

Het is niet mijn gewoonte om een “Man of the Match” uit te roepen. Voor mij is de teamprestatie de lat waar langs gemeten wordt, deze keer maak ik een uitzondering: Jesse Vorderman.



Foto gepikt van: Rolf's prachtige fotosite.

Dit was mogelijk de op één na laatste wedstrijd van dit voetbalseizoen voor Julian en Nils W. De KNVB in haar wijsheid roostert op de eerste dag van de meivakantie een competitiewedstrijd in, terwijl er vorig weekend niet werd gespeeld. Uitstel schijnt niet te kunnen, dus dat wordt een blik invallers opentrekken voor trainer Chris. Geen ramp, want de invallers uit de D2 hebben allemaal goed gepresteerd. Maar toch jammer.

Nils W en Julian, gaan met nog een groep HBS-ers naar een trainingskamp voor de Sport der Sporten: Cricket. De sport die altijd geweldig is voor spelers en toeschouwers. Waar spelers elkaars prestaties weten te waarderen en dit ook laten blijken. Waar toeschouwers niet als potentiële randdebielen worden beschouwd, door ze te verbieden langs de lijn alcohol te nuttigen of met een glas of fles te staan. Waar toeschouwers gezeten in comfortabele (zelf meegebrachte)luie stoelen, de handelingen op het veld gade slaan, met een verfrissing (een flesje Rosé, Pinot Gris, Tokayer, pintje, sapje, jusje of iets anders) en een hapje, geen vette hap, maar een cucumbersandwich, caesar salade of andere lekkernijen.

Waar de teams pauzeren om gezamenlijk de lunch en tea te nuttigen. Waar altijd iets te beleven valt. Waar vriendschappelijke wedstrijden heel normaal zijn, zodat je nog wat van de wereld kunt zien. Waar bij de verschillende HBS teams ruimte is voor enthousiaste beginnelingen; die gegarandeerd net zo veel plezier zullen beleven als hun meer ervaren teamgenoten. Binnenkort gaan de trainingen op het veld van start, kom eens kijken en meld je aan, als je zin hebt en oordeel zelf of het een sport is voor kakkers en watjes. Vorm altijd je eigen mening, laat je niets aanpraten, gebruik je verstand en natuurlijk ook die andere zintuigen;-)

HBS wint met 2-1

hbsgda
Vrijdagmiddag rond de klok van zes uur moesten de spelers van de D1 trainen op het kunstgrasveld. Met bakken tegelijkertijd kwam het regenwater naar beneden. Ik was er van overtuigd dat de wedstrijd tegen GDA de volgende dag zou worden afgelast. Gelukkig stopte het in de loop van vrijdagavond met regenen en een flinke wind blies als het ware het natte veld droog. Toch voor de zekerheid de HBS site gecheckt. Hierop stond vermeld dat de velden er netjes bij lagen en dat er dus gewoon gevoetbald kon worden. Het zonnetje scheen uitdagend en als het niet zo hard had gewaaid was het helemaal perfect (voetbal)weer geweest.
De tegenstander van vandaag was de D1 van GDA. De heenwedstrijd had HBS vrij makkelijk gewonnen. De afgelopen drie wedstrijden had de D1 slechts één punt weten te veroveren. Tijd dus om thuis het één en ander recht te zetten. Chris begon met Joost in het goal, een drie mans verdediging; Stijn centraal, Oscar en Julian als backs. Het middenveld bestond uit; Nils Wisse, Nils Nijman en Jesse V. en voorin vier aanvallers; Guido, Cody, Jesse D en Quint. De aanvallende bedoelingen van de trainer waren duidelijk. Nu was het afwachten of de spelers de theorie ook nog in de praktijk konden uitvoeren. HBS was de eerste vijftien minuten van de eerste helft zonder twijfel de sterkste partij.
Twee mooie kansen werden helaas niet benut. Tja, een veldoverwicht is mooi, maar als er niet gescoord wordt blijft alles mogelijk. En dat is nou precies wat er gebeurde. Na een uitgooi voor GDA, op de helft van HBS, wist een speler van GDA oog in oog te komen met keeper Joost. De spits van GDA rondde netjes af en HBS stond met 0-1 achter. De teleurgestelde HBS kopjes gingen hangen en de rest van de eerste helft werd er duidelijk niet goed gevoetbald. Gelukkig wist GDA verder niet te profiteren en was de schade bij rust tot één tegendoelpunt gebleven. Nu hebben we afgelopen woensdagavond bij het grote oranje gezien dat als je blijft voetballen en achterin geconcentreerd de deur op slot weet te houden een grote achterstand omgebogen kan worden in een winstpartij. Met deze geruststellende gedachte genoot ik tijdens de rust van de zonnestraaltjes.
Gelukkig bleken mijn hersenspinsels waarheid te worden. HBS begon goed en fel aan de tweede helft. Wat al snel resulteerde in de eerste kans voor het goal van de GDA keeper. Quint kreeg de bal aan de linkerkant van het goal en haalde hard en beheerst uit. De bal verdween achter de keeper en na enkele minuten spelen in de tweede helft stond de gelijkmaker op het denkbeeldige scorebord. Niet veel later was het de beurt aan Jesse D. Met een schitterend schot wist hij de tweede treffer binnen te schieten. Stijn was met een kopbal dichtbij een goal en een schot van Guido trof snoeihard de lat. HBS kwam de tweede helft gelukkig niet in de problemen en wist alsnog op vrij eenvoudige wijze de wedstrijd winnend af te sluiten. Jammer van de gemiste kansen, als er net wat zorgvuldiger was omgegaan met de kansen was de uitslag vast een stuk hoger geweest. Niemand die daar overigens na de wedstrijd nog aan dacht. De drie punten zaten in de tas en niemand die ze kan afpakken. Volgens mij is er volgende week geen voetbal voor de D1. Op 12 april staat de uitwedstrijd tegen HSV Escamp D1 op het programma.

HBS D1 op paastoer in Venray.

Easter Venray 2008

Vanwege de dreigende weersomstandigheden, de koudste Pasen in 40 jaar werd verwacht, had de organisatie de wedstrijden ingekort tot 2x10minuten. Het hele programma van deze zaterdag zat er voor de D1 om 14:20 op.

Moe, nat en enigszins teleurgesteld baanden de mannen zich naar de kleedkamers om na een warme douche, andere HBS teams aan te moedigen.

Eigenlijk vielen de weeromstandigheden mee. Het regende wel, af en toe zelfs behoorlijk, maar echt onheilspellend werd het niet.

Coach Chris had behoorlijke personele problemen. Met Victor’s afwezigheid had hij rekening gehouden. Maar het ontbreken van Stijn en Cody waren niet alleen grote tegenvallers; maar ook goed merkbaar.

De eerste twee wedstrijden, gingen zuur met 0-1 verloren. HBS bood aardig tegenstand, maar verloor ongelukkig, doch terecht. De laatste wedstrijd was snel beslist, 0-4. Helaas moest Silver met een pijnlijke heup uitvallen en trof het fraaie schot van Patrick geen doel. Volkomen terecht, deze nederlaag.

Toch, zat de stemming er goed in bij de meegereisde supporters; die bezit hadden genomen van de dug out. Maarten Bekker was zo vriendelijk om coach Chris, tactisch bij te staan en deed dat op zijn bekende wijze, tot vermaak van het publiek en de geteisterde coach.

Ach verliezen van een betere tegenstander is geen schande. Zou er morgen nog een wonder gebeuren ?

Quick D1 – HBS D1 4-1

Soms zijn er van die nachten dat ik slecht slaap. Afgelopen vrijdagnacht was zo’n nacht.
Nu moeten jullie niet denken dat ik altijd moeilijk in slaap val. Er zijn nachten waarop ik pas om een uur of vijf in de morgen in mijn nest lig. Ik hoef alleen mijn hoofd op het kussen te leggen en mijn ogen te sluiten en ik ben in dromenland. Afgelopen vrijdagnacht dus niet.
Ik denk dat ik zo’n dertig jaar geleden een jaar of dertien moet zijn geweest. Elke zaterdagmorgen speelde ik een voetbalwedstrijd. Tenminste als het niet afgekeurd was. Als ik ’s-nachts wakker werd en hoorde dat het regende kroop ik uit mijn bed, deed mijn gordijnen een stukje open en keek naar het – door de maan verlichte - grasveldje in mijn tuin. Als ik op het kleine grasveldje een redelijke grote plas water zag liggen wist ik dat de kans groot was dat de wedstrijd van morgen zou worden afgekeurd. Ik baalde dan als een stekker. Ik fantaseerde dan dat ik tenminste twee doelpunten zou hebben gemaakt. De eerste goal zou tot stand zijn gekomen na een geweldige solo vanaf het middenveld en de tweede zou ik in de slotsecondes van de wedstrijd uit een beslissende penalty hebben gemaakt. Natuurlijk rechts van de keeper, koelbloedig en secuur met rechts ingeschoten. Nu voetbal ik al een tijd niet meer en vervloek nog steeds de dag dat ik met voetballen gestopt ben. FC Den Haag bestaat niet meer, ADO speelt kl*te in een lelijk stadion in de Jupiter League en zelfs het Nederlands elftal is al jaren niet meer om aan te gluren. Oké, de uitwedstrijd in Split tegen Kroatië misschien buiten beschouwing gelaten. Clubs als PSV, AJAX doen me niet veel. Natuurlijk spelen er bij deze clubs goede voetballers maar meer dan de helft van zo’n sterren team komt uit verre landen.
Hoeveel spelers van Ajax komen nog daadwerkelijk uit Amsterdam en omstreken? Als het er één of twee zijn dan is het veel. De oude voetbalhelden van vroeger zijn er niet meer. Echte persoonlijkheden als Willem van Hanegem, Johan Cruijff, Aad Mansveld, Johan Neeskens zijn niet meer op de Nederlandse velden te bewonderen. De Nederlandse sterspelers van vandaag maken furore in verre oorden. Madrid, Milaan, Liverpool of Londen. Hartstikke goed en leuk voor de van Nistelrooijen, van Persies en andere getalenteerde ballers maar ik heb er niets mee. Als ik naar die voetballers kijk zie ik kapitale villa’s en dure sportauto’s.
Wat ik mis is passie, de liefde voor het voetbal. Juist die liefde voor het voetbal viel me op toen Julian zo’n acht jaar geleden begon bij de Fjoetjers van HBS. Niet alleen bij Julian maar bij de meeste jongens die nu in de D1 spelen was de spelvreugde duidelijk aanwezig.
Ik draai me nog eens om en zie elf gretige jongens het veld op komen. Zwart shirtje, rode kraag een verticale rood-witte bies, een zwart broekje, zwarte kousen met een rood-witte rand.
De strakke kopjes zijn klaar voor de strijd. Of ze nu winnen, gelijkspelen of verliezen doet er niet toe. Knokken zullen ze. Geen strijd geen glorie. De tegenstander van vandaag is Quick.
Wat een mooie wedstrijd zal dit worden …
De eerste wedstrijd had HBS een flink pak slaag gehad en met ruime cijfers verloren. Volgens mij met een nulletje of zes maar precies weet ik het niet meer ik heb namelijk last van een selectief geheugen. Tijd om dus wat recht te zetten. Aangekomen op Nieuw Hanenburg zie ik al enkele ouders her en der rondom het veld staan. Ik besluit om bij Kees, Rein, Richard, Oscar en Gerrit te gaan staan op de lange zij. De sfeer zat er al snel in. De mannen waren tot de conclusie gekomen dat er vandaag misschien wel een verrassing in de lucht hing. Nee geen regen of sneeuw maar een echte verrassing. Zou HBS kunnen stunten en de pijnlijke thuis nederlaag kunnen goedmaken? Quick is weliswaar koploper maar zou toch als een rode lap voor onze ontketende D-pupillen kunnen werken? Ons overmoedige enthousiasme wordt helaas al snel getemperd. Het spel dat HBS liet zien is … was niet al te best. Op momenten werd er door onze manschappen toegekeken hoe knap en netjes de Haantjes de ballen aannamen, controleerden en per express post verstuurden. Toch moesten we nog een twintigtal minuten wachtten totdat Quick de terechte 1-0 binnenschoot. Waar was nou die beleving? Waar was die wil om te winnen? Enkele krachttermen werden langs de lijn niet geschuwd om het zwalkende HBS wakker te krijgen. Even leek het erop dat HBS zich hervond. Jesse D. schoot - na een van de weinige HBS aanvallen - van ver op de keeper. De keeper van Quick schrok zowaar van de bal die zomaar brutaal was afgevuurd op zijn goal en liet de bal jammerlijk achter zijn doellijn verdwijnen. Een 1-1 stand was toch leuk voor de wedstrijd en de hoop op een goede afloop lag weer in het verschiet. Quick werd gedurende een minuut of tien knap onder druk gezet. Het vastzetten van de tegenstander leverde enkele kleine kansen op. Door directer en feller op de tegenstander te zitten maakten ook de goed spelende Quick spelers fouten.
Vlak voor rust floot de scheidsrechter aan de rechterkant van het strafschopgebied voor een gemaakte overtreding. De bal lag te ver om er direct in te gaan. De luchtmacht van Quick werd naar voren gestuurd. De bal werd richting tweede paal gepompt en daar kinderlijk eenvoudig ingekopt. Niemand maar dan ook niemand van HBS die het de inlopende spelers van kwik moeilijk maakte. Als een tegenstander groter is dan is het natuurlijk moeilijk om te verdedigen. Kies in het vervolg een man, blijf hem volgen en plak tegen hem aan. Doe er vervolgens alles aan om het scoren te beletten. Ik weet dat jullie netjes volgens de regels spelen en zo hoort het natuurlijk ook maar als je een tegenstander een “beetje” hard duwt dan fluit de scheidsrechter echt niet gelijk voor een penalty tegen.
Ruststand 2-1. Helaas sloeg het noodlot toe. Oscar bleek een blessure te hebben opgelopen en kon niet verder spelen. Jurgen net herstellende van een voorhoofdsholte ontsteking had het zichtbaar moeilijk. Toch wist Jurgen van geen wijken en speelde op karakter door totdat ook hij geblesseerd naar de kant moest vertrekken. Tot overmaat van ramp bleek ook invaller Laurens-Jan last te hebben van een blessure. HBS moest dus noodgedwongen verder met tien man. Met wat lijm en plakwerk probeerde Chris het leed nog te verzachtten maar het kwaad was al geschiedt. Quick liep verder uit naar 4-1 en HBS bleef gehavend achter, de wonden likkend. Was er verder nog wat te melden? Nog iets positiefs? Jazeker, … linksback Victor, herstellende van de ziekte van Pfeiffer zat op de tribune te kijken naar zijn makkers. Achteraf had Victor niet de leukste wedstrijd uitgekozen, maar we waren allemaal blij hem weer te zien. Nou jongens volgende week gaan jullie op Paas voetbalkamp. Ik hoop dat jullie veel plezier hebben in het verre Limburg. Wees een beetje lief voor elkaar en droom lekker.

HBS - VOC 0-2

De harde wind die over het veld raasde, maakte mooi voetbal onmogelijk. Tientallen keren vloog de bal over de zijlijn, in de sloot. Op een gegeven moment verzuchte coach Chris “Ik heb geen ballen meer” en werd een groep vrijwilligers ingezet, om continu ballen uit de sloot te vissen.

De rust werd met de beginstand bereikt. Dankzij knap werk van sluitpost Joost en zijn makkers in de achterhoede. Op het middenveld, ging het ook goed en viel vooral het strakke spel van Nederlands veelbelovende linkshandige, toekomstige fast- en openingsbowler op. Het bleek niet eenvoudig de spitsen te bereiken of in kansrijke positie te manoeuvreren. HBS had licht voordeel van de wind, maar de kordaat optredende VOC’ers, leuk in het Engels;-) wisten betrekkelijk eenvoudig onze voorhoede te neutraliseren.

In de 2e helft oordeelde de scheids, op de rand van het strafschopgebied, links van Joost, dat er een directe vrije trap mocht worden genomen door VOC. Hoog knalde de bal tegen de touwen, Joost was kansloos; iedere keeper zou kansloos zijn geweest; dus rekenen wij hem het niet aan. Dat doen wij overigens nooit, ook bij de andere spelers niet.

Zou onze Premier, deze jongens hebben bedoeld toen hij het had over de “VOC mentaliteit?”. Want aan mentaliteit ontbrak het onze bij vlagen alleraardigst ballende gasten bepaald niet. Zij waren vaak net iets sneller en feller aan de bal. Menigmaal kaapten ze het leer als het in de richting van een rustig afwachtende HBS’er werd gespeeld.

De 0-2, kwam nadat een VOC aanvaller kon uithalen, nadat het van links ingespeelde dwarrelende object door een aantal verdedigers was gemist. Ook dit keer een fraai doelpunt; waar geen enkele keeper kans zou hebben gehad; dus Joost ook niet.

Het moet gezegd worden dat HBS het wel bleef proberen. Een fraai schot van Cody van buiten het strafschopgebied ging maar net naast en er werd langs de kant al gejuicht toen bij een counter op rechts de bal aan de voor HBS verkeerde kant van de paal de achterkant van het net toucheerde.

Dit was natuurlijk een ingecalculeerde nederlaag. Het goede nieuws is natuurlijk dat wij niet kansloos de pan in zijn gehakt. Dat kan aanstaande zaterdag uit tegen Quick, als wij Stijn moeten missen, natuurlijk altijd nog. Wij hebben dan 1 punt uit drie wedstrijden; twee te weinig, maar ja de bal is rond.

Jammer dat Jurgen wegens ziekte niet kon meedoen, hopelijk is hij tegen Quick weer fit. De invallers van de D2, mogen allen terugkijken op een goede wedstrijd. Victor nog steeds in de ziekenboeg. Echt een ramp!

Gelijkspel tegen hekkensluiter LYRA D1.

Deze week staan een paar lastige wedstrijden voor de D1 op het programma.
Dinsdagavond staat de thuiswedstrijd tegen VOC D1 en zaterdagmiddag de derby uit tegen Quick D1 op het programma. VOC en Quick hebben de eerste wedstrijd tegen de D1 overtuigend en met ruime cijfers gewonnen. Een mooie gelegenheid om komende week revanche te nemen op de twee geleden nederlagen. Maar vandaag moest er ook nog een partij gespeeld worden. Onze gasten van vandaag is het elftal van LYRA D1, dat met twee punten strak onderaan staat. De verwachting bij spelers en ouders was dat de D1 deze thuis wedstrijd wel in winst kon omzetten. Uitgaan van eigen kracht en gewoon normaal blijven voetballen dan zou alles wel goed komen. Jurgen en Stein, twee belangrijke verdedigers konden vandaag helaas niet aan de wedstrijd beginnen i.v.m. blessure cq ziekte. Laurens-Jan uit de D2 was bereid gevonden om vandaag twee wedstrijden te spelen. Normaal kiest de trainer voor een vier mans verdediging, vandaag speelde Oscar en Laurens-Jan op de back posities en Julian centraal.
Het eerste gedeelte van de eerste helft was niet echt geweldig om te zien. HBS creerde wel enkele kansen maar wist de bal niet in het net te krijgen. Jesse D. stond oog in oog met de keeper. In plaats van een geplaatst schot in een van de hoeken, probeerde Jesse de keeper uit te spelen. Helaas week Jesse teveel naar de buitenkant en was de kans voorbij. Julian kopte de bal voorlangs na een vrije trap vanaf de linkerkant. Niels N. had een mooi schot na een knap opgezette aanval met een van onze diepe spitsen. Helaas ging de bal er net niet in. Toch wist Cody de score te openen. Nadat de keeper van LYRA de bal niet goed wist te verwerken schoot Cody de bal binnen. Kat in het bakkie zou je denken.... LYRA dacht daar anders over.
Vanaf de linkerkant werd er een aanval opgebouwd. Een aanvaller van LYRA kroop tussen Oscar en Julian in. De andere aanvaller stond alleen voor Joost, kreeg netjes de bal in de voeten gespeeld en haalde beheersd de trekker over. Niet veel later speelde de aanvallers van LYRA wederom simpel de verdediging uit en stond de 1-2 op het scorebord. Gelukkig was ernog de tweede helft waarin het een en ander nog recht gezet kon worden. Nils N. wist uiteindelijk de 2-2 tot stand te brengen. Julian kopte helaas vlak voor tijd nog over. Jammer van het puntenverlies. Ik hoop dat het dinsdagavond beter gaat. Vanavond gaan de jongens lekker stappen. Eerst wat eten bij de Burcht en daarna dansen op het C en D feest. Ook heeeel erg leuk.

DUNO D2 - HBS D3 1-1

Vandaag geen wedstrijd voor de D1. Toch heb ik twee voetbalwedstrijden bezocht. Op de zondag dat Radio 1 een mediaoffensief meldt dat woensdag van start zal gaan om bij diverse sporten waaronder voetbal, nieuwe jonge scheidsrechters te werven.

Dat wat ik vandaag waarnam bij de wedstrijden die ik bezocht, onderstreept wat mij betreft, dat het net zo belangrijk is om de scheidsrechters die al actief zijn, vooral in het jeugdvoetbal, te volgen, beoordelen en daar waar mogelijk, zo te begeleiden dat er aan een minimale kwaliteitsnorm wordt voldaan.

Ik weet het, niet iedereen staat te trappelen om vrije tijd te spenderen aan vrijwilligerswerk, maar in mijn visie is het mogelijk om een scheidsrechtersbeoordelingsformulier te ontwerpen dat via het Internet kan worden ingediend, ingevuld bijvoorbeeld door de leiders dan wel aanvoerders van beide teams. Aan de hand van deze wedstrijdformulieren kan een database worden opgebouwd met scheidsrechtersstatistieken. Anonieme en onpartijdige KNVB rapporteurs, bezoeken ook wedstrijden en vullen dezelfde rapportage in.

Zo heeft de KNVB een instrument om iedere scheidsrechter te kunnen volgen en adviseren bepaalde zwakke aspecten in zijn fluitgedrag onder ogen te zien en verbeteringen voor te stellen. Ook weet het aan de hand van de rapportages van haar anonieme rapporteurs, welke clubs beneden peil rapporteren en daar ook het nodige doen om de kwaliteit te verbeteren. Alles met als doel een goed scheidsrechtersbestand.

Vanwaar deze technische verhandeling? Beide wedstrijden die ik vandaag zag werden ernstig ontsierd en beïnvloed door abominabele beslissingen van de “onpartijdige”, zie onderstaand korte verslag van de wedstrijden.

DUNO D2 – HBS D3

Op het vernieuwde complex van Duno was de aftrap gepland om 8:45 uur. Silver was op vakantie en werd vervangen door Joost; Julian nam de plaats in van de eveneens afwezige Milan.

Gedurende de hele wedstrijd had DUNO het betere van het spel. Aanvalsgolf, na aanvalsgolf in de richting van de zwaar belegerde Joost. Zijn laatste lijn was echter in vorm en als het werd overlopen, toonde Joost waarom hij een uitstekende keeper is. Hij verrichtte de meest onwaarschijnlijke reddingen en oogstte ook bij de supporters van de tegenpartij, terecht veel bewondering. Daar waar Joost er niet bij kon, redde de paal twee keer.

De enige HBS uitval resulteerde in een 0-1 voorsprong bij de rust. Geheel tegen de verhouding in, maar wel lekker.

Deze gang van zaken frustreerde een DUNO leider, in die mate, dat hij het nodig vond het verbale geweld dat hij bezigde, te accentueren met een sliert speeksel dat voor een deel terecht kwam op het hoofd van een HBS ouder; maar overwegend in het gezicht van zijn niet te benijden echtgenote. Het voorval gebeurde in het bijzijn van de DUNO pupillen; die hevig ontdaan waren, door het voorbeeldige gedrag van dit heerschap.

Voorbeeldig was de reactie van de HBS ouder; of liever gezegd het ontbreken van een reactie. Hij volstond met het inlichten van DUNO over het voorval.

Een ander HBS ouder werd door de, laten wij hem maar bij gebrek aan een betere acceptabele kwalificatie Lama noemen, (het Peruaanse lastdier, niet de Tibetaanse monnik of Nederlandse komiek, bedoel ik), verzekerd dat hij buiten de poort in elkaar zou worden gestampt. Gelukkig bleef het bij deze bedreiging, de Lama was na de wedstrijd, niet in de buurt van de poort te bekennen. Of dit kwam doordat hij bij zinnen was gekomen betwijfel ik; ik acht de kans dat wel rationele elementen, 99.99% van wat je bij DUNO kunt aantreffen, hem in een dwangbuis in bedwang hield, groter.

In het Verenigd Koninkrijk, zijn sportbonden iets proactiever wanneer het gaat om het weren van ongewenste elementen uit de buurt van de jeugd; de sportende in het bijzonder. Ik heb het gelukkig niet voor het zeggen want anders zou ik de KNVB en andere sportbonden, verplichten om scheidsrechters en begeleiders, te laten voldoen aan minimale kwaliteitseisen. Lieden die zich niet houden aan richtlijnen riskeren schorsing en bij herhaling uitsluiting voor langere tijd.

Het lichtpuntje wat ik zag was dat de jongeman die bij de Lama hoorde zich vreselijk schaamde, jammer dat de Lama dat geheel ontging.

Ach die Lama, jammer, maar onze Lieve Heer heeft nou eenmaal uiteenlopende kostgangers.

Over de grensrechter van DUNO, zal ik het niet hebben. Een paar storende foutjes; allemaal in het voordeel van zijn eigen club!

De scheidsrechter was een verhaal apart. Uitgedost in stemmig geel-zwart, met een groen specsavers embleem op de linkermouw. Of hij er goed aan zou doen om een bril bij die sponsor aan te schaffen betwijfel ik. Hij zag heel goed wat er gebeurde en wist heel goed wat hij deed.

Hij had geluk dat hij in Nederland houdt en niet in het land waar de volgende Olympische spelen worden gehouden: China. Flikte hij in China, wat hij vanochtend HBS flikte dan zou hij naar een heropvoedingskamp voor partijdige scheidsrechters worden verbannen; waar hij zou worden gedetineerd, onder omstandigheden waarbij Spartaanse, als uiterst mild kunnen worden omschreven, totdat hij zijn lesje geleerd had.

Wilt U concrete voorbeelden?:
De bal wordt door een HBS’er getrapt en raakt geheel per toeval het gezicht van een DUNO boy, die ter aarde stort. Terecht onderbreekt hij het spel. Het slachtoffer wordt verzorgd. Het spel hervat met een scheidsrechtersbal? Neen indirecte voor DUNO.
De bal ketst in het HBS doelgebied af in de richting van een HBS verdediger; deze ziet zijn keeper Joost komen en biedt Joost, zonder de bal in zijn richting te hebben gespeeld of aangeraakt , de mogelijkheid te deze op te pakken, resultaat? Indirecte vrije trap, 8 meter links van het doel.
Een DUNO aanvaller trapt de bal zonder dat er een HBS verdediger in de buurt is of de bal aanraakt, over de HBS achterlijn. Beslissing? Corner.
Een HBS aanvaller gat het DUNO doelgebied in, omspeelt een verdediger en wordt neergelegd; scheidsrechter fluit en wijst naar de stip. DUNO grensrechter (en medeleider), stapt op hem af en overlegt. Uitkomst? Vrije trap DUNO
Bij de D duur een wedstrijd 2 x 30 minuten. De tweede helft duurde 42. De laatste minuut? 3!

Die scheidsrechter, nauwelijks het luier stadium ontgroeid, wist ook dat bij twijfel, DUNO de vrije trap mocht nemen. Jammer, dat er niemand is geweest, die hem heeft kunnen bijbrengen, dat partijdig fluiten zijn eigen progressie als scheids en mens, negatief beinvloedt.

Het bleef 1-1. De HBS-grensrechter in de 2e helft, vlagde niet één keer ten onrechte buitenspel. Hij zag wel meerdere keren buitenspel over het hoofd, bijvoorbeeld net voordat de gelijkmaker werd gemaakt door één van de twee buitenspel staande DUNO aanvallers. Maar liever dit, dan andersom.

DUNO kreeg minder dan het op basis van het vertoonde spel verdiende; maar teveel omdat de Lama niet verloor! (Alleen zijn reputatie en gezicht, bij allen die getuige waren van het generende voorval.)

Ado Den Haag D2 – RKDEO D1 3-3

Ik kon mijn ogen niet geloven, na 2 minuten 0-1. Uitbraak over links, Joerie (fonetisch gespeld), op links schiet fraai in de touwen. Twee minuten later, Joerie in een soort gelijke situatie, onhoudbaar, 0-2. De 9e minuut Ryan 0-3. Jammer dat Carmen en haar mannen, de druk niet op de ketel konden houden. De geraffineerde ADO-ers, die het shirtje trekken, elleboog stootje geven, irritant afhouden tot in de puntjes onder de knie hebben, komen terug 1-3. De scheidsrechter blies voor het einde van de eerste helft, toen de klok 31 minuten aanwees, RKDEO was heer en meester en meesteres (Carmen) geweest.

De klok bleef de gehele tweede helft op 0 staan. Is men bij ADO zo professioneel, dat zelfs de klok niet werd gestart, vroeg ik mij af? Waarschijnlijk wel.


ADO was in de tweede helft de betere, niet in die mate dat RKDEO dat in de eerste was geweest, maar toch! Het was pompen of verzuipen voor Carmen cs. De RKDEO coach, die in een heel andere opstelling startte dan tegen ons, paste zijn wissels toe. Ryan, werd van spits naar mid mid gederigeerd. Carmen veranderde van kant. RKDEO kwam er niet meer door, maar ADO sloeg ook geen spijkers met koppen. Totdat,

De bal hoog richting het RKDEO doelgebied werd getrapt. Een aanvaller en verdediger komen met elkaar in botsing; ruim anderhalf meter buiten het strafschop gebied. De bal wordt uitverdedigd. De scheidsrechter fluit en wijst naar de stip. De bal wordt hoog en hard rechts van de keeper ingeschoten. De scheidsrechter, verdient zo’n minkukel wel dit predikaat, laat overnemen en professioneel wordt de bal op identieke wijze in de touwen geramd.

Als mijn kleinzonen of hun teamleden, zo’n onsportieve en onterecht toegekende penalty, langzaam recht op de keeper zouden tikken, zodat het een ieder duidelijk was, dat bij HBS zulke cadeautjes niet worden aanvaard; dan zou ik zo trots zijn als een pauw. Ongeacht de einduitslag. Je verzilvert als heer geen blunders van een scheidsrechter, ten koste van je tegenstander.

Ach dat jochie van ADO weet niet beter. Sportiviteit, spelvreugde, respect voor je tegenstander zijn toch allemaal ondergeschikt aan de punten. Je speelt volgens het systeem, op je eigen plek, afdwalen doe je maar in je eigen tijd. Je vader, moeder en Opa mogen kijken, maar dienen wel hun mond te houden. (Goed idee.) Thuis speel je met z’n twaalf en een halven. (Scheids 1, vlagger 0,5). ADO is niet zo maar voor de leut een voetbalclub, het is een professionele organisatie. Hoe professioneel; hebben wij allemaal in media kunnen volgen.

Het bleef 3-3. Mede omdat de ADO vlagger, ten onrechte buitenspel gaf, toen Bill vlak voor de rand van het strafschopgebied de bal kreeg. Voor HBS de meest gunstige uitslag. Toch had ik er de pest in. Carmen was verdrietig, gefrustreerd en machteloos. Dikke tranen liepen langs haar wangen, maar ze leed in stilte. Ja Carmen, van een corrupte scheids; kan je het niet winnen en het blijft een spelletje. Je hebt met je team 2 punten verloren, jammer, maar jullie hoeven je niet te schamen, dat horen de volwassen die aan de wedstrijd meededen wel, met één uitzondering, jullie grensrechter.

Opa Paul

Zaterdagochtend.

Zaterdagochtend, 9:00 uur. HBS D3 is op bezoek bij Escamp waar het tegen de D2 zal aantreden, dat de eerste wedstrijd met ruime cijfers won. De al dun bezette tribune, raakt een toeschouwer reeds na een paar minuten kwijt. Hij “heeft het al gezien”; een HBS verdediger op eigen doellijn, tikt de bal naar een Escamp aanvaller, die het cadeautje accepteert en eenvoudig intikt.

Wie, net als ik, dacht de D3 in de pan zou worden gehakt had het mis. Tegenover een individueel sterker Escamp, stond een HBS collectief dat niet bereid was zich gewillig naar de slachtbank te laten leiden. Iedereen deed z’n best, keeper Silver en laatste man Milan vielen extra op in positieve zin. Silver heerste soeverein in zijn doelgebied en a la Stanley Menzo, ver daarbuiten. Milan, deed wat hij kon om gevaar te neutraliseren en dat was veel. Hij schroomde niet om op het keiharde veld, de ene na de andere faire sliding uit te voeren, ondanks dat hij daarbij veel pijn moet hebben geleden.

Bij een uitval scoorde Jim fraai, tegen de verhoudingen in, 1-1. Dat bleef het tot enkele minuten na de rust toen Till, een schitterende rush op rechts, koelbloedig afrondde door de bal beheerst onder de keeper door te tikken. Escamp zette een tandje bij, maar HBS wist van geen wijken.

Het beslissende moment van de wedstrijd was toen de goed leidende scheidsrechter resoluut vloot nadat een Escamp verdediger de bal met de hand beroerde en de naar de stip wees. Dat de bal daarna de goal in ging, was niet ter zake doende, de strafschop was reeds toegekend. Het duurde even voordat de bal lag waar die mocht liggen, de keeper op zijn lijn stond, aanvallers en verdedigers hun posities op de rand van de 16 hadden ingenomen. Iedereen stond er klaar voor, de bal werd feilloos ingeschoten. De scheidsrechter floot, overnemen, hij had nog niet gefloten voordat de bal was ingeschoten.

Flauw, maar correct. Didactisch een meesterlijke zet. Geen van de jongens die op het veld stonden zal ooit meer een strafschop nemen zonder dat de scheidsrechter heeft gefloten. Toch flauw, ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat hij treuzelde met zijn fluitsignaal om dit uit te lokken.

U raadt het al. De penalty werd niet benut. Escamp kreeg vleugeltjes. HBS ging de bietenbrug op en verloor met 3-2. Ik had een spannende wedstrijd gezien, spannender dan die van de D1 later op de dag. HBS mocht met opgeheven hoofd de arena verlaten.

Na het laatste fluitsignaal was ik aan een bakje koffie en een tosti ham\kaas toe en begaf ik mij naar de kantine. Ik was getuige van wat ik een stuitend en gênant voorval vond. Een HBS papa en een HBS opa, van verschillende spelers, meenden de scheidsrechter op zijn optreden te moeten aanspreken. Daar was geen woord Frans bij, in niet mis te verstane bewoordingen, haalden zij verbaal hun gram. De dure campagne van SIRE was aan deze heren klaarblijkelijk niet besteed. Ik hoorde de papa zeggen “Scheids, je bent een klootzak” en besloot het complex te verlaten, ik had en heb geen enkele behoefte om in de Escamp kantine, of elders, met dergelijke lieden te worden geassocieerd.

Het was leeg en koud op de tribune bij HBS. Het legioen, had deze keer ervoor gekozen om aan de kant bij de kantine te blijven. Het echtpaar Nijman had ook op de tribune plaatsgenomen. Maar gingen voortijdig weg om zich te voegen bij de grootouders van Nils; die hun kleinzoon een goede wedstrijd hebben kunnen zien spelen.

Bij Schipluiden acteerde een jonge dame, nr 8, neen niet de door ons allen gevreesde Carmen, helemaal niet onverdienstelijk, zij stond haar mannetje; maar werd wel regelmatig goed gedekt door Nils W, overigens tot volle tevredenheid van coach Chris, die gelukkig hersteld op de bank plaats kon nemen. Naar he, die flauwe toespelingen, maar als ervaringsdeskundige kan ik oprecht verklaren “A dirty mind, is a joy for ever!”.

Victor is er nog steeds niet bij, het kan helaas nog weken duren. Hebben opeenvolgende kabinetten de gezondheidszorg zo uitgehold, dat het nu vier weken moet duren voordat de ziekte van Pfeiffer kan worden geconstateerd? Als leek vroeg ik mij reeds weken geleden af of dit niet het euvel was, toen kippensoep niet bleek te helpen. Niets aan te doen, afwachten maar; kop op Victor.

De wedstrijd zelf? Schipluiden liet HBS komen en speelde op de counter. Maar de verdediging was in vorm en Joost deed dat weinige dat hij kreeg te doen foutloos. De linies sloten beter aan dan vorige week; maar trainer Chris hief menigmaal zijn beide armen ten hemel om te vragen waarom een goed opgezette aanval moest eindigen in nodeloos balverlies. Het aantal onzuivere passes? Teveel om op te noemen.

HBS had het betere van het spel maar creëerde niet veel kansen. Trainer Chris, besloot het met een verdediger minder te doen en haalde Oscar naar de kant bij een 1-0 stand en zette Daan en Noah in. De meeste van jullie weten dat ik niet altijd van harte instem met de wissels van Chris, maar de trainer heeft altijd gelijk, ook deze keer. Een van de twee invallers, ik kan ze nog niet goed uit elkaar houden en de andere 50% van het publiek op de tribune, Henk Jan, kon het ook niet zeggen, maakte de tweede en daarmee beslissende goal. Overigens viel er niets op het spel van de beide invallers aan te merken, zij deden het prima en ik moet zeggen dat het spelbeeld met 4 aanvallers mij niet tegenstond.

HBS won verdiend maar fortuinlijk. Beide doelpunten, zullen de boeken in gaan als foutje van de keeper. Ik had met hem te doen; hij pakte een aantal moeilijke ballen heel mooi en dan dit, zelfs twee keer. Ach, het is het risico van het vak en overkomt de besten, hé Joost. En dan zie je weer een verschil tussen Koning Voetbal en de Sport der Sporten, in de laatste sport mag je juichen, liefst enigszins beschaafd en ingetogen natuurlijk, voor de dingen die je team goed doet; foutjes en blunders van de tegenstander, hoe prettig ook voor de stand, worden niet met gejuich begroet. Eerder met een woord van sympathie in de trant van “Jammer Joh, goed geprobeerd..” En voor taferelen zoals met de scheidsrechter bij de D3, daarvoor moet je naar Verwegisthan!

Nog geen puntverlies dit jaar; volgende week VOC!

Vitesse Delft D1 - HBS D1 1-2

Ondanks het vroege uur was afgelopen zaterdagochtend de tribune redelijk gevuld op het Sportpark Tanthof-Zuid in Delft, waar Vitesse Delft speelt. Twee bijna even grote groepen supporters genoten gezamenlijk van de dag met mooi voorjaarsweer in 2008. De supporters van de thuisploeg waren net groter in aantal dan dat van het bezoekende HBS D1. De sfeer was ontspannen en bleef dat gedurende de hele wedstrijd, iets wat ook bijna opging voor het veld, waar zich op een enkel incidentje na een faire, maar bij vlagen toch wel stevige wedstrijd afspeelde.

De ziekenboeg van HBS was alweer niet leeg. Behalve Victor, die nu toch al weer veel te lang ziek is, had ook trainer Chris zich wegens ziekte zich moeten afmelden. Beiden worden langs deze weg een volledig en spoedig herstel toegewenst.

De eerste helft liet van beide kanten aantrekkelijk voetbal zien. Vitesse Delft, probeerde veelvuldig via hun rechtsbuiten, de defensie van HBS te penetreren. Goed werk van linkervleugelverdediger Jurgen voorkwam elk gevaar. Onze andere vleugelverdediger Oscar, was ook in goeden doen en neutraliseerde vakbekwaam alles wat op z’n weg kwam. Julian en Stijn deden niet voor hun teamgenoten onder en dus stond de laatste lijn weer als een huis.

De linies sloten goed aan en het was dan ook niet verwonderlijk dat HBS een 0-1 voorsprong nam. Hoe was een lust voor het oog. Na tijden, werd Guido weer eens fraai in de diepte aangespeeld. Hij snelde richting doel en zag dat een verdediger aanstalten maakte om te trachten de bal te onderscheppen. In een oogwenk had hij ook gezien dat centrumspits Jesse D., verstandig was meegelopen, gerend is een beter woord, en zich in een betere positie bevond dan hij. Een gave pass bracht Jesse in stelling, die heel beheerst de bal onhoudbaar voor de keeper in het doel deponeerde.

Een goal uit het boekje. Nu wil het lot dat vaste cameraman Marius ontbrak, wegens de voorbereidingen die hij moest treffen voor een niet onbelangrijke feestelijke gebeurtenis in familiale sfeer en dat vaste reserve Ruud, zich nog wel kon herinneren dat hij een camera had, maar niet meer precies wist waar. De happy few, zullen zich de beelden lang kunnen herinneren, de afwezigen zullen het moeten stellen met deze povere beschrijving, wellicht dat Theo Koomen, woorden had kunnen vinden om te beschrijven hoe mooi de goal was, maar helaas de goede man, publiceert al een tijdje niet meer.

Die eerder genoemde rechtsbuiten van Vitesse D, speelde niet onsportief, hij hield zich aan de regels, maar ging er wel stevig in. Onbedoeld speelde hij Jurgen letterlijk uit de wedstrijd, zijn linkerenkel maakte verder spelen onmogelijk. Gelukkig had men Laurens Jan (LJ) bereid gevonden om als reserve mee te komen. LJ, maakt zoals jullie allen weten deel uit van de D2, die vrijwel gelijktijdig het moest opnemen tegen en bij onze Goede Buren. Dat hij desondanks bereid was om de D1 te versterken illustreert het belang dat wordt gehecht aan een goed resultaat voor dit team. De D2 wist een knappe 1-1 te behalen. LJ, viel niet tegen, het tegenovergestelde, met elan hield hij de gevaarlijke rechtsbuiten in bedwang en speelde hij een foutloze pot.

Na de 0-1 golfde het spel een tijdje heen en weer. Bij alweer een goed en snel uitgevoerde aanval schoot Jesse D de bal op de paal, Guido zette de turbo aan en tike de bal beheerst in, 0-2.

Kat in het bakkie, dacht ik op weg naar de kantine voor het broodnodige kopje koffie. Vitesse Delft heeft dat onderdeel ook dik voor elkaar. Een ruim assortiment broodjes en andere (vette) hapjes, lekkere koffie en een snelle bediening. Om de clubkas te spekken, ging er een vrijwilliger rond met enveloppen met lootjes om de clubkas te spekken. Onder grote hilariteit, wist geluksvogel Gerrit, zijn geliefde Sylvia een gewonnen doos pralines kado te doen en alsof dat niet genoeg was nog een tweede prijs in de wacht te slepen. Het was niet de leverworst waar hij zijn zinnen op had gezet, maar een ander begerenswaardig voorwerp.

Gedurende de hele tweede helft was Vitesse Delft de betere ploeg. Gretiger en fysieker, troefden ze met name op het middenveld hun tegenstanders af en keer op keer was het aan de verdediging om de boel gesloten te houden. Van enig verband tussen de linies bij HBS, was in tegenstelling tot de eerste helft geen sprake meer.

Joost vond het niet spannend genoeg en besloot bij een uittrap de spanning er in te houden door de bal aan een geheel vrijstaande aanvaller te presenteren. Gelukkig wist deze speler het cadeautje niet op waarde te schatten en verzilveren.

Bij een schaarse vrije trap ten gunste van HBS werd Stijn, resoluut onder aanwijzing van de te veel met werkzaamheden belaste en daardoor vaak afwezige Sylvia, naar de bal gedelegeerd om vanuit een welhaast onmogelijke positie, één van zijn vermaarde vrije trappen te demonstreren. Hoog vloog de bal in de richting van het vijandelijke doel om op de lat terecht te komen en het veld weer in te springen, recht op Cody af. Hij deed wat hij moest, controleerde de bal met z’n borst en schoot hard in. Normaal gesproken zou dit een doelpunt zijn geweest, Cody deed niets fout, maar de doelman wist met een knappe reactie de bal uit zijn doel te werken. Knap gekiept. Pech voor Cody en HBS.

Cody, die een prima eerste helft speelde en in de tweede zorgde voor enkele momenten van spannende stilte op de tribune en in het veld. Van dichtbij volleerde de bal hard in wat leek zijn gezicht te zijn. Cody stortte neer als een taliban, door een Amerikaanse scherpschutter geveld. Het verschil was, dat nu iedereen hoopte dat Cody snel weer overeind zou komen. Dat lukte gelukkig, het leek erger dan het was, neem ik aan. De bal had weliswaar zijn voorhoofd geraakt, maar neus en gezicht gemist. Toch zou het mij niet verbazen als hij de volgende ochtend enige gevolgen van die onfortuinlijke ontmoeting met de bal zal hebben gehad.

De hele toestand werd bemoeilijkt door de man met de fluit. Het moet worden gesteld dat niemand vlak na het begin te klagen zou hebben gehad als hij de bal op de voor HBS nadelige stip had gelegd; maar alle andere merkwaardige beslissingen van de beste man, vielen in het nadeel van de bezoekers uit.

Hij tuinde in een klassieke schwalbe, loodrecht en zo’n meter of 10 van de penaltystip verwijderd. Omdat het niet spannend genoeg was, goochelde Joost wat met de bal, kreeg van één van de meegekomen aanvallers een duwtje op zijn doellijn, zodat een andere de bal ongehinderd kon intikken. Resoluut wees de man met de fluit naar de middenstip.

Met de 2-2 in zicht, schakelde Vitesse Delft een tandje bij, nog gretiger, nog steviger. De beide Nils’en werden stevig aangepakt. Nils W. toch al enigszins pips uit zijn bed gekomen, moest het ontgelden. Trekkebenend, bewoog hij zich met een pijnlijke knie over het veld. Alsof de druk niet groot genoeg was, besloot de man met de fluit, er iets meer spanning in te brengen. Op de plek waar normaal de corners links van de keeper worden genomen, ging de zich ook al goed werende Jesse V in duel met een tegenstander. De man met de fluit, floot. Een alleen voor hem waarneembare overtreding was niet voldoende; met nog minder dan 5 minuten te spelen stuurde hij Jesse naar de kant. HBS zou de wedstrijd met 10 man moeten uitspelen.

Gelukkig deed het dat, zonder verder averij op te lopen; mede door de bal van de goal vandaan te houden. Op grond van het in de eerste helft vertoonde spel, was de overwinning niet onverdiend. Het in de tweede helft op de mat gelegde geeft aanleiding tot vraagtekens en zorgen. De volgende dag, speelde zich een soortgelijk scenario af bij het eerste tegen ADO. Daar volgde na een in ruime mate voldoende eerste helft, een fantasieloze tweede. De linkervleugel van ADO, mocht komen om door de laatste linie te worden opgevangen. Geen aansluiting meer tussen de linie. Steeds weer de verre bal naar de linkervleugelspits. Gelukkig, kon de koppositie worden behouden en werden geen punten gemorst tegen een laag geklasseerd team.

Toch verliet ik Crayenhout gisteren goed geluimd. Het was mooi weer geweest en ik had naar een weinig inspirerende voetbalwedstrijd gekeken; maar mijn goede humeur, vanwege de afgetekende manier waarop de cricket U-13 het Kennemer Indoor Cricket toernooi won, kon niet meer bedorven worden.

Of ik volgende week na de wedstrijd tegen VOC ook goed geluimd zal zijn valt te bezien. Ik heb de eerste wedstrijd waarbij wij met 6-0 werden afgetuigd niet gezien. Mij werd verteld dat VOC een goed voetballende fysiek sterke ploeg is, die alleen vanwege hun kracht iedereen van de mat speelt. Toch een beetje in tegenstrijd met het verlies dat zij dit weekend leden tegen de ADO D2. Maar die kunnen elkaar snel en blindelings vinden, ik ben benieuwd.

**** Hier eindigde het stukje oorspronkelijk, ik voeg er het volgende aan toe***

Afschuwelijk, zo’n aankondiging op de HBS site. Ik heb haar verschillende malen zien trainen. Wat erg voor ouders, andere familieleden en vrienden. Hoe onbelangrijk zijn potjes cricket en voetbal. Je kent die mensen niet, misschien ben je wel eens langs ze gelopen in de kantine of ergens anders op Craeyenhout. Je zou ze willen troosten en een hart onder de riem steken, maar hoe vind je woorden om wildvreemden iets dergelijks mede te delen, zonder dat ze leeg, obligaat en niets zeggend overkomen. Niet!

43 jaar na de dood in een auto-ongeluk van mijn toen 9-jarige broertje Marius, zie ik en voel ik het verdriet van mijn 88-jarige moeder over dit gebeuren, nog bijna dagelijks. De tijd heelt niet alle wonden en ik ben niet dankbaar voor de tijd dat ik hem gekend heb; ik baal nog steeds van het feit dat ik hem zal blijven herinneren als een lief klein ventje en dat mijn andere broers en ik, de herinnering in zullen gaan, als een stel ouwe lullen.

Fietsers onder U, hoed U in het bijzonder voor vrachtwagens die de hoek om willen; wees er altijd op bedacht en spring desnoods zonder fiets het trottoir op.

Ik eindig met mijn favoriete Chinese gezegde:
Life is not a race,
Regard it is a journey
and savour each step of the way,
Yesterday is history,
Tomorrow a mystery,
Today a gift!

HBS sterker als Ado

Onze linkspoot Victor, ligt al twee weken met koorts in bed. Hij verveelt zich rot! Hij is begonnen met een anti biotica kuur. Wij wensen hem allen een snel en volledig herstel toe.

Marius ontbrak wegens werkzaamheden elders en eerste reserve Richard liet zich niet zien of schitterde door afwezigheid. Ruud, was de verrichtingen van zijn andere zoon aan het bekijken, dus leek het er op dat Victor zonder plaatjes de verrichtingen van zijn team moest vernemen. Gelukkig was de onvolprezen Rolf van de ons allen bekende site http://www.hbsfotos.nl/ , aanwezig om het e.e.a. voor “absent friends” en het nageslacht vast te leggen.

“L’histoire ce répéte!”. De Ado D2, bestaat voornamelijk uit de Ado E-top, waar verleden jaar de D2, ook de eerste wedstrijd verloor en de 2e won.

Onze jongens zijn groter gegroeid, dat is een feit. Hun één jaar jongere en kleinere tegenstanders waren echter stuk voor stuk, snel en behendig aan de bal. Bovendien hebben zij het in de maling nemen van integere scheidsrechters, in samenwerking met hun “vlagger”, tot kunst verheven. Menig maal werd de scheidsrechter in het ootje genomen, door de resoluut omhoog gestoken vlag, wanneer de backs en aanvaller op één lijn stonden. Ook wisten enkele Ado aanvallers, theatraal te Suarezen, nadat zij zelf met het trekken aan de tegenstander waren begonnen. Ach ja, vroeg geleerd, oud gedaan, alle aspecten van professioneel voetbal moeten aan bod komen.

De eerste helft begon goed. HBS had het overwicht en al spoedig diende de eerste kans zich aan. Knap manoeuvreerde centrumspits Jesse D, zich na vier minuten, in een goede positie. Zijn schot miste richting en ging één meter naast. In de 8e minuut, strafte hij het enige foutje van de Ado doelverdediger genadeloos af. De arme sluitpost trapte de bal naar de op ruim 20 meter vrij staande Jesse D. die beheerst de bal in het doel deponeerde.

Onze D1 speelde bepaald niet vlekkeloos, het aanspelen van de voorwaartsen liet te wensen over. Soms werd er te kort en op een kluitje gespeeld; maar belangrijk was dat de gasten in de eerste helft geen reële kans kregen. Ook mag worden opgemerkt dat het als aanvaller goed is om een zodanige positie in te nemen, dat je niet buitenspel staat als je wordt aangespeeld en rekening te houden met grensrechters tot wie de nieuwe buitenspelregels nog niet zijn doorgedrongen; of deze alleen van toepassing verklaren op hun tegenstander.

Enfin, HBS was in de eerste helft sterker, maar verzuimde de overige kansen te verzilveren. ADO had niet mogen klagen als ze de rust met een 3-0 achterstand waren ingegaan.

In de tweede helft maakte ADO duidelijk dat ze zich niet bij een nederlaag hadden neergelegd. Het speelde feller dan in de eerste en liet ook enkele leuke combinaties zien. Onze verdediging wist, soms met kunst en vliegwerk, iedere aanval te pareren. Het was goed te zien hoe Jurgen, die duidelijk in de lengte is gegroeid en in omvang van de taille is afgenomen, zich weerde en voorkwam dat zijn watervlugge opponent alleen op Joost kon afgaan.

Het spel ging, in de 2e helft, op en neer, zonder dat er over en weer goede kansen werden geschapen. Op zo’n 20 meter recht voor het midden van Joost’s doel, trok een ADO aanvaller aan zijn verdediger en viel. De scheidsrechter trapte er in, het schot eindigde in de veilige armen van Joost.

ADO werd sterker en trainer Chris maakte zijn wissels, de goed acterende Cody werd op het middenveld vervangen door de meer verdedigend ingestelde Nils W, die zich prima van zijn taak kweet. Noa,(prima) en Patrick (had al een hele gewonnen wedstrijd gespeeld, dus 6 punten deze week) maakten hun opwachting in de aanval en deden wat zij konden, maar vergroten van de voorsprong zat er niet meer in.

Het is overdreven te stellen dat pompen of verzuipen aan de orde was, maar ADO had het initiatief. Vlak voor tijd, eindigde een mooie combinatie, waarbij het hele rechterverdedigingsblok werd omspeeld, met een schot van een meter of 8 op ons doel. Joost deed waarvoor hij is ingehuurd en pakte de schuiver bekwaam.

De eerste overwinning in het nieuwe jaar is binnen en wel tegen de tegenstander waar verleden jaar de eerste nederlaag werd geïncasseerd. Qua resultaat prima. Misschien ligt het aan de winterstop, begrijp me niet verkeerd, ik ben zeer tevreden, maar ik heb jullie wel beter zien spelen. Dus goed trainen; niet alleen op het bereiken van de aanvallers, maar ook op waar je de bal moet neerleggen om optimaal gebruik te maken van bijvoorbeeld Guido’ s snelheid. Oh ja, nog een tip voor de aanvallers: “Zelfs een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen”, gaat ook op voor buitenspel lopen!

Zoals gebruikelijk had de trouwe D1 aanhang op de tribune plaats genomen. Vandaag werden Stijn en de zijnen ook aangemoedigd door een horde jonge dames die zich heel tactisch achter de bank van ADO hadden opgesteld. Hun aanmoedigingen hadden zeker effect. Op een gegeven moment liep een kennelijk geplaagde ADO coach, het veld in om het de scheidsrechter te overleggen, wat er precies gezegd werd, was op de tribune niet hoorbaar, maar de dames werden verzocht zich verder van de bank op te stellen. Gezien het uiteindelijke resultaat mogen jullie de dames wel dankbaar zijn voor hun aandeel in de psychologische strijd.